องค์ประกอบและกลวิธีทางภาษาที่ใช้โน้มน้าวใจในโฆษณาภายนอกรถโดยสารประจำทาง ขสมก. และรถร่วมบริการขสมก.
คำสำคัญ:
องค์ประกอบ, กลวิธี, โน้มน้าว, โฆษณาบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบของโฆษณาและกลวิธีทางภาษาที่ใช้โน้มน้าวใจ ในโฆษณาภายนอกรถโดยสารประจำทาง ขสมก. และรถร่วมบริการ ขสมก. โดยศึกษาจากโฆษณาประเภทสินค้าอุปโภคและบริโภค ที่ติดตั้งบริเวณภายนอกรถโดยสารประจำทางขสมก. และรถร่วมบริการ ขสมก. ในปี 2561 และ 2562 จำนวนทั้งสิ้น 90 ชิ้น ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของโฆษณาภายนอกรถโดยสารประจำทาง ขสมก. และรถร่วมบริการ ขสมก. มี 4 องค์ประกอบ ได้แก่ เนื้อหาโฆษณา ภาพและคำอธิบายภาพ สโลแกน และข้อมูลเสริม ส่วนกลวิธีทางภาษาที่ใช้โน้มน้าวใจ แบ่งได้ 2 กลวิธี คือ 1. กลวิธีทางวัจนภาษา พบ 6 กลวิธีย่อย ได้แก่ การเลือกใช้คำศัพท์ การกล่าวอ้าง การกล่าวเกินจริง การใช้มูลบท การใช้อุปลักษณ์ และการใช้คำถามเชิงวาทศิลป์ 2. กลวิธีทางอวัจนภาษา พบ 2 กลวิธีย่อย ได้แก่ การใช้ภาพและการใช้สี ผลการวิจัยดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า องค์ประกอบและกลวิธีทางภาษาในโฆษณาภายนอกรถโดยสารประจำทาง เป็นเครื่องมือสำคัญในการ โน้มน้าวใจผู้บริโภคที่สัญจรบนท้องถนน
Downloads
เอกสารอ้างอิง
เสรี วงษ์มณฑา. (2546). หลักการโฆษณา. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
ณัฏฐ์ชุดา วิจิตรจามรี. (2544). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วัลลภา จิระติกาล. (2550). การใช้ภาษาโน้มน้าวใจในโฆษณาเครื่องสำอางสำหรับผู้ชายในนิตยสารผู้ชาย ปี พ.ศ. 2549. วิทยานิพนธ์ อ.ม. (ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัลยกร วรกุลลัฎฐานีย์, และพรทิพย์ สัมปัตตะวนิช. (2551). การโฆษณาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
INRIX. (2020). INRIX 2020 Global Traffic Scorecard Infographic. Retrieved April 30, 2021, from https://inrix.com/scorecard/
สมัชชนันท์ เอกปัญญากุล. (2558). การเขียนข้อความโฆษณา Copy Writing. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรพรรณ แก้วสุทธา. (2551). ลักษณะภาษาที่ใช้ผ่านสื่อโฆษณาด้านนอกรถโดยสาร ขสมก. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (ภาษาศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2554). การสื่อสารเพื่อโน้มน้าวใจ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนาวนิจ สิริผาติวิรัตน์. (2544). ภาษาชักจูงในโฆษณาโทรทัศน์: การศึกษาภาษาระดับข้อความตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (ภาษาศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จุฬธิดา อภัยโรจน์. (2549). การศึกษาปริจเฉทรายการขายตรงสินค้าเครื่องสำอางทางโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์ อ.ม. (ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุทธาทิพย์ อร่ามศักดิ์. (2551). กลวิธีการเขียนเพื่อโน้มน้าวใจในคอลัมน์หมวดแฟชั่นในนิตยสาร SPICY พ.ศ. 2549. วิทยานิพนธ์ อ.ม. (ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพวัฒน์ สุวรรณช่าง. (2553). การใช้ภาษาโน้มน้าวใจในบทโฆษณาในนิตยสารสุขภาพ. วิทยานิพนธ์ อ.ม.(ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พฤกษา เกษมสารคุณ. (2558, มกราคม-มิถุนายน). การใช้ภาษาโน้มน้าวใจในสื่อเกี่ยวกับมะเร็งปากมดลูก.วารสารมนุษยศาสตร์ ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(1), 107-118.
พรทิพย์ สัมปัตตะวณิช. (2546). แรงจูงใจกับการโฆษณา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิระวัสฐ์ กาวิละนันท์. (2562, กรกฎาคม-ธันวาคม). ความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีทางภาษากับภาพตัวแทนทัวร์จีนในเว็ปไซต์พันทิป: การศึกษาตามแนววาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 41(2), 23-44.
ศรีกัญญา มงคลศิริ. (2547). Brand Management. กรุงเทพฯ: Higher Press.
สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). เอกสารคำสอนรายวิชา 361322 ภาษาวรรณศิลป์. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์. (2551). วัจนปฏิบัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
George Lakoff, and Mark Johnson. (1980). Metaphor We Live By. Chicago: University of Chicago Press.
Kövecses, Zoltán. (2002). Metaphor: A Practical Introduction. Oxford: Oxford University Press.
รัชนินท์ พงศ์อุดม. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับค่านิยมเกี่ยวกับความงาม: การศึกษาวาทกรรมโฆษณาเครื่องสำอางในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ อ.ม. (ภาษาศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Angela Goddard, and Neil Carey. (2017). Discourse: The Basic. London and New York: Roultledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต