Video Program on Teaching Hair Cutting for Primary School Students

Main Article Content

Kamonnet Jithreenit
Thosporn Sangsawang

Abstract

     The purposes of the research were to: (1) find the efficiency of video program on teaching hair cutting for primary school students, (2) evaluate the skills after learning from video program on teaching hair cutting for primary school students, and (3) find the satisfaction on video program on teaching hair cutting for primary school students. The samples were 9 primary school students at Ruamjitprasat School in Pathum Thani, who enrolled in the career and technology subject about hair cutting in the 2nd semester of academic year 2019. They were selected by Purposive Sampling. (1) The research instruments used in this research were a video program on teaching hair cutting for primary school students and (2) questionnaire on satisfaction towards the video program. (3) The statistics used to analyze data were percentage, average, mean, standard deviation, and t-test for dependent sample.


     The results showed that: (1) The Video program on teaching hair cutting for primary school students was at a very good level with an average score of 4.56 and 4.37, respectively, (2) the learners has higher learning achievement than before learning, which was significantly different at a level of .05 and (3) the student were satisfied with video program on teaching hair cutting for primary school students (mean = 4.80) was very high.

Article Details

How to Cite
Jithreenit, K., and T. Sangsawang. “Video Program on Teaching Hair Cutting for Primary School Students”. Mahachula Academic Journal, vol. 8, no. 1, Apr. 2021, pp. 252-6, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/240600.
Section
Research Articles

References

กรมวิชาการ. การวิเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, ๒๕๔๔.

กระทรวงศึกษาธิการ. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย, ๒๕๕๒.

กาญจนา คุณารักษ์. การออกแบบการสอน Instructional Design. พิมพ์ครั้งที่ ๒. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร ๒๕๔๘.

กิดานันท์มลิทอง. เทคโนโลยีการศึกษาร่วมสมัย. กรุงเทพมหานคร: เอดิสัน เพรส โพรดักส์, ๒๕๓๖.

กุศยา แสงเดช. ชุดการสอนคู่มือครูพัฒนาสื่อการเรียนการสอนที่เน้นนักเรียนเป็นสำคัญระดับประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แม็ค, ๒๕๔๕.

เกรียงศักดิ์ พลอยแสง. “การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. ปีที่ ๕ ฉบับพิเศษ (๒๕๖๑) : ๑๓๑-๑๔๑.

เกียรติศักดิ์วจีศิริ.“การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบนำตนเองบนเว็บเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการคิดวิเคราะห์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับประถมศึกษา”. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า พระนครเหนือ, ๒๕๕๓.

บุญเกื้อควรหาเวช. นวัตกรรมทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่๖.กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาเทคโนโลยีทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๙.

ปทิตตาโสภณศิริ.รายงานการใชชุดกิจกรรมฝึกทักษะงานช่างไม้ เรื่อง การประดิษฐ์ เก้าอี้อเนกประสงค์กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี ชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ ๓. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.slideshare.net, [๒๕๕๖].

มานะ ประทีปพรศักดิ์. "การพัฒนาชุดบทเรียนมัลติมีเดียเพื่อการสอนคนหูหนวก เรื่อง พุทธประวัติ". วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์, สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกลาพระนครเหนือ ๒๕๔๙.

ลนา นพรัตน์. “ชุดการเรียนรู้ฝึกทักษะอาชีพ วิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยีระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕ สำหรับผู้บกพร่องทางการได้ยิน”. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ๒๕๕๙.

สิน งามประโคน และ เกษม แสงนนท์.“นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. ปีที่ ๕ ฉบับพิเศษ (๒๕๖๑).

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรูการงานอาชีพและเทคโนโลยี ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษา ขั้นพื้นฐานพุทธศักราช ๒๕๕๑และมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดฉบับปรับปรุง พ.ศ. ๒๕๖๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย ๒๕๖๐.

ลาวัณย์ ทองมนต์. “การพัฒนาหลักสูตรเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักเรียนในระดับประถมศึกษา”. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๐.