รูปแบบการบริหารความเสี่ยงของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนภาคใต้ยังมีปัญหาเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยง และมีความต้องการรูปแบบการบริหารความเสี่ยงที่เหมาะสม งานวิจัยมีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันการบริหารความเสี่ยง และสร้างรูปแบบการบริหารความเสี่ยง และ 2) ศึกษาแนวทางการนำรูปแบบไปใช้ให้เหมาะสมกับบริบทของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนภาคใต้ แบ่งการวิจัยออกเป็น 3 ระยะคือ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันของการบริหารความเสี่ยง โดยใช้แบบแบบสอบถามกับผู้บริหารและผู้ที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการบริหารความเสี่ยงของวิทยาลัยเอกชนภาคใต้ จำนวน 81 คน 2) สร้างรูปแบบการบริหารความเสี่ยงโดยใช้เทคนิคเดลฟายกับผู้เชี่ยวชาญ 17 คน จำนวน 2 รอบ 3) ศึกษาแนวทางการนำรูปแบบไปใช้ โดยการสนทนากลุ่มกับผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 16 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) วิทยาลัยมีการบริหารความเสี่ยงในระดับมาก มีการกำหนดวัตถุประสงค์อย่างชัดเจน นำหลักธุรกิจศึกษามาใช้มากที่สุด และมีความต้องการรูปแบบการบริหารความเสี่ยงที่ชัดเจน 2) รูปแบบการบริหารความเสี่ยงของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนภาคใต้ที่สร้างขึ้น ได้แก่ SIAOMCAM Model มี 8 ประเด็น ดังนี้ (1) S = Situation (สถานการณ์ความเสี่ยง) (2) I = Identification (การระบุความเสี่ยง) (3) A = Analysis (การวิเคราะห์ความเสี่ยง) (4) O = Objectives (วัตถุประสงค์การบริหารความเสี่ยง) (5) M = Methods (วิธีการจัดการความเสี่ยง) (6) C = Controlling (การควบคุมความเสี่ยง) (7) A = Audition (การตรวจสอบความเสี่ยง) และ (8) M = Monitoring (การติดตามความเสี่ยง) 3) แนวทางการนำรูปแบบไปใช้ที่ได้รับการเสนอแนะ คือ ผู้ทรงคุณวุฒิส่วนใหญ่เห็นว่ารูปแบบมีความเหมาะสมโดยให้วิทยาลัยนำไปใช้ได้และไม่ต้องเปลี่ยนขั้นตอนและวิธีการปฏิบัติ แต่ให้ปรับวิธีการดำเนินการตามขั้นตอนของ SIAOMCAM Model ให้เหมาะสมกับบริบทของแต่ละวิทยาลัย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลานี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลาก่อนเท่านั้น
References
Boonphak, B. (2017). Business education from the past to the 21st century. Journal of Education Studies, 45(4), 274-289. (in Thai)
Chittayawong, S. (2019). A variety of voices echoed when executives 'private vocational' request release from VEC [Online]. Retrieved June 23, 2019, from: https://www.matichon.co.th/education /news_1491725. (in Thai)
Chuvanichanont, N. (2019). Student dropout problem solution in Chonburi Vocational College. Master of Education. Burapha University
Fuentes, C. & Lizarzaburu, E. (2011). Norms and international standards related to reduce risk management: A Literature review : Financial Markets & Institutions, Virtus Interpress, 1(3), 58-73.
Jensantikul, N. (2017). Utilizing the delphi technique for research. Political Science of Kasetsart Universty Review, 4(2), 47-64. (in Thai)
Moungplod, N. (2017). The Development factors and indicators of risk management of small basic education schools in the south east coast. Thesis Doctor of Education. Hatyai University. (in Thai)
Johnson, R. B. & Christensen, L. B. (2004). Educational research: Quantitative, qualitative and mixed approach. [Online]. Retrieved March 25, 2018, from: http://dx.doi.org/10.3102/0013189X033007014
Lacob, C. & Zaharia, S. (2012). Risk management - A new priority system customs and ITS consequences. Romania: University of Craiova.
Lertwathong, R. & Chansiri, P., (2018). The model of risk management on the Academic Work of Secondary Schools under the Provincial Administration Organization. Journal Suthiparithat of Business and Innovation, 9(104), 201-209. (in Thai)
Likert, R. (1976). New patterns of management. New York: McGraw - Hill.
Office of the Education Council. (2017). Vocational education development plan (2017-2036). Bangkok: Office of the Higher Education Commission. (in Thai)
Office of the Education Council. (2016). Education reform for a stable, prosperous and sustainable future of thailand education policy of the prime minister (General Pray Chan-ocha). Bangkok: 21 Century. (in Thai)
Office of the National Economic and Social Development Council. (2020). Southern Development Plan 2017-2022 (revision). [Online]. RetrievedJanuary 31, 2023. from: http://wise.co.th/wise/References/Thailand_Development/Southern_Group_Plan_2563.pdf
Office of the Vocational Education commission. (2018). Data on the number of students in the academic year 2018 classified by province, region Educational institutions of subject type, field of study, work field and level (private sector) as of June 10, 2019. [Online]. Retrieved 17 August 2018 from: http://vecp.vec.go.th. (in Thai)
Pattanachuriphan, P. (2014). Risk management in educational opportunity expansion schools. Thesis Doctor of Education. Mahasarakham University. (in Thai)
Saatcham, N. (2007). Enterprise risk management. Bangkok: Than Books.
Sinprasong, A. & Chaichit, M. (2015). A risk management model in private technological and vocational colleges. FEU Academic Review, 9(2-4), 204-215. (in Thai)
Srisaenpang, C. (2013). The development of risk management system in primary schools. Education Thesis doctor. Mahasarakham University. (in Thai)
Sukontharat, N. (2017). Communication strategies for corporatr image of vocational education institutes in thailand toward social responsibility framework. [Online]. Retrieved March 25, 2018. from: http://www.mgts.lpru.ac.th/journal/index.php/mgts/article/view/388/137. (in Thai)
The Stock Exchange of Thailand. (2014). Annual Enterprise Risk management (ERM Framework) Budget 2014. [Online]. RetrievedFebruary 20, 2018. from: https://www.set.or.th/th/about/overview/files/ERM_Framework_2017.pdf.