Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya : A Translation and Analytical Study

Main Article Content

Sathien Thangthongmadan

Abstract

     The research has three purposes : 1) to study the background of Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya in composer’s history and works, composition and the  pattern  of  composition of Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya, 2) to study  the  structures  and  the  contents of Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya  and 3) to  study the body of knowledge diagnosis of Vinaya in Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya. This research is a documentary research. The research is found that  Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya was composed by Buddhadatta Mahathera who lived in south India. The Venareble  compiled the contents of the Vinaya Pitaka scriptures. Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya was composed by maen of the prosody. The structure of Both consists of discipline of the monks and nuns, Mahavagga and culavagga and Parivara. These two scripture are composed by mean of using various types of Pali Prosody, such as Mattasamaka Vijjummala Indavajira etc. The body of knowledge diagnosis of Vinaya in Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya  is  the diagnosis thesaurus consisting of place, person, object, object. The body of knowledge diagnosis of Vinaya in the discipline is an important form of disciplinary analysis in the canticle of the monks and nuns. These diagnostic models Is consistent with the disciplinary discipline in the scriptures from the The Vinayapitaka to commentaries.

Article Details

How to Cite
Thangthongmadan, S. “Vinayavinicchaya and Uttaravinvicchaya : A Translation and Analytical Study”. Mahachula Academic Journal, vol. 4, no. 2, Aug. 2018, pp. 102-1, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/141312.
Section
Research Articles

References

คันธสารภิกขุ. วุตโตทยฉันโทปกรณ์แปล. ลำปาง: วัดท่ามะโอ, ๒๕๒๗.

จำเนียร แก้วกู่. หลักวรรณคดีบาลีวิจารณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์, ๒๕๓๙.

จิตตภาวันวิทยาลัย. วุตโตทัยปกรณ์. พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ สมเด็จพระสังฆราช ปุณณสิริมหาเถระ วัดเทพสิรินทราวาส, ๒๕๑๗.

ธงชัย สุมนจักร. ประมวลฉันทลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๓๘.

พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี ศึกษาเปรียบเทียบฉันทลักษณ์บาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.

พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.

พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า. พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา ภาษาบาลีแปลเป็นไทย. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๐.

พระเทพปริยัติโมลี (ทองดี สุรเตโช). หลักการแต่งฉันท์ภาษามคธ ป.ธ.๘. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๓๒.

พระพุทธทัตตเถระ. วินยวินิจฺฉโย อุตฺตรวินิจฺฉโย. กรุงเทพมหานค: โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๔๔.

พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์. ฉันทปรารมภ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๔๐.

พระราชวิสุทธิโมลี (ทองดี สุรเตโช). คู่มือการศึกษาบาลี. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๒๗.

พระสิริมังคลาจารย์. มงฺคลตฺถทีปนี (ปฐโม ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ ๑๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

พระสังฆรักขิตมหาสามี. สุโพธาลังการ. แปลโดย นาวาอากาศเอกแย้ม ประพัฒน์ทอง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม, ๒๕๑๒.

ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร. ฉันทศาสตร์ไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธนาคารกรุงเทพ, ๒๕๓๖.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๕.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกแก่นธรรม พระวินัยปิฎก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

สุภาพรรณ ณ บางช้าง. ประวัติวรรณคดีบาลีในอินเดียและลังกา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๒๖.

อภิญวัฒน์ โพธิ์สาน. ชีวิตและผลงานของนักปราชญ์พุทธ. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ๒๕๔๙.

อภิธัมมาวตาร. แปลและอธิบายโดย พระคันธสาราภิวงศ์. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยรายวันการพิมพ์, ๒๕๔๙.

เวสน์ มุขยานุวงศ์. “ชินจริต : การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๑.

อาเศียร หนูสิทธิ์. “การศึกษาเชิงวิเคราะห์เถรีคาถาในคัมภีร์พระไตรปิฎก”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๔.

Bapat, P.V. 2500 Years of Buddhism. New Delhi: The Publications Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India, 1956.

Arthur Anthony Macdonell. A Sanskrit Grammar for Students. Delhi: Motilal Banarsidass, 1979.

Monier Monier Williams. Sanskrit English Dictionary. Second Edition, London: OxfordUniversity Press,1899.

R.C. Childers. Dictionary of the Pali language. Rangoon: Buddhasasana Council, 1974.