หน้าที่ของรูปเบี่ยงบังที่ปรากฏในสื่อโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาวบนเฟซบุ๊ก แฟนเพจ
คำสำคัญ:
หน้าที่รูปเบี่ยงบัง, โฆษณา, ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาว, เฟซบุ๊กแฟนเพจบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหน้าที่ของรูปเบี่ยงบังที่ปรากฏในสื่อโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาวบนเฟซบุ๊กแฟนเพจที่มีจำนวนผู้กดไลก์และผู้กดติดตามมากกว่า 50,000 คนขึ้นไป รวมทั้งหมด 31 แฟนเพจ 266 โฆษณา ซึ่งรูปเบี่ยงบังดังกล่าวผ่านการทดสอบการทำหน้าที่เบี่ยงบังตามแนวคิดของ Crompton [1] และจำแนกชนิดของคำตามแนวคิดไวยากรณ์โครงสร้างของวิจินตน์ ภานุพงศ์ [2] ทั้งนี้ผู้วิจัยวิเคราะห์หน้าที่ของรูปเบี่ยงบังโดยใช้บริบทแวดล้อม (context) ของถ้อยคำโฆษณา พิจารณาการสื่อความหมายเพื่อดูหน้าที่ของรูปเบี่ยงบังที่ปรากฏในข้อความโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาว ผลการวิจัยพบว่า หน้าที่ของรูปเบี่ยงบังที่ปรากฏในสื่อโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาวทั้งหมด 3 ประการ ได้แก่ หน้าที่ลดระดับความชัดเจน และลดการผูกมัดต่อถ้อยคำ ปรากฏทั้งหมด 264 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 66.33 หน้าที่แสดงการคาดการณ์หรือแสดงความเป็นไปได้ของถ้อยคำที่กล่าว ปรากฏทั้งหมด 122 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 30.65 และหน้าที่ลดระดับความรุนแรงของถ้อยคำ หลีกเลี่ยงความขัดแย้งจากผู้บริโภคและคู่แข่งขัน ปรากฏทั้งหมด 12 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 3.02 ผู้โฆษณาใช้รูปเบี่ยงบังในการนำเสนอข้อมูลเพื่อสร้างผลประโยชน์ในเชิงธุรกิจให้กับตนเอง บทความวิจัยนี้จะทำให้เห็นหน้าที่ของรูปเบี่ยงบังที่ปรากฏในสื่อโฆษณาที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น นำไปสู่การรู้เท่าทันข้อมูลข่าวสารโฆษณาในยุคปัจจุบันได้อีกทางหนึ่ง ทำให้ผู้บริโภคได้ตระหนักคิด พิจารณาก่อนจะเลือกซื้อสินค้าผ่านสื่อออนไลน์
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Crompton, P. (1997). Hedging in Academic Writing: Some Theoretical Problems. English for Specific Purposes, 16(4), 271-287.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2524). โครงสร้างของภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2557). ลักษณะสองหน้าของภาษาวิชาการ: ความแจ่มชัดกับการเบี่ยงบังในการเขียนภาษาวิชาการไทย. ใน ภาษากับอำนาจ: บทความประชุมวิชาการ. (หน้า 78-107). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรวรรณา เพ็ชรกิจ, เพ็ญศิริ รัศมี, สุวคนธ์ พิญญาณ และ Yuji Furuhashi. (2559). รูปเบี่ยงบังระดับคำและหน้าที่ในบทความวิจัยภาษาไทยด้านวิทยาศาสตร์และมนุษยศาสตร์. วารสารศิลปศาสตร์, 16(2), 173-198.
วรวรรณา เพ็ชรกิจ. (2558). รูปเบี่ยงบังในบทความวิจัยภาษาอังกฤษ และปัญหาของผู้เขียนที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา. วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 12(3), 27-48.
พรนภัส ทองพูล. (2559). รูปเบี่ยงบังและหน้าที่ในแผ่นพับโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารลดน้ำหนัก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (สาขาวิชาภาษาไทย) คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรนภัส ทองพูล. (2560). รูปเบี่ยงบังในการโฆษณาสรรพคุณและการออกฤทธิ์ของผลิตภัณฑ์เสริมอาหารลดน้ำหนัก. วารสารมนุษยศาสตร์, 14(3), 63-78.
จันทกานต์ หาญศรี. (2561). การใช้รูปเบี่ยงบังในฉากการพิจารณาคดีในชั้นศาลที่ปรากฏในภาพยนตร์อเมริกัน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุภาภรณ์ คงทน, และณฐ อังศุวิริยะ. (2564). รูปภาษาเบี่ยงบังในข้อความโฆษณาผลิตภัณฑ์อาหารเสริมผิวขาว: กรณีศึกษาเฟซบุ๊กแฟนเพจไทย. วารสารไทยคดีศึกษาแห่งเกาหลี, 27(2), 129-160.
สิทธิธรรม อ่องวุฒิวัฒน์. (2553). กลวิธีทางภาษาที่ใช้ในการตอบคำถามของดารานักแสดงไทยในการให้สัมภาษณ์สื่อมวลชน. วรรณวิทัศน์, 10, 54-91.
วราภรณ์ สุขประเสริฐ. (2533). กลวิธีทางภาษาในการกลบเกลื่อนความคิดทางลบต่อมารดาในทัศนปริจเฉทของวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุภธิดา เทียมสมบูรณ์. (2541). กลไกทางภาษาในการตอบคำถามของนักการเมืองไทยในการให้สัมภาษณ์สื่อมวลชน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนันทา คงประโคน. (2544). กลวิธีการกลบเกลื่อนในการสนทนาเรื่องเพศของคนไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (สาขาวิชาภาษาศาสตร์) คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โศภิษฐา ไชยถาวร. (2557). กลวิธีการตอบคำถามสื่อมวลชนของดารานักแสดงชาย-หญิงไทย: กรณีศึกษารายการ “ทีวีพูลไลฟ์”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรวี บุนนาค, และสมชาย สำเนียงงาม. (2561). กลวิธีกลบเกลื่อนในการสื่อสารในภาวะวิกฤตผ่านเฟซบุ๊กองค์กรธุรกิจ. วารสารวรรณวิทัศน์, 18, 138-165.
จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2557). การวิเคราะห์ข้อความ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยุพาภรณ์ ศรีตระการ. (2560). การศึกษารูปแบบภาษาที่ใช้ในการแสดงระดับความมั่นใจในการเขียนเรียงความภาษาอังกฤษของนักศึกษา. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(2), 144-157.
Hyland, K. (1998). Hedging in Scientific Research Articles. Philadelphia: John Benjamins Publishing.
กรมพัฒนาการค้า. (2564). ซื้อสินค้า “ของดีออนไลน์ by DBD”. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.dbd.go.th
สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. (2548). คำชี้แจงประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 293) พ.ศ. 2548 เรื่อง ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร. สืบค้นจาก http://food.fda.moph.go.th
พระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522. (2522, 13 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 96 ตอนที่ 79. หน้า 1-28.
Fraser, B. (2010). Pragmatic Competence: The Case of Hedging. In G. Kaltenbock, W. Mihatsch and S. Schneider (Eds.), New Approaches to Hedging. (Vol. 9, pp. 15-34). Emerald Group Publishing Limited.
นววรรณ พันธุเมธา. (2527). ไวยากรณ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์รุ่งเรืองสาส์นการพิมพ์.
พระราชบัญญัติการแข่งขันทางการค้า พ.ศ. 2560. (2560, 7 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 134 ตอนที่ 70 ก. หน้า 22-45.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
