ความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะทางด้านกายภาพ และทางด้านเคมี ของผลสับปะรดภูแล กับระดับความบริบูรณ์ของผล ตั้งแต่เบอร์ 0 – 7

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์คือ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะทางด้านกายภาพ และทางด้านเคมีของผลสับประรดภูแล กับระดับความบริบูรณ์ของผลสับปะรดตั้งแต่เบอร์ 0 – 7 และเพื่อศึกษาหาระยะเวลาที่เหมาะสมสำหรับการเก็บเกี่ยวสับปะรดภูแลที่มีความแก่หรือสุกตามที่ตลาดต้องการ และกำหนดเป็นข้อมูลจำเพาะด้านวัตถุดิบ ตัวอย่างผลสับปะรดภูแลเก็บเกี่ยวมาจากสวนในตำบลบ้านดู่(สวนสับปะรดภูวารี) และในตำบลนางแล(สวนลุงคำ เพ็งมี) อำเภอเมือง  จังหวัดเชียงราย โดยคัดเลือกเก็บเกี่ยวผลตามระดับความบริบูรณ์ของผล ตั้งแต่เบอร์ 0-7 จากการวิจัยนี้พบว่า คุณลักษณะทางด้านกายภาพ สีเปลือกสับปะรดภูแลจากทั้งสองสวนเหมือนกัน คือ ที่ระดับความบริบูรณ์เบอร์ 0 มีสีเขียวทั้งผล เมื่อระดับความบริบูรณ์เพิ่มขึ้นจะมีสีเหลืองเพิ่มขึ้นโดยลำดับจนระดับความบริบูรณ์เบอร์ 7 จะมีสีเหลืองทั้งผล ในด้านขนาด( เส้นรอบผลตรงกลาง ความสูง ) และน้ำหนักของผลสับปะรดภูแลจากทั้งสองสวนมีการเปลี่ยนแปลงคล้ายกัน คือ จะเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย(p≥0.05)เมื่อระดับความบริบูรณ์เพิ่มขึ้น สีเนื้อของสับปะรดภูแลจากทั้งสองสวนมีการเปลี่ยนแปลงคล้ายกัน คือค่าสี L* ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ(p<0.05) เมื่อระดับความบริบูรณ์ของผลเพิ่มขึ้น ขณะค่าสี a*  b* จะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ(p<0.05)ตามระดับความบริบูรณ์ของผล ความแน่นเนื้อของเนื้อสับปะรดภูแลจากทั้งสองสวนมีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(p<0.05) เมื่อระดับความบริบูรณ์ของผลเพิ่มขึ้น คุณลักษณะทางด้านเคมีของเนื้อสับปะรดจากทั้งสองสวน พบว่า ค่าความหวานและความเป็นกรด (pH )เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ(p<0.05)เมื่อระดับความบริบูรณ์เพิ่มขึ้น ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะทางด้านกายภาพ และทางด้านเคมีของสับปะรดภูแลจึงมีความสัมพันธ์กันกับระดับความบริบูรณ์ของผลซึ่งสามารถนำไปกำหนดเวลาเก็บเกี่ยวและเป็นข้อมูลจำเพาะด้านวัตถุดิบสับปะรดภูแลตามความต้องการที่จะนำไปใช้ประโยชน์