การท่องเที่ยวและการลดความยากจนผลกระทบจากการท่องเที่ยวต่อวิถีชีวิตของชาวบ้านเกาะบุโหลน จังหวัดสตูล ประเทศไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยชิ้นนี้มุ่งศึกษาถึงความเป็นไปได้ในการใช้การท่องเที่ยวเพื่อเป็นเครื่องมือในการลดความยากจนในเกาะบุโหลน จังหวัดสตูล ในประเด็นเกี่ยวกับการรับรู้ถึงความยากจน ความเป็นไปได้ที่จะใช้การท่องเที่ยวเป็นแนวทางในการพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ อุปสรรคที่ทำให้คนในท้องถิ่นไม่สามารถมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว และการสร้างกลยุทธ์การเข้ามามีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว ผู้วิจัยได้ใช้ การสัมภาษณ์ การสังเกต รวมถึงการสนทนากลุ่มเพื่อรวบรวมข้อมูล และประยุกต์ใช้แนวทางการตีความ ประกอบกับการวิเคราะห์แก่นหรือสาระสำคัญ นำเสนอผลแยกตามวัตถุประสงค์ดังนี้ การรับรู้ความยากจน ความเป็นไปได้ที่จะใช้การท่องเที่ยวเป็นแนวทางในการพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ อุปสรรคการมีส่วนร่วมและแนวทางการแก้ไข  ผลการศึกษาพบว่า ชาวบ้านรับรู้ถึงความยากจนในความหมายที่เกี่ยวข้องกับการพอมีพอกินมากกว่าการวัดด้วยรายได้ อย่างไรก็ตามเมื่อมีการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้การท่องเที่ยวเพื่อลดปัญหาความยากจน ทำให้ชาวบ้านมองเห็นช่องทางและมีโอกาสในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวระหว่างที่เว้นว่างจากการประกอบอาชีพประมงในช่วงมรสุม อีกทั้งยังสร้างโอกาสในการทำงานให้กับกลุ่มสตรีในหมู่บ้านทำให้กลุ่มสตรีมีโอกาสพึ่งตนเองได้มากขึ้น จากการวิจัยพบว่า การใช้การท่องเที่ยวเพื่อลดปัญหาความยากจนยังมีอุปสรรคอยู่ คือ การมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว ทั้งในแง่ของโอกาสในการเข้าถึงแหล่งเงินทุน และขาดแคลนทุนทางมนุษย์และสังคม กลยุทธ์การเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้ คือส่งเสริมให้มีการดำเนินกิจกรรมการเสริมสร้างศักยภาพและการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในชุมชน