คัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย : การแปลและศึกษาวิเคราะห์

Main Article Content

เสฐียร ทั่งทองมะดัน

บทคัดย่อ

     การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ อย่างคือ ๑) เพื่อศึกษาความเป็นมาของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย ในด้านประวัติและผลงานผู้แต่ง การแต่ง และลักษณะการประพันธ์ ๒) เพื่อศึกษา โครงสร้าง เนื้อหาสาระของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย และ ๓) เพื่อศึกษาองค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า คัมภีร์วินิจวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นผลงานของพระพุทธทัตตมหาเถระ ชาวทมิฬแห่งอินเดียตอนใต้ ท่านแต่งรวบรวมเนื้อหาจากคัมภีร์พระวินัยปิฎก แต่งเป็นร้อยกรองทั้งเล่ม โครงสร้างของคัมภีร์วินัยวินิจฉัยว่าด้วยเรื่องสิกขาบทของภิกษุและภิกษุณี มหาวรรค และจุลวรรค ส่วนคัมภีร์อุตตรวินิจฉัย ว่าด้วยเรื่องในคัมภีร์ปริวาร คัมภีร์ทั้งสองนี้แต่งเป็นร้อยกรอง โดยใช้ฉันท์ลักษณ์บาลีประเภทต่าง ๆ เช่น มัตตาสมกฉันท์ วิชชุมมาลาฉันท์ อินทรวิเชียรฉันท์ เป็นต้น องค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย เป็นการวินิจฉัยสิกขาบท ที่ประกอบด้วยสถานที่ บุคคล วัตถุ อาบัติ อนาบัติเป็นต้น องค์ความรู้การวินิจฉัยพระวินัยในส่วนสิกขาบท เป็นรูปแบบสำคัญในการศึกษาวิเคราะห์พระวินัย ในส่วนที่เป็นสิกขาบทของภิกษุและภิกษุณี รูปแบบการวินิจฉัยเหล่านี้ มีความสอดคล้องกับการวินิจฉัยพระวินัยในคัมภีร์ระดับต้นตั้งแต่พระวินัยปิฎกจนถึงคัมภีร์อรรถกถา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ทั่งทองมะดัน เ. “คัมภีร์วินัยวินิจฉัยและอุตตรวินิจฉัย : การแปลและศึกษาวิเคราะห์”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 4, ฉบับที่ 2, สิงหาคม 2018, น. 102-1, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/141312.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คันธสารภิกขุ. วุตโตทยฉันโทปกรณ์แปล. ลำปาง: วัดท่ามะโอ, ๒๕๒๗.

จำเนียร แก้วกู่. หลักวรรณคดีบาลีวิจารณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์, ๒๕๓๙.

จิตตภาวันวิทยาลัย. วุตโตทัยปกรณ์. พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ สมเด็จพระสังฆราช ปุณณสิริมหาเถระ วัดเทพสิรินทราวาส, ๒๕๑๗.

ธงชัย สุมนจักร. ประมวลฉันทลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๓๘.

พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี ศึกษาเปรียบเทียบฉันทลักษณ์บาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.

พระคันธสาราภิวงศ์. วุตโตทยมัญชรี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์พิทักษ์อักษร, ๒๕๔๕.

พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า. พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา ภาษาบาลีแปลเป็นไทย. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๐.

พระเทพปริยัติโมลี (ทองดี สุรเตโช). หลักการแต่งฉันท์ภาษามคธ ป.ธ.๘. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๓๒.

พระพุทธทัตตเถระ. วินยวินิจฺฉโย อุตฺตรวินิจฺฉโย. กรุงเทพมหานค: โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๔๔.

พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์. ฉันทปรารมภ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เลี่ยงเชียง, ๒๕๔๐.

พระราชวิสุทธิโมลี (ทองดี สุรเตโช). คู่มือการศึกษาบาลี. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๒๗.

พระสิริมังคลาจารย์. มงฺคลตฺถทีปนี (ปฐโม ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ ๑๓. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

พระสังฆรักขิตมหาสามี. สุโพธาลังการ. แปลโดย นาวาอากาศเอกแย้ม ประพัฒน์ทอง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม, ๒๕๑๒.

ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร. ฉันทศาสตร์ไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธนาคารกรุงเทพ, ๒๕๓๖.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๕.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกแก่นธรรม พระวินัยปิฎก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

สุภาพรรณ ณ บางช้าง. ประวัติวรรณคดีบาลีในอินเดียและลังกา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๒๖.

อภิญวัฒน์ โพธิ์สาน. ชีวิตและผลงานของนักปราชญ์พุทธ. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ๒๕๔๙.

อภิธัมมาวตาร. แปลและอธิบายโดย พระคันธสาราภิวงศ์. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยรายวันการพิมพ์, ๒๕๔๙.

เวสน์ มุขยานุวงศ์. “ชินจริต : การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๑.

อาเศียร หนูสิทธิ์. “การศึกษาเชิงวิเคราะห์เถรีคาถาในคัมภีร์พระไตรปิฎก”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๓๔.

Bapat, P.V. 2500 Years of Buddhism. New Delhi: The Publications Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India, 1956.

Arthur Anthony Macdonell. A Sanskrit Grammar for Students. Delhi: Motilal Banarsidass, 1979.

Monier Monier Williams. Sanskrit English Dictionary. Second Edition, London: OxfordUniversity Press,1899.

R.C. Childers. Dictionary of the Pali language. Rangoon: Buddhasasana Council, 1974.