การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางการศึกษาเพื่อเด็กด้อยโอกาส

Main Article Content

พระอนุสรณ์ พันธ์ประเสริฐ
พระมหาบุญเลิศ อินฺทปญฺฺโญ
พระปลัดประพจน์ สุปภาโต

บทคัดย่อ

          บทความวิชาการนี้มุ่งเน้นการวิเคราะห์แนวทางในการพัฒนาคุณภาพชีวิตทางการศึกษาเพื่อเด็กด้อยโอกาส โดยเน้นถึงความสำคัญของการให้การศึกษาที่เหมาะสมและเท่าเทียม การสนับสนุนจากชุมชนและองค์กรต่าง ๆ การศึกษาถือเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิตในการส่งเสริมให้เด็กมีพัฒนาการเต็มตามศักยภาพ การส่งเสริมเพื่อให้เติบโตเป็นคนดี มีคุณภาพ และทำประโยชน์ต่อสังคมโดยรวมการศึกษามีบทบาทสำคัญในการพัฒนาทักษะทางวิชาการและสังคม ซึ่งเป็นพื้นฐานในการสร้างอนาคตอย่างไรก็ตาม สำหรับเด็กด้อยโอกาส การเข้าถึงการศึกษายังคงเป็นปัญหา โดยเฉพาะในพื้นที่ชนบทและชุมชนที่ขาดแคลนทรัพยากร การพัฒนาคุณภาพชีวิตจึงต้องได้รับความร่วมมือจากหลายภาคส่วน ทั้งจากครอบครัว ชุมชน โรงเรียน และรัฐบาล ต้องมีการวางแผนและการดำเนินการที่สอดคล้องกันในทุกด้าน มีแนวทางการพัฒนาที่หลากหลายและครอบคลุมจะช่วยให้เด็กด้อยโอกาสได้รับการศึกษาที่ดีและมีโอกาสในการพัฒนาตนเองมากขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พันธ์ประเสริฐ พ., อินฺทปญฺฺโญ พ., และ สุปภาโต พ. “การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางการศึกษาเพื่อเด็กด้อยโอกาส”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 11, ฉบับที่ 3, ธันวาคม 2024, น. 19-32, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/274511.
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ปฏิญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ค.ศ. ๑๙๕๙ (พ.ศ. ๒๕๐๒). The Declaration of the Right of the Child, 1959.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐. มาตรา ๕๔ ประกอบมาตรา ๗๑ วรรค ๓.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช ๒๕๖๐. มาตรา ๗๗.

รัชรฐา ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา. “การขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพแบบมีส่วนร่วมของเครือข่าย

สมัชชาสุขภาพจังหวัดลพบุรี”. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล, ๒๕๕๘.

วาสนา จักรแก้ว, เกศรา สิทธิสันติกุล, สุรชัย กังวล และนิโรจน์ สินณรงค์. “นโยบายการจัดการศึกษาสำหรับเด็กด้อยโอกาสของประเทศไทยและต่างประเทศ”. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. ปีที่ ๑๕ ฉบับที่ ๓ (๒๕๖๓) : ๓๒๘ - ๓๓๔.

วิชัย วงษ์ใหญ่. กระบวนทัศน์ใหม่การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาศักยภาพของบุคคล. กรุงเทพมหานคร: เอสอาร์พริ้นติ้ง, ๒๕๔๓.

ศักดิ์ชัย เลิศพานิชย์พันธุ์ และคณะ. “การศึกษาแนวทางและความเป็นไปได้ในการนำมาตรการลงโทษระดับกลางมาใช้ เพื่อเป็นมาตรการทางเลือกในการลงโทษผู้กระทำผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาของไทย”. รายงานการวิจัย. คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๕๑.

สฤณี อาชวานันทกุล. ความเหลื่อมล้ำฉบับพกพา. กรุงเทพมหานคร: เป็นไทยพับลิชชิ่ง, ๒๕๕๔.

สามารถ รุ่งเรืองและประกอบ คุณารักษ์. “รูปแบบการจัดการศึกษาที่ส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษา”. วารสารครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปีที่ ๔๗ ฉบับเพิ่มเติม (เมษายน-มิถุนายน ๒๕๖๒): ๓๗๘-๓๙๐.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. “รายงานการวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายการพัฒนาการศึกษาเพื่อสร้างความเป็นพลเมือง”. รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา, ๒๕๕๙.

สุพรรณิการ์ มาศยคง. “คุณภาพชีวิตในโรงเรียนของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในกรุงเทพมหานคร”. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, ๒๕๕๔.

Schmidt, William H., "Equality of Educational Opportunity. Myth or Reality in U.S. Schooling?". American educator. Vol.34 No.4 (2011) : 21.