EDUCATIONAL MANAGEMENT STRATEGY IN EFFECTIVENESS OF DEMONSTRATION SCHOOL
Abstract
This qualitative research aims to study the Strategic planning and feasibility of useing educational management strategy for Demonstration school. The methodology of this research was to use dissemination from the lessons using effectiveness principle of the organization of Florence Heffron, 1989. The key informants were obtained from interviewing the representatives from five best-practice Demonstration Schools. The schools are Chulalongkorn University Demonstration School, Srinakharinwirot University Prasarnmit Demonstration School, Satit Bilingual School of Rangsit University, Satit Pattana School and Chiangmai University Demonstration School. Florence Heffron principle was applied for the school selection. Triangulation method, which considers personnel, time and place, was used to confirm the precision of the interviewed data.
The research showed that the important strategy for Demonstration school that lead to effectiveness consists of five approaches. Academic administrative promotion approach, administrative supporting approach for school goal, the administrative effectiveness approach for student promotion, the promotion for stakeholder approach and competing value approach, knowledge management and source of knowledge approach. All of the educational specialists agreed that all five educational management approaches are feasibility for Demonstration School.
References
Education) ของประเทศสหรัฐอเมริกา ชุดรายงานการวิจัย เล่มที่2. รายงายการวิจัย สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
กัตติกา ศรีมหาวโร. (2555). การใช้ระบบการจัดการความรู้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารงานวิชาการ
ของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราชเขต 4: กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านสระบัว. ดุษฎีนิพนธ์ ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย กรุงเทพฯ :มหาวิทยาลัยรังสิต.
กีรติ แสงตะวัน. (2555). ผลการพัฒนาความสามารถของครูในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็น
สำคัญ โดยการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 1. รายงานการวิจัย. สุรินทร์ : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 1
จรุญ จับบัง, ภารดี อนันต์นาวี, เจริญวิชญ์ สมพงษ์ธรรม และสมโภชน์ อเนกสุข. (2555). รูปแบบการ
พัฒนาคุณภาพการศึกษาตามยุทธศาสตร์ การพัฒนาโรงเรียนขนาดเล็ก ด้วยกระบวนการวิจัย เชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม สังกัดสำนักงาน คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. 6(2): 59-72.
จักษวัชร ศิริวรรณ. (2555). แนวคิด ความสำคัญ และกระบวนการจัดทำแผนยุทธศาสตร์ (ออนไลน์).
เข้าถึงได้จาก: http://www.gotoknow.org/blogs/posts/437659. เมื่อวันที่ 16 มกราคม 2560.
เฉลิมลาภ ทองอาจ. (2553). โรงเรียนสาธิตที่แท้ : การจัดการเรียนรู้ตามปรัชญาการศึกษาพิพัฒนาการ.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 12(1): 71-93.
ชวนคิด มะเสนะ. (2559). การพัฒนาทรัพยากรบุคคลทางการศึกษาในทศวรรษหน้า. วารสารบริหาร
การศึกษาบัวบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 16(1) : 9-16
ไชยพร เรืองแหล. (2556). บทบาทของสถานศึกษาในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม แก่นักเรียน สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ขอนแก่น เขต 1. วิทยานิพนธ์
พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). อยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธนวัฒน์ อรุณสุขสว่าง และนรินทร์ สังข์รักษา. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษตาม
ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 2 เพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. วารสาร Veridian E-Journal, Slipakorn University. ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 เดือนพฤษภาคม – สิงหาคม.
ปารณทัตต์ แสนวิเศษ. (2555). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียน
ประถมศึกษา : การสร้างทฤษฎีจากฐานราก. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 16(1): 69-82.
ปิรันธ์ ชิณโชติ และจีระวัฒน์ จันทึก. (2558). ข้อเสนอเชิงนโยบาย เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอน
โดยการจัดการความรู้ ในการลดระดับ ความเบื่อหน่ายในการเรียนของนักศึกษา.
วารสาร Veridian E-Journal, Slipakorn University. ปีที่ 8 ฉบับที่ 2 เดือนพฤษภาคม – สิงหาคม.
พระครูประโชติจันทวิมล. (2555). การส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรม นักเรียนโรงเรียนนวมินทราชินูทิศ
หอวัง นนทบุรี อําเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์ พุทธศาสตรมหาบัณฑิต
(การบริหารการศึกษา). อยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัตนะ บัวสนธ์. (2552). ปรัชญาการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิทยากร เชียงกูล. (2559). สภาวะการศึกษาไทย ปี2557/2558 จะปฏิรูปการศึกษาไทยให้ทันโลก
ศตวรรษที่ 21 ได้อย่างไร. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
วันชัย มีชาติ. (2554). การบริหารองค์กร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกลักษณ์ บุญท้าว ,สมเจตน์ ภูศรี และศิริ ถีอาสนา. (2557). รูปแบบการพัฒนาครูด้านการทำวิจัยในชั้น
เรียนของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2. วิทยานิพนธ์ การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการการศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Eliot & Associates. (2005). Guidelines for Conducting a Focus Group. Available Online at
http://assessment.aas.duke.edu/documents/How_to_Conduct_a_Focus_Group.pdf
Forrence Heffron. (1989). Organization Theory and Public Organizations: The Political
Connection. New Jersey: Prentice Hall.
Hoy,W.K,&,C.G. Miskel.(2005). Educational Administration: Theory, Research and
Practice. 7th ed. New York: McGraw-Hill.
Massey, Oliver T. (2010). A Proposed Model for the Analysis and Interpretation of
Focus Groups in Evaluation Research. Policy Division, Louis De La Parte Florida Mental Health Institute, University of South Florida, 13301 Bruce Downs Blvd. MHC 2-331, Tampa, FL 33612, United States, Content Lists Available at Science Direct, Evaluation and Program Planning, 34 (2011) 21-28.
e-ISSN: 
