คัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย : การแปลและศึกษาวิเคราะห์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ อย่างคือ ๑) เพื่อศึกษาความเป็นมาของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย ในด้านประวัติและผลงานผู้แต่ง การแต่ง และลักษณะการประพันธ์ ๒) เพื่อศึกษา โครงสร้าง เนื้อหาสาระของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย และ ๓) เพื่อศึกษาองค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า คัมภีร์วินิจวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นผลงานของพระพุทธทัตตมหาเถระ ชาวทมิฬแห่งอินเดียตอนใต้ ท่านแต่งรวบรวมเนื้อหาจากคัมภีร์พระวินัยปิฎก แต่งเป็นร้อยกรองทั้งเล่ม โครงสร้างของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยว่าด้วยเรื่องสิกขาบทของภิกษุและภิกษุณี มหาวรรค และจุลวรรค ส่วนคัมภีร์อุตตรวินิจฉัย ว่าด้วยเรื่องในคัมภีร์ปริวาร คัมภีร์ทั้งสองนี้แต่งเป็นร้อยกรอง โดยใช้ฉันท์ลักษณ์บาลีประเภทต่าง ๆ เช่น มัตตาสมกฉันท์ วิชชุมมาลาฉันท์ อินทรวิเชียรฉันท์ เป็นต้น องค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นการวินิจฉัยสิกขาบท ที่ประกอบด้วยสถานที่ บุคคล วัตถุ อาบัติ อนาบัติเป็นต้น องค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในส่วนสิกขาบท เป็นรูปแบบสำคัญในการศึกษาวิเคราะห์พระวินัย ในส่วนที่เป็นสิกขาบทของภิกษุและภิกษุณี รูปแบบการวินิจฉัยเหล่านี้ มีความสอดคล้องกับการวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์ระดับต้นตั้งแต่พระวินัยปิฎกจนถึงคัมภีร์อรรถกถา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คันธสารภิกขุ. วุตโตทยฉันโทปกรณ์แปล. ลำปาง: วัดท่ามะโอ, ๒๕๒๗.
จำเนียร แก้วกู่. หลักวรรณคดีบาลีวิจารณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์, ๒๕๓๙.
จิตตภาวันวิทยาลัย. วุตโตทัยปกรณ์. พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ สมเด็จพระสังฆราช ปุณณสิริมหาเถระ วัดเทพสิรินทราวาส, ๒๕๑๗.
ธงชัย สุมนจักร. ประมวลฉันทลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๓๘.
พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี ศึกษาเปรียบเทียบฉันทลักษณ์บาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.
พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.
พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า. พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา ภาษาบาลีแปลเป็นไทย. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๐.
พระเทพปริยัติโมลี (ทองดี สุรเตโช). หลักการแต่งฉันท์ภาษามคธ ป.ธ.๘. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๓๒.
พระพุทธทัตตเถระ. วินยวินิจฺฉโย อุตฺตรวินิจฺฉโย. กรุงเทพมหานค: โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๔๔.
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์. ฉันทปรารมภ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๔๐.
พระราชวิสุทธิโมลี (ทองดี สุรเตโช). คู่มือการศึกษาบาลี. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๒๗.
พระสิริมังคลาจารย์. มงฺคลตฺถทีปนี (ปฐโม ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ ๑๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.
พระสังฆรักขิตมหาสามี. สุโพธาลังการ. แปลโดย นาวาอากาศเอกแย้ม ประพัฒน์ทอง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม, ๒๕๑๒.
ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร. ฉันทศาสตร์ไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธนาคารกรุงเทพ, ๒๕๓๖.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๕.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกแก่นธรรม พระวินัยปิฎก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. ประวัติวรรณคดีบาลีในอินเดียและลังกา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๒๖.
อภิญวัฒน์ โพธิ์สาน. ชีวิตและผลงานของนักปราชญ์พุทธ. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ๒๕๔๙.
อภิธัมมาวตาร. แปลและอธิบายโดย พระคันธสาราภิวงศ์. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยรายวันการพิมพ์, ๒๕๔๙.
เวสน์ มุขยานุวงศ์. “ชินจริต : การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๑.
อาเศียร หนูสิทธิ์. “การศึกษาเชิงวิเคราะห์เถรีคาถาในคัมภีร์พระไตรปิฎก”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๔.
Bapat, P.V. 2500 Years of Buddhism. New Delhi: The Publications Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India, 1956.
Arthur Anthony Macdonell. A Sanskrit Grammar for Students. Delhi: Motilal Banarsidass, 1979.
Monier Monier Williams. Sanskrit English Dictionary. Second Edition, London: OxfordUniversity Press,1899.
R.C. Childers. Dictionary of the Pali language. Rangoon: Buddhasasana Council, 1974.