การจัดการทรัพยากรมนุษย์กับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ในมหาวิทยาลัยพิษณุโลก

Noraset Vasasiri; Nathawat Prangam

Authors

Noraset Vasasiri
Nathawat Prangam

Abstract

The purpose of this research was to study human resource management and performance efficiency of staff at Phitsanulok University. The sample used for the research was 52 people from all of the staff who applied for the training to improve the efficiency. The research tool was a questionnaire of 5-rating scale, with its reliability of .85. Statistics used for data analysis are frequency, mean, standard deviation and Pearson’s product-moment correlation.

The results of research found that overall human resource management outcome was moderate level, classified found only the human resource planning was at the high level. All of the others was moderate level, sort by the mean to descending as following, human resource planning, health and safety, training and human resource development, staffing and labor relations, compensation and benefits, performance evaluation and human resources recruitment and selection. Performance efficiency of staffs in the following four aspects, viz., quantity of work, quality of work, working time, and cost of work, on the whole and in every aspect, were of a more level. The level of relations between human resource management and performance efficiency were highly statistically positive related at a .05 level. Research recommendations the policy issues should be improved. Recruiting and selection human resources should clear and transparent performance evaluation for improve the performance of the staff to be even better

References

ชุติภาส ชนะจิตต์. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการทรัพยากรบุคคลกับประสิทธิภาพในการ
ปฏิบัติงานของพนักงานบริษัทในนิคมอุตสาหกรรมบางชัน. (ปริญญาบริหารธุรกิจ
มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธนบุรี. กรุงเทพมหานคร.

นงนุช วงษ์สุวรรณ. (2550). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.

นาตภา ไทยธวัช. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพในการ
ปฏิบัติงาน: กรณีศึกษาบริษัท กระจกพีเอ็มเค – เซ็นทรัล จำกัด. (ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธนบุรี. สมุทรปราการ.

ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล. (2543). การออกแบบการวิจัย. (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ :
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สมใจ ลักษณะ. (2552). การพัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน. คณะวิทยาการจัดการ. กรุงเทพมหานคร :
มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

โสภา ทองอ่อน. (2550). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคคลากรวิทยาลัยอาชีวะ ศึกษาพระนครศรีอยุธยา. (ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี.

Babaei Z, Oormazdi H, Akhlaghi L, Rezaie S, Razmjou E, Soltani-Arabshahi SK, Meamar AR,

Hadighi R. (2012). Molecular characterization of the Iranian isolates of Giardia lamblia:

application of the glutamate dehydrogenase gene. Iranian J Publ Health.37, 75–82.

Best, John W. (1981). Research in Education. (4 th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.

Cronbach, Lee J. (1970). Essentials of Psychological Testing. New York: Harper & Row.

Gitman, Lawrence J.; & Carl McDaniel. (2008). The Future of Business: The Essentials. (4th ed.) Ohio:
South Western Cengage Learning.

Likert Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbeic, M (Ed.),
Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.

Mondy, R,W.; R.M. Noe; & S.R Premeaux. (1999). Human Resource Management. (7 th ed.). New Jersey:
Upper Saddle River.

Xinzhu Liu & Anne Mills. (2007). Public Ends, Private Means: Strategic Purchasing of Health Services.
Washington DC: World Bank Publications.