THE USE OF PUBLIC SPACES AS HEALTH PROMOTION FOR THE URBAN ELDERLY
Keywords:
Public Space, Elderly, Health, Urban AreaAbstract
Public space is a key open space where people can access and benefit from the facilities provided. Thailand is now considered “an ageing society”. Therefore, it is crucial to equip the elderly with different aspects of changes both physically and mentally. This article aims to investigate the use of public space as health promotion for the urban elderly. The study employed qualitative research methodology phenomenology. The data was gathered through in-depth interviews with 12 elderly people living in Chiang Mai city area, and frequently exploiting the park. The data was collected from October to December 2020. Data analysis was content analysis. The results revealed that the urban elderly employ the public park to enhance their well-being in 3 aspects, including 1) physical health promotion by walking and using exercise equipment installed in the park; 2) social health promotion by employing social networks to promote continuity of public space use; and 3) mental health promotion by using public space as a means of interacting with other people in order to enhance their self-awareness and self-esteem.
Downloads
References
United Nations. (2015). Population Division 2015. World Population Ageing 2015 (ST/ESA/SER.A/390).
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). รายงานการสำรวจประชากรผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2556). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2555. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). ร่างแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (2559-2559). กรุงเทพฯ: คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2564). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 จังหวัด ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2564. กรุงเทพฯ: กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงพัฒนาสังคมและมั่นคงของมนุษย์.
สุดปรารถนา ดวงแก้ว. (2558). การย้ายถิ่นเพื่อเปลี่ยนวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่น: กรณีศึกษาคนญี่ปุ่นวัยเกษียณในจังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย. วารสารวิชาการของสมาคมญี่ปุ่นศึกษาแห่งประเทศไทย, 5(1), 35-52.
ทศพล คชสาร. (2557). การย้ายถิ่นเข้าและการปรับตัวของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Habermas, J. (1989). The structural transformation of the public sphere: An inquiry into a category of bourgeois society. Cambridge: MIT Press.
บรรลุ ศิริพานิช. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
Zhu, B.-W., Zhang, J.-R., Tzeng, G.-H., Huang, S.-L., and Xiong, L. (2017). Public open space development for elderly people by Using the DANP -V model to establish continuous improvement strategies towards a sustainable and healthy aging society. Sustainability, 9(3). Article number 420. http://www.mdpi.com/journal/sustainability
Lloyd, K., and Auld, C. (2003). Leisure, public space and quality of life in the urban environment. Urban Policy and Research, 21(4), 339-356.
Madanipour, A. (2003). Public and private spaces of the city. London: Routledge.
สัมฤทธิ์ ศรีธำรงสวัสดิ์, กนิษฐา บุญธรรมเจริญ, และศิริพันธุ์ สาสัตย์. (2552). รูปแบบการดูแลสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุในระยะยาวโดยชุมชน. วารสารระบบบริการปฐมภูมิและเวชศาสตร์ครอบครัว, 12(3), 180-192.
นวรัตน์ ไวชมภู, รัตติภรณ์ บุญทัศน์, และนภชา สิงห์วีรธรรม. (2562). การส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุตามหลัก 3 อ. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 6(2), 262-269.
Walter, S. (1999). Holistic health. Retrieved from https://ahha.org/selfhelp-articles/holistic-health/
Burton, E. (2012). Street ahead? The role of the built environment in healthy ageing. Perspectives in Public Health, 132(4), 161-162. https://doi.org/10.1177/1757913912449570
LoBiondo-Wood, G., and Haber, J. (2002). Nursing research: Methods and critical appraisal for evidence-based practice (5th ed.). Mosby Elsevier.
ภัทรา สุขะสุคนธ์. (2563). รูปแบบการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(3), 180-192.
ดวงกมล ภูนวล, พัชรินทร์ สิรสุนทร, เสรี พงศ์พิศ, และศุภสิทธิ์ พรรณนารุโณทัย. (2557). การพัฒนารูปแบบเมืองผู้สูงอายุอยู่สบาย. วารสารสุขศึกษา, 37(126), 82-101.
TCDC. (2017). Dear Elders: Singapore accommodates aging with new policies. Retrieved from http://www.tcdc.or.th/articles/others/27957/?lang=th#Dear-Elders
อดิศักดิ์ จำปางทอง, และศชากานท์ แก้วแพร่. (2564).แนวทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในจังหวัดลำปาง. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 15(2), 235-267.
Yung, E. H. K., Conejos, S., and Chan, E. H. W. (2016). Social needs of the elderly and active aging in public open spaces in urban renewal. Cities, 52, 114-122.
Social Policy Research Centre. (2013). Promoting social networks for older people in community aged care. Retrieved from http://www.benevolent.org.au
Adams, K. B., Leibbrandt, S., and Moon, H. (2011). A critical review of the literature on social and leisure activity and wellbeing in later life. Ageing and Society, 31(4), 683-712. https://doi.org/10.1017/S0144686X10001091
ณัฐธิดา จงรักษ์, และนัฎฐิกา นวพันธุ์. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางกายภาพของพื้นที่ว่างสาธารณะกับรูปแบบปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาสวนสาธารณะในพื้นที่เมือง จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการ คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 12(1), 27-39.
ปณิธี บราวน์. (2557). พฤฒพลัง: บทบาทของกลุ่มผู้สูงอายุและ “ทุน” ที่ใช้ในการขับเคลื่อนงานด้านผู้สูงวัย. มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ มข., 31(3), 97-120.
Francis, M. (1989). Control as a Dimension of Public Space Quality. In Altman, I., and Zube, E. (Eds). Public Places and Spaces. 147-172. New York: Plenum Press.
Cachadinha, C, Pedro, J. B., and Fialho, J. C. (2011). Social participation of community living older persons: Importance, determinants and opportunities. n.p.
ประณีต จินตนะ, สายใจ สุขทาน, และชุมพล ตาแก้ว. (2561). ความสัมพันธ์และการอำนาจในการทำนายของการสนับสนุนทางสังคมที่มีต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 5(2), 119-131.
Elster, J. (1991). Nuts and Bolts: For the Social Sciences. Cambridge: Cambridge University Press.
Eliopoulos, C. (2014). Grontological Nursing (8th ed). Philaelphi: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences is licensed Under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) License, Unless Otherwise Stated. Please Read Journal Policies Page for More Information on Open Access, Copyright and Permissions.
