Studying Students’ Moral Reasoning

Main Article Content

Nives Wongsuwan

Abstract

The thesis is studying students’ moral reasoning. The purposes of objective refer to (1) to study the opinion of students in 9 parts namely: responsibility, loyalty, disciplinary, charity, gratefully, balance, tolerance, exceptionally, and mindlessly. (2) to compare studying students’ opinions in moral reasoning (3) to critical students’ opinions concerning for using along by communities from questionnaire total 120 persons. The instruments for study were questionnaires, which printed by researcher and analyzed by the operation of SPSS+ According to the hypothesis of the results found that:


  1. The results found that students’ opinion in 9 parts namely, responsibility, loyalty, disciplinary, charity, gratefully, balance, tolerance, exceptionally, and mindlessly were almost in the high level.

  2. The results found that students’ opinion in 9 parts were found that almost on high level as 4.43-4.69, especially in 3 parts namely: mindlessly is 4.69, charity is 4.59, and responsibility is 4.47.

          3.       Moral reasoning, were not found that men and women about moral reasoning different at the significant 0.01

Article Details

How to Cite
Wongsuwan, N. “Studying Students’ Moral Reasoning”. Mahachula Academic Journal, vol. 1, no. 2, Aug. 2018, pp. 112-24, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/141207.
Section
Research Articles

References

กีรติ บุญเจือ. ชุดพื้นฐานปรัชญาจริยศาสตร์สำหรับผู้เริ่มเรียน. กรุงเทพมหานคร: บริษัทไทยวัฒนาพาณิช จำกัด, ๒๕๓๔.

เทิดทูน ค้าขาย. “การศึกษาความคิดเห็นของอาจารย์และนักศึกษาต่อการจัดกิจกรรมนักศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดนครราชสีมา”. ปริญญาศึกษามหาบัณฑิต. สาขาการบริหารการศึกษา: มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล, ๒๕๔๖.

ประภาศรี สีหอำไพ. พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๕.

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). ปรัชญาการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เคล็ดไทย, ๒๕๑๘.

ศ.ดร. วิทย์ วิศทเวทย์. จริยศึกษาเบื้องต้นมนุษย์กับปัญหาจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อักษรเจริญทัศน์, ๒๕๓๒.

สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. จิตพิสัย: มิติที่สำคัญของการพัฒนาคน. ๒๕๔๐

เสฐียรพงษ์ วรรณปก. พุทธวิธีการสอนจากพระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๐.

Bill Forisha and Barbara Forisha. Moral Development and Education. 1976.

กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ (๒๕๔๔). นโยบายเยาวชนแห่งชาติและแผนพัฒนาเด็กและเยาวชนระยะยาว. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www.Social.go.th/masterplan.html [๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๒].