การวิเคราะห์ชุดศัพท์และเจตนาที่ใช้ในการประกอบสร้างแบบเรียนวิชาภาษาเขมร ระดับประถมศึกษาของประเทศกัมพูชา

ผู้แต่ง

  • สัพพัญญู สุขพิระวัฒนกุล สาขาวิชาภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ศิริพร ปัญญาเมธีกุล สาขาวิชาภาษาศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

แบบเรียนภาษาเขมร, ชุดศัพท์, เจตนา, ประเทศกัมพูชา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ชุดศัพท์และเจตนาที่ใช้ในการประกอบสร้างแบบเรียนวิชาภาษาเขมรระดับประถมศึกษาของประเทศกัมพูชา จากการวิเคราะห์พบชุดศัพท์ 3 ประเภท ได้แก่ 1) การเรียกชาติพันธุ์และกลุ่มการเมือง 2) กริยาสื่อการกระทำและสภาพของผู้กระทำ และ 3) ส่วนขยายเพื่อเสริมหรือขยายความ ส่วนการวิเคราะห์เจตนาวิเคราะห์โดยใช้ทฤษฎีวัจนกรรมของ Searle [1] พบเจตนาทั้งหมด 3 เจตนา ได้แก่ 1) เจตนาสั่ง 2) เจตนาชักจูง และ 3) เจตนาให้ข้อมูล เพื่อใช้ในการประกอบสร้างแบบเรียน จากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่าชุดศัพท์และเจตนาที่พบในแบบเรียนวิชาภาษาเขมรระดับประถมศึกษาของประเทศกัมพูชาเป็นกลไกทางภาษาที่สำคัญที่สื่อถึงการประกอบสร้างชุดความคิดที่รัฐบาลต้องการปลูกฝังเยาวชน แบบเรียนจึงเป็นเครื่องมือของรัฐบาลในการหล่อหลอมเยาวชนได้เป็นอย่างดี

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

Searle, J. R. (1969). Speech Acts: An Essay in the Philosophy of Language. Cambridge: Cambridge University Press. Retrieved form https://doi.org/10.1017/CBO9781139173438

ธิบดี บัวคำศรี. (2555). กัมพูชาในแบบเรียนของไทย. ใน ชาตินิยมในแบบเรียนไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.

วารุณี โอสถารมย์. (2543). แบบเรียนไทยกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ “เพื่อนบ้านของเรา” ภาพสะท้อนเจตคติอุดมการณ์ชาตินิยมไทย. รัฐศาสตร์สาร, 22(3), 1-83.

นฤมล นิ่มนวล. (2559). การเมืองในแบบเรียนชั้นมัธยมศึกษาของไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2503-2551. วิทยานิพนธ์ ร.ม. (การปกครอง). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ชาญชัย คงเพียรธรรม. (2559). หลักสูตรแฝงเรื่องอุดมการณ์ชาติในหนังสือเรียนภาษาเขมรระดับชั้นประถมศึกษา ปีที่ 1-6 ของราชอาณาจักรกัมพูชา. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 12(2), 177-205.

ศานติ ภักดีคำ. (2546). ประวัติศาสตร์กัมพูชาแบบเรียนของเขมรที่เกี่ยวข้องกับไทย. กรุงเทพฯ: มติชน.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2557). ชาติไทย, เมืองไทย, แบบเรียนและอนุสาวรีย์: ว่าด้วยวัฒนธรรม, รัฐ และรูปการณ์จิตสำนึก. กรุงเทพฯ: มติชน.

จันทิมา อังคพนิชกิจ. (2561). การวิเคราะห์ข้อความ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ติณณภา เสน่หา. (2559). วาทกรรมการเมืองในรายการชูธงและรายการสายล่อฟ้า: วาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (ภาษาศาสตร์การศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุนทรี โชติดิลก. (2560). บุญ: ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอุดมการณ์ในวาทกรรมที่ผลิตโดยวัดพระธรรมกาย. วิทยานิพนธ์ อ.ด. (ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จิตร ภูมิศักดิ์. (2556). ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ. กรุงเทพฯ: ชนนิยม.

ดำรงพล อินทร์จันทร์. (2559). พลวัตทางชาติพันธุ์ ณ พรมแดนตะวันออก กรณีศึกษากลุ่มภาษากะซองและซำเร. ใน รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

พวงทอง รุ่งสวัสดิทรัพย์. (2541). การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ปัญหาและการเมืองของการนิยามความรุนแรงในยุคเขมรแดง. รัฐศาสตร์สาร, 20(3), 315-350.

วิสันต์ สุขวิสิทธิ์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและอุดมการณ์ในหนังสือเรียนรายวิชาภาษาไทยตามหลักสูตรประถมศึกษา พ.ศ. 2503-2544. วิทยานิพนธ์ อ.ด. (ภาษาไทย). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วุฒิพงษ์ ประพันธมิตร. (2562). วาทกรรมความรักชาติในแบบเรียนวิชากิจกรรมกลุ่มยุวชนแนวหน้าภายใต้การปกครองของประธานาธิบดีสีจิ้นผิง. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (วัฒนธรรมจีนศึกษา). กรุงเทพฯ: คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Cho, M. H., and Lee, D. B. (2019). Critical Analysis of Chongryon Secondary English Textbooks Published Between 1968 and 1974. The Review of Korean Studies, 22(2), 177-204.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-20

รูปแบบการอ้างอิง

สุขพิระวัฒนกุล ส. ., & ปัญญาเมธีกุล ศ. . (2022). การวิเคราะห์ชุดศัพท์และเจตนาที่ใช้ในการประกอบสร้างแบบเรียนวิชาภาษาเขมร ระดับประถมศึกษาของประเทศกัมพูชา. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14(27, January-June), 131–144. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/swurd/article/view/259761