คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริกอำเภอท่าวังผา และฉบับวัดโป่งคำอำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน: การปริวรรต การแปล และการเปรียบเทียบ

Main Article Content

พระมหาสราวุธ ธมฺมวุฑฺโฒ (ดีปินตา)
พระราชนันทวัชรบัณฑิต ณ น่าน
ชำนาญ เกิดช่อ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (๑) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาของคัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริกอำเภอท่าวังผาและฉบับวัดโป่งคำอำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน (๒) เพื่อปริวรรตและแปลคัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริกอำเภอท่าวังผาและฉบับวัดโป่งคำอำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน (๓) เพื่อเปรียบเทียบคัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริกอำเภอท่าวังผาและฉบับวัดโป่งคำอำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน เป็นการวิจัยเชิงคัมภีร์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการพรรณนาเนื้อหา


ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ด้านประวัติความเป็นมา คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริก จารเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๓ จารโดยหนานเตจา มีอายุได้ ๑๐๕ ปี หน้าลาน ๔ กว้าง ๔.๕ เซนติเมตร ยาว ๔๕ เซนติเมตร หนา ๑.๕ เซนติเมตร มี ๘ ใบ ๒๐ หน้าลาน คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดโป่งคำ จารลงบนใบลานจารโดยพระบุญรัตน์ เมื่อ พ.ศ.๒๔๔๖ อายุ ๑๒๒ ปี หน้าลาน ๕ กว้าง ๕ เซนติเมตร ยาว ๔๗ เซนติเมตร มี ๑๒ ใบ ๒๔ หน้าลาน ด้านปริวรรตและแปล คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริก มีต้นฉบับใบลานจำนวน ๒๐ หน้า ผู้วิจัยปริวรรตและแปลได้ ๑๗ หน้า คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดโป่งคำ มีต้นฉบับใบลานจำนวน ๒๔ หน้า ผู้วิจัยปริวรรตและแปลได้ ๑๙ หน้า ดังที่ปรากฏในบทที่ ๓ ด้านการเปรียบเทียบ ผู้วิจัยเปรียบเทียบคัมภีร์ใบลานทั้งสองฉบับในประเด็น ๔ ด้าน ดังนี้ (๑) ด้านรูปลักษณ์และการนำไปใช้ ลายมือในการจารอักขระฉบับของวัดพระธาตุจอมพริกสวยและอ่านง่ายกว่าฉบับของวัดโป่งคำ คัมภีร์ใบลานทั้งสองฉบับไม่ค่อยได้นำมาใช้ในการเทศน์ (๒) ด้านโครงสร้างและเนื้อหาหลัก ทั้งสองฉบับ มีบทอุเทสที่เหมือนกัน โดยกล่าวแสดงความเคารพต่อพระพุทธเจ้า (๓) ด้านหลักธรรมที่แทรกอยู่ในคัมภีร์ทั้งสองฉบับ มีหลักธรรมที่แทรกอยู่ในคัมภีร์คล้ายกัน คือ  หลักแห่งกรรม หลักพรหมวิหาร ๔ หลักการไม่ประมาท (๔) ด้านรสวรรณคดีในคัมภีร์ทั้งสองฉบับมีรสวรรณคดี ๔ รส คือ คือ ๑) เสาวรจนี โดยการชมโฉมพระนางผุสดีว่าเป็นสตรีที่งดงาม ๒) นารีปราโมทย์  โดยพระเจ้าสญชัยแสดงความรักต่อพระนางผุสดี และ ๓) สัลลาปังคพิสัย โดยพระนางผุสดีแสดงความเห็นใจต่อบุตรธิดกาและอาณาประชาราษฎร์  ๔) รสวรรณคดีด้านสันทัดโวหาร หมายถึง การใช้ถ้อยคำถ่ายทอดความคิดหรือคติธรรมอย่างชัดเจนและมีพลัง เช่น ตอนที่พระนางผุสดีมีพระประสงค์จะโปรดสัตว์ด้วยการสร้างโรงทาน ๕) คัมภีร์กับพระไตรปิฎกและอรรถกถา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธมฺมวุฑฺโฒ (ดีปินตา) พ., ณ น่าน พ., และ เกิดช่อ ช. “คัมภีร์ใบลานกัณฑ์ทศพรฉบับวัดพระธาตุจอมพริกอำเภอท่าวังผา และฉบับวัดโป่งคำอำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน: การปริวรรต การแปล และการเปรียบเทียบ”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 12, ฉบับที่ 3, ธันวาคม 2025, น. 117-25, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/282628.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธิดา สาระยา. อารยธรรม-วัฒนธรรมในสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๕.

พญาลิไท. ไตรภูมิพระร่วง. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา, ๒๕๐๖.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). กาลานุกรมพระพุทธศาสนาในอารยธรรมโลก. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ด่านสุทธาการพิมพ์ จำกัด, ๒๕๕๒.

พระพรหมราชปัญญา. รัตนพิมพวงศ์. แปลโดย ร.ต.ท.แสง มนวิทูร. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร, ๒๕๓๐.

มณี พะยอมยงค์. ประเพณีสิบสองเดือนล้านนาไทย. เชียงใหม่: ส.ทรัพย์การพิมพ์, ๒๕๓๗.

สงวน โชติสุขรัตน์. ประชุมตำนานล้านนาไทย เล่ม ๒. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์, ๒๕๑๕.

สมบูรณ์ วัฒนะ และคณะ. “พระพุทธศาสนากับวิถีชีวิตคนไทยในดินแดนสุวรรณภูมิ”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน มจร. ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๓ (พฤษภาคม ๒๕๖๔): ๙๕๒.

สมปราชญ์ อัมมะพันธ์. ประเพณีและพิธีกรรมในวรรณคดีไทย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์, ๒๕๓๖.

สรัสวดี อ๋องสกุล. ประวัติศาสตร์ล้านนา. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพมหานคร: อัมรินทร์พรินติ๊ง, ๒๕๕๑.