The Management Guidelines of Student Quality Development Activities based on the Buddhist Principle ‘Bhavana 4’ in the Non–Formal and Informal Education, Nakhon Sawan Provincial Office

Main Article Content

Chayanaphat Khawphong
Anond Metheevarachatra
Winai Tongmun

Abstract


     The objectives of this research were: (1) to investigate the management of student quality development activities based on the Buddhist Principle ‘Bhavana 4’ in the Non– Formal and Informal Education, NakhonSawan Provincial Office (2) to offer the appropriate management guidelines of student quality development activities based on the Buddhist Principle of Bhavana 4 in the Non–Formal and Informal Education, Nakhon Sawan Provincial Office. Using a combination of both quantitative and qualitative methods, A sample group was 147 school administrators and teachers and 9 key informants. The statistics used in analyzing the data were frequency, percentage, mean and standard deviation. (1) The overall average was statistically at a high level of (gif.latex?x\bar{}=4.37, S.D.=0.57. (2) The appropriate management guidelines for student quality development activities based on the Buddhist Principle ‘Bhavana 4’ in the Non–Formal and Informal Education, Nakhon Sawan Provincial Office are as follows : (1) physical development to easy living practice Easy to eat, promote exercise. to have a strong and healthy body Organize expressive activities according to abilities (2) moral development to promote the development of relationships with the human society in a way that helps to solve problems and create a society that supports the development of life. both in family and working society (3) Emotional development to a happy coexistence in society do not harass others have compassion to help each other Organize behavioral activities that show faith, cherish, protect, honor Thai nationality Religion and loyalty monarchy (4) Intellectual development  to encourage students to learn to think critically synthesize information by oneself; develop knowledge and ability in information technology Promoting economic learning in the ASEAN Community Training to know and understand things as they really are, knowing how to see the world in the media. and improvement and development for new media with quality, build skills and develop innovations in various forms.


Article Details

How to Cite
Khawphong, C., . A. Metheevarachatra, and W. Tongmun. “The Management Guidelines of Student Quality Development Activities Based on the Buddhist Principle ‘Bhavana 4’ in the Non–Formal and Informal Education, Nakhon Sawan Provincial Office”. Mahachula Academic Journal, vol. 9, no. 1, Apr. 2022, pp. 291-06, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/257177.
Section
Research Articles

References

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. เอกสารประกอบหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช๒๕๔๔ คู่มือการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์, ๒๕๔๕.

กษมา โรจนนิล ยุกตะทัต และ พยอม วงศ์สารศรี. "ยุทธศาสตร์การส่งเสริมเครือข่ายให้มีส่วนร่วมจัดการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยของสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดในเขตภาคกลาง". วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต. ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๓ (กันยายน-ธันวาคม ๒๕๕๖): ๗-๑๕.

เกื้อกูล ศรีสวัสดิ์. “การบริหารกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนในโรงเรียนวัดวังศาลาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากาญจนบุรี เขต ๑”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร, ๒๕๔๙.

ดวงเดือน คันทะพรม. “ความสัมพันธ์ระหว่างความถนัดทางการเรียนแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และเจตคติต่อวิชาวิทยาศาสตร์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่๓ ในจังหวัดมหาสารคาม”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตมหาสารคาม. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ๒๕๔๓.

นิตยา มูลสาร. “การสร้างกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้โครงงานเพื่อส่งเสริมความสามารถทางภาษาอังกฤษและทักษะชีวิตของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ๒๕๔๙.

นิวัฒน์ บุญสม และ มาเรียม นิลพันธ์. "การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดของกระบวนการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมนวัตกรรมด้านสุขภาพของนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์". วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. ปีที่ ๗ ฉบับที่ ๑ (มกราคม–มิถุนายน ๒๕๕๘): ๑๒๓-๑๓๔.

บุษบา บุญกะนันท์. "รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารงานโรงเรียนส่งเสริมสุขภาพระดับเพชรของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน". ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, ๒๕๖๑.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). พุทธธรรม (ฉบับเดิม), พิมพครั้งที่ ๑๑ . กรุงเทพมหานคร : ดวงแก้ว, ๒๕๔๔.

พระราชบัญญัติการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย พ.ศ. ๒๕๕๑. ราชกิจนุเบกษา๑๒๕ มีนาคม ๒๕๕๑.

วิภาจรี เจริญวงษ์. "การพัฒนารูปแบบชุมชนนักปฏิบัติผ่านสื่ออินเทอร์เน็ตเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการแบ่งปันความรู้ของนิสิตนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิชาการศึกษาผู้ใหญ่การศึกษานอกระบบ และการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์". ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาผู้ใหญ่. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๙.

ระวิวรรณ ศรีคร้ามครัน. เทคนิคการสอน. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๔๕

รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยทักษิณ, ๒๕๕๐.

รุจิรา พะปะเสน. "การปฏิบัติงานของครูการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในเขตจังหวัดหนองคาย". วิทยานิพนธ์ครุศาตรมหาบัณฑิตสาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, ๒๕๕๗.

สุวรรณี ทิพย์ศรีหา. “การศึกษาการบริหารกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของโรงเรียน อำเภอวิหารแดง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรีเขต ๒”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยปทุมธานี, ๒๕๖๐.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช ๒๕๕๑. กรุงเทพมหานคร :โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย, ๒๕๕๒.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. รายงานการศึกษาไทย พ.ศ. ๒๕๖๑ Education in Thailand ๒๐๑๘. กรุงเทพมหานคร : บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด, ๒๕๖๑.

สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. แนวทางการประเมินคุณภาพการศึกษา ตามมาตรฐานการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย พ.ศ. ๒๕๖๒. กรุงเทพมหานคร : บริษัทเอกพิมพ์ไทย จำกัด, ๒๕๖๒.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้ แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สิริวรรณ ศรีพหล. การจัดการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๕๒.

อดุลย์ เขียวมูล. “การพัฒนาชุดกิจกรรมกลุ่มฝึกอบรมที่มีผลต่อการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมด้านความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัฑิตสาขาจิตวิทยาแนะแนว. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนเรศวร, ๒๕๔๘.

อุษณีย์ โพธิสุข. การศึกษาสำหรับเด็กที่มีความสามารถพิเศษรายงานการวิจัยประกอบร่างพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. ๒๕๔๒. กรุงเทพมหานคร : เซเว่น พรินติ้ง กรุ๊ป, ๒๕๔๑.

อัญชิสา สุรีย์แสง. “การใช้กิจกรรมพัฒนาความมีวินัยในตนเองของนักเรียนช่วงชั้นที่ ๓โรงเรียนอรุณประดิษฐ จังหวัดเพชรบุรี”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศิลปากร, ๒๕๕๓.

Hammond Robert. L. . Evaluation at local Level In Educational Evaluation Theory and Practice. Beiwont company, 1967.

Father old. "Student Perspectives on motivation experiences in literacy learning. Agent. GA : National". Reading Research Center, 1993.

สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน). ผลการประเมินคุณภาพภายนอก/ระบบประเมินคุณภาพภายนอก (Automate/QA : บทสรุปผู้บริหาร รายงานประเมินคุณภาพภายนอก. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://aqa.onesqa.or.th/ [๓๑ กรกฎาคม ๒๕๖๓].

อัญชลี ธรรมะวิธีกุล. หลักสูตรการศึกษานอกระบบระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑ เรื่องที่ ๔ การจัดกิจกรรมพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://panchalee.files.wordpress.com/๒๐๑๘/๑๒/๕_improve_student_quality.pdf [๓๑ กรกฎาคม ๒๕๖๓].