A Model of Buddhist College Administrators’ Competency Development under Mahachulalongkornrajavidyalaya University รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารของวิทยาลัยสงฆ์ สังกัด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research were: (1) to study the competency and the way for the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University, (2) to make model for the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University, and (3) to evaluate the model for the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
The results found that the factor analysis of the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University had 6 factors: 1) having the vision, 2) creating the learning organizations, 3) the organizational administration and Information Technology management, 4) the organization management, 5) the interpersonal relationship and 6) the good leadership of the Buddhist College administrators. The model for the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University consisted of 6 parts: the first part is the introduction, the second part is the content and the operating guidelines, the third part is the process of the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University, and the fourth is the success conditions. The evaluation of the model for the competency development of Buddhist College administrators under Mahachulalongkornrajavidyalaya University in the 4 aspects: 1) the accuracy, 2) the appropriateness, 3) the possibility, and 4) the usefulness was the high level.
Article Details
References
จรวยพร ธรณินทร์. บุคลิกภาพสำหรับนักบริหารมือเยี่ยมข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา, ๒๗ (๔), ๗-๑๔. ๒๕๕๐.
ณรงค์วิทย์ แสงทอง. มารู้จัก Competency กันเถอะ. กรุงเทพมหานคร : เอชอาร์เซ็นเตอร์. ๒๕๕๗.
เทื้อน ทองแก้ว. สมรรถนะ(Competency):หลักและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต, ๒๕๕๐.
นภาเดช บุญเชิดชู. รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะของผู้บริหารโรงเรียนตามมาตรฐานวิชาชีพทางการศึกษา. ปริญญาคุรุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร, ๒๕๕๓.
นิสดารก์ เวชยานนท์. Competency – base Approach. กรุงเทพมหานคร: กราฟิกโกซิสเต็มส์. ๒๕๔๙.
พัทธยา ชนะพันธ์. รูปแบบภาวะผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 30. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร, ๒๕๕๕.
พัชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. การพัฒนาสมรรถนะทางการบริหาร. มหาสารคาม : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ๒๕๕๔
พระศรีวชิราภรณ์. อนาคตศึกษามหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทย : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร. พิษณุโลก, ๒๕๕๒.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. คู่มือประกันคุณภาพการศึกษาภายในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พุทธศักราช ๒๕๕๗. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๗.
มณภัสสรณ์ เสถียรบุตร. รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดยะลาเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศรีปทุม. ๒๕๕๘.
วิชิต แสงสว่าง. การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยราชภัฏโดยวิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบโครงสร้างเชิงเส้น. วารสารสุทธิปริทัศน์ ปีที่ : ๒๖ ฉบับที่ : ๗๙ (พฤษภาคม-สิงหาคม ๒๕๕๕) : ๑๓๑-๑๕๐.
วีระพงษ์ เดชบุญ. สมรรถนะทางการบริหารที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารงานของผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาในประเทศไทย. ปริญญาศึกษาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา ภาควิชาการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, ๒๕๕๗.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.). การปรับใช้สมรรถนะในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. เอกสารประกอบการสัมมนา เรื่อง สมรรถนะของข้าราชการ วันที่ ๓๑ มกราคม ๒๕๔๘.
สํานักงานเลขาธิการคุรุสภา. เกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพครูของคุรุสภา พ.ศ. ๒๕๓๗. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา, ๒๕๔๙.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (สำนักงานก.พ.). คู่มือการกำหนดสมรรถนะในราชการพลเรือน : คู่มือสมรรถนะทางการบริหาร. นนทบุรี : บริษัทประชุมช่างจำกัด, ๒๕๓๗.
สุทัศน์ คร่ำในเมือง. รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารเพื่อส่งเสริมคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษาและผู้นำการเปลี่ยนแปลง). ปทุมธานี, ๒๕๕๓.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. การแสวงหาและแนวทางการพัฒนา ภาวะผู้นำของผู้บริหารมืออาชีพ กรณี ผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น, ๒๕๕๓.
Boyatzis, R.E. The Competence manager: A model for effective performance. New York: Wiley, 1982.
Eisner, E. “Educational Connoisseurship and Criticism: Their form and Functions in Educational Evaluation”. Journal of Aesthetic Evaluation or Education.Vol. 10 No.1 April, 1976.
Keeves, Peter J. Model and Model Building. Educational Research, Methodology. 1998.
McClelland, D.C. A Competency model for human resource management specialists to be used in the delivery of the human resource management cycle. Boston : Mcber. 1995.
Prahalad, C.K. and Hamel, G. The core competences of the corporation. Harvard Business Review. May- June: 1990.
Robert S. Kaplan and David P. Norton. “Mastering the Management System”. Harvard Business Review. January 2008.
Spencer, L.M. and Spencer, S.M. Competence at work: Model for superior performance. Wiley, New York.1993.