องค์ประกอบความต้องการจำเป็นพื้นฐานที่พึงประสงค์ของผู้สูงอายุ ชมรมผู้สูงอายุ ในสังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ความต้องการพื้นฐาน, องค์ประกอบ, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบความต้องการจำเป็นพื้นฐานที่พึงประสงค์ของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ และลำดับขั้นความมีอิทธิพลของความต้องการจำเป็นพื้นฐานสังกัดสำนักการแพทย์กรุงเทพมหานคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างของการวิจัย ได้แก่ ผู้สูงอายุในสังกัดชมรมสังกัดสำนักการแพทย์ จำนวน 226 คน ผู้วิจัยใช้สถิติการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (EFA) จากการวิเคราะห์การสกัดหมุนแกน 2 ขั้นตอน โดยใช้วิธีหมุนแกนวาริแมกซ์ และโพรแมกซ์ เพื่อนำน้ำหนักค่าองค์ประกอบของแต่ละตัวแปรมาพิจารณากับเกณฑ์ที่กำหนดไว้ของแต่ละองค์ประกอบโดยการเรียงลำดับค่าไอเกนที่มีค่ามากกว่า 1 โดยโปรแกรม AMOS ผลการศึกษาพบว่า สามารถจัดกลุ่มองค์ประกอบความต้องการพื้นฐานของผู้สูงอายุในชมรมสังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร ได้ทั้งหมด 6 องค์ประกอบ ได้แก่ องค์ประกอบความต้องการการแสวงหาสิ่งใหม่ (Explore) องค์ประกอบด้านความต้องการด้านสุขอนามัย (HyG) องค์ประกอบด้านความต้องการทางด้านอารมณ์และจิตใจ (Emo) องค์ประกอบด้านความต้องการมีส่วนร่วมและการเคารพนับถือ (Resp) องค์ประกอบด้านความต้องการความช่วยเหลือด้านพยาบาล (First-Aid) และองค์ประกอบด้านความต้องการรายได้ (Income) และพบว่าองค์ประกอบที่ผู้สูงอายุต้องการมากที่สุดจากการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ คือ ผู้สูงอายุมีความต้องการการแสวงหาสิ่งใหม่ และสามารถนำมาเป็นข้อเสนอแนะให้แก่หน่วยงาน เน้นให้ความสำคัญต่อความต้องการที่แท้จริงของผู้สูงอายุ เช่น การแสวงหาสิ่งใหม่ให้ผู้สูงอายุโดยจัดให้สร้างนวัตกรผู้สูงอายุ เนื่องจากองค์ความรู้ของผู้สูงอายุเป็นองค์ความรู้ที่มีคุณค่า ซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่เกิดจากศาสตร์ที่แตกต่างกันแต่ละบุคคล อีกทั้งเป็นองค์ความรู้ที่เกิดจากการสั่งสมประสบการณ์ด้านการทำงานที่ผ่านมาในอดีต
Downloads
เอกสารอ้างอิง
World Health Organization. (2010). Definition of an Older or Elderly Person. Retrieved Jan 4, 2021, from http://www.who.int/
healthinfo/survey/ageingdefnolder/en
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2554). สำมะโนประชากรและเคหะ พ.ศ. 2553. สืบค้นเมื่อ 25 ธันวาคม 2563, จาก http://popcensus.nso.go.th/file/
popcensus-10-01-56-T.pdf
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย 2559. นครปฐม: พริ้นเทอรี่.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2553). รายงานการสังเคราะห์ระบบการดูแลผู้สูงอายุในระยะยาวสำหรับประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ที คิว พี.
กาญจนา พิบูลย์, พวงทอง อินใจ, มยุรี พิทักษ์ศิลป์, และพิสิษฐ์ พิริยาพรรณ (2559). ความต้องการในการจัดบริการการดูแลผู้สูงอายุแบบไปกลับคณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 11(2), 45-52.
อาภรณ์ ชีวะเกรียงไกร. (2560). ผลกระทบของสังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย. กรุงเทพธุรกิจ. สืบค้นจาก http:/www.bangkokbiznews.com/
blog/detail
พัชรี เขียวสะอาด. (2550). ปัญหาและความต้องการด้านการส่งเสริมสุขภาพและสังคมของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองศรีราชาจังหวัดชลบุรี. รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต (การบริหารงานท้องถิ่น) วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
มัทยา ศรีพนา. (2557). การจัดสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. ใน บทความวิชาการ. สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
ฮับเส๊าะ น้อยทับทิม, อาฟาส หะยีอาบู, และสุวิมล แซ่ก่อง. (2560). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา: องค์การบริหารส่วนตำบลบาตง อำเภอรือเสาะ จังหวัดนราธิวาส. ใน การประชุมวิชาการระดับนานาชาติ ครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. หน้า 1256-1261.
หมัดเฟาซี รูบามา, และกฤษดา มงคลศรี. (2560). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในตำบลคลองหลา อำเภอคลองหอยโข่ง จังหวัดสงขลา. ใน การประชุมวิชาการระดับนานาชาติ ครั้งที่ 9 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. หน้า 1888-1894.
Maslow, A. H. (1970). A Theory of Human Motivation. Cincinnati: South-Western Building Company.
ธมนวรรณ สุวรรณโฮม. (2555). การศึกษาวิถีผู้สูงอายุในเขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (นวัตกรรมหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย 2559. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2549). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย วัยรุ่น-วัยสูงอายุ เล่ม 2. (พิมพ์ครั้งที่ 9), กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มาสริน ศุกลปักษ์, และกรัณฑรัตน์ บุญช่วยธนาสิทธิ์. (2560). องค์ประกอบด้านสุขภาพตามแนวคิดสภาวะพฤฒพลังของผู้สูงอายุ. วารสารทางวิจัยวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 11(ฉบับพิเศษ), 53-63.
คณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2545). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
Siritarungsri, B., Soranastaporn, S., Surachet, M., Francis, K., and Mills, J. (2013). Strategies for Successful Ageing Living Alone. Journalism and Mass Communication, 5(2), 87-97.
Japan Marketing Report. (2019). Marketing for Elderly. Mizuho Corporate Bank. Retrieved December 20, 2019, from https://www.mizuhobank.co.jp/corporate/bizinfo/industry/sangyou/pdf/1039_03_03.pdf
Srisupraolan, P., and Aussarus, N. (2010). The Opening of The Health Labor Market. Chulalongkorn Business Review, 33(2), 17-39.
ดำรงศักดิ์ จันโททัย. (2563). บทเรียนการจัดการสังคมผู้สูงอายุจากประเทศญี่ปุ่น. วารสารนิติรัฐกิจและสังคมศาสตร์, 4(1), 159-180.
Piboon, K. Piriyapun, P. Pitaksil, M., and Inchai, P. (2014). Elderly Day Care Model in Burapha University Hospital. Journal of Public Health Burapha University, 11(2), 44-52.
Rubama, M., Waradisai, S., and BoonChot, J. (2017). Quality of Life of Elderly in Klonglah Sub-District. Khlong Hoi Khong District Songkhla Province. In Nakhonpathom Rajabhat University The 9th National Academic Conference. pp. 1888-1894.
Srisupraolan, P., and Aussarus, N. (2010). The Opening of The Health Labor Market. Chulalongkorn Business Review, 33(2), 17-39.
Hair, J. F., Black, W., Babin, B., Anderson, R., and Tatham, R. (2010). Multivariate Data Analysis. 6th edition. Pearson International Edition.
Polit, D. F., and Beck, C. T. (2008). Nursing Research: Generating and Assessing Evidence For Nursingpractice. 8th Edition. Lippincott Williams & Wilkins. Philadelphia, Pa.
Nunnally J. C. (1978). Psychometric Theory. 2nd ed. New York: McGraw-Hill., pp. 245-246.
Hair, J. F., Black, W., Babin, B., Anderson, R., and Tatham, R. (2013). Multivariate Data Analysis. 7th edition. Pearson International Edition.
Ogawa, N., and Matsukura, R. (2001). Aging In Japan: The Health and Wealth of Older Persons. Retrieved January 4, 2021, from http://www.un.org/esa/population/meetings/Proceedings_EGM_Mex_2005/ogawa.pdf
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุ ปี 2559. สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2562, จาก http://www.dop.go.th/th/know/2/54
วันวิสาข์ โชคพรหมอนันต์, และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2558, พฤษภาคม-สิงหาคม). คุณลักษณะของผู้ประกอบการที่มีต่อความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการร้านค้าในตลาดน้ำดอนหวาย จังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts),
(2), 967-988.
World Health Organization. (2007). Global Age-Friendly Cities: A Guide. Retrieved January 14, 2021, from https://extranet.who.int/
agefriendlyworld/wp-content/uploads/2014/06/WHO-Global-Age-friendly-Cities-Guide.pdf?ua=1
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต