Buddhist Arts and Its Use in Hotel Decoration: Appropriate or Not ?

Main Article Content

Amnat Yodthong

Abstract

This paper aims to study an issue raised by the use of Buddhist arts to decorate hotels regarding to its appropriateness according to the principle of respect in the Triple Gems. It was found that the use stemmed from good intentions to display the Buddhist arts as national identity and disseminate Buddhism in a way permissible in modern days. The appropriateness of its use depends on decoration methods. If they are used to decorate a specific area separate from others in the hotel, that is appropriate. However, if they are included in decoration of different areas in the hotel, a consideration should be given to the types of arts being used. Paintings and sculptures are permissible in some rooms such as bedrooms and living rooms but not in others such as toilets, bathrooms and entertainment rooms


 

Article Details

How to Cite
Yodthong, A. “Buddhist Arts and Its Use in Hotel Decoration: Appropriate or Not ?”. Mahachula Academic Journal, vol. 1, no. 2, Aug. 2018, pp. 92-111, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/141206.
Section
Academic Articles

References

กีรติ บุญเจือ. ชุดปัญหาปรัชญา: ปรัชญาศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช, ๒๕๒๒.

ขจิต กอบเดช. งานโรงแรม : ฝ่ายห้องพัก งานแม่บ้านในโรงแรม และสถาบันอื่นๆ. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด, ๒๕๓๕.

คูณ โทขันธ์. พุทธศาสนากับสังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์, ๒๕๔๕.

นิคม จารุมณี. การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร : ภาคพัฒนาตำราและเอกสารวิชาการ หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมการฝึกหัดครู, ๒๕๓๕.

นิศา ชัชกุล. อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๐.

บุญชนะ บุญเลิศ. รวยจริง กับ การลงทุนทำโรงแรม รีสอร์ท และพลาซ่าขนาดจิ๋ว. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ซีเอ็ด ยูเคชั่น จำกัด (มหาชน), ๒๕๕๔.

ปิ่น มุทุกันต์. แนวสอนธรรมะตามหลักสูตรนักธรรมตรี. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

พระครูปัญญามุนี (อ่อน) (ผู้แปล). คัมภีร์มงคลทีปนีแปล. นนทบุรี: ทวีพิมพ์ดี, ม.ป.ป..

พระเทวินทร์ เทวินฺโท. พุทธจริยศาสตร์: พุทธจริยศาสตร์ จริยศาสตร์ และจริยธรรม. นนทบุรี : สหมิตรพริ้นติ้ง, ๒๕๔๔.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๑๖. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด, ๒๕๕๑.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ ๑๑/๒ ขนาดตัวอักษรใหญ่. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด, ๒๕๕๑.

ฟื้น ดอกบัว. พระพุทธศาสนากับคนไทย. กรุงเทพมหานคร: ศิลปาบรรณาคาร, ๒๕๔๒.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. ธรรมานุกรม ประมวลจากพระนิพนธ์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๑๕.

มหามกุฏราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหากุฏราชวิทยาลัย. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๖.

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, ๒๕๔๖.

สุเชาว์ พลอยชุม. สารานุกรมพระพุทธศาสนา ประมวลจากพระนิพนธ์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

แสง จันทร์งาม. พุทธศาสนาวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: บรรณาคาร, ๒๕๓๕.

ประชาไทย. “ดาราเทวี” จำลองวัดในโรงแรมเส้นแบ่งความคิดที่ยังไร้ดุลยภาพ. ใน ประกาศ: ประมวลจริยธรรมประชาไท, .