Model of Management of Cultural Tourism based on the Buddha’s footprint In Wat Phrabuddhabat, Saraburi province

Main Article Content

Jutharat Thonginchan

Abstract

     This academic article aimed to study and analyze model of management of cultural tourism based on the Buddha’s footprint In Wat Phrabuddhabat, Saraburi province by documentary study. From the study, it was found that the model of management of cultural tourism was integrated model among all sectors in community and local organizations including temple, community, public and private sectors. These components effected to the model of management of cultural tourism run effectively in the three parts: management, service for tourists, and supporting. These parts effected to a good image of Wat Phrabuddhabat and became to be the community center. This temple has been symbolic of belief, religion and culture of Sarburi province and Thailand since the past until the present time. The factors of success came from the three components: (1) Existence of the sacred Buddha’s footprint related to legend and belief about its reality, (2) good governance of organization including main principles: The rule of law, morality, accountability, participation, responsibility, and cost-effectiveness or economy, (3) cooperation and support of public and private sectors and peoples in local community participate and cultivate an importance of the Buddha’s footprint for children, youth and general people in society.

Article Details

How to Cite
Thonginchan, J. “Model of Management of Cultural Tourism Based on the Buddha’s Footprint In Wat Phrabuddhabat, Saraburi Province”. Mahachula Academic Journal, vol. 9, no. 2, Aug. 2022, pp. 17-33, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/258695.
Section
Academic Articles

References

คณะกรรมการปริวรรตแปลคัมภีร์. พุทธตำนาน: พระเจ้าเลียบโลก. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่ : แพร่, ๒๕๕๕.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ (พ.ศ. ๒๕๖๔ – ๒๕๖๕). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานปลัดกระทรวงการเที่ยวและการกีฬา, ๒๕๖๕.

คุณัญญา จินตนา. “ศึกษาการใช้สื่อประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา : วัดพระพุทธบาทราชวรมหาวิหาร จังหวัดสระบุรี”. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการสื่อสารการท่องเที่ยวและบันเทิง. คณะนิเทศศาสตร์ : มหาวิทยาลัยเกริก, ๒๕๕๑.

จวน คงแก้ว. “ศึกษาวิเคราะห์พุทธบาทลักษณะที่สัมพันธ์กับหลักพุทธธรรม”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๙.

จวน คงแก้ว. “พุทธศิลป์ในรอยพระพุทธบาท”. Journal of Thai Interdisciplinary Research, Vol. 11 No.4 [July – August 2016]: 74.

จีณัสมา ศรีหิรัญ, คมม์ เพชรอินทร, สินีนาถ เสือสูงเนิน, นรัญญา พลเยี่ยม และศิริธร โคกขุนทด. “การท่องเที่ยวเชิงศาสนา ตามรอยวรรณกรรมพื้นถิ่นและบุญบั้งไฟ อำเภอรัตนวาปี จังหวัดหนองคาย”. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒ (พฤษภาคม – สิงหาคม ๒๕๖๔) : ๕ – ๗.

แผนพัฒนาจังหวัดสระบุรี (พ.ศ. ๒๕๖๑ – ๒๕๖๔). สระบุรี : สำนักงานจังหวัดสระบุรี, ๒๕๕๙.

มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่มที่ ๑๑. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

พระชาญชัย จนฺทสโร (บุญหล้า). พระครุศรีคัมภีรญาณ. โสวิทย์ บำรุงภักดิ์ และพระมหาสำรอง สญฺญโต. “การศึกษาวิเคราะห์คติความเชื่อและคุณค่าของการบูชารอยพระพุทธบาทของชาวพุทธ อำเภอสหัสขันธ์ จังหวัดกาฬสินธุ์”. วารสารพัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่. ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๕ (กันยายน – ตุลาคม ๒๕๖๓) : ๒๖๐ – ๒๖๙.

พระมหาเสงี่ยม สุวโจ (มณีวงษ์), พระครูพิพิธปริยัติกิจ, กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์. “รูปแบบการพัฒนาวัดสร้างสุขด้วยสัปปายะตามแนวพุทธจิตวิทยา”. วารสารนาครทรรศน์. ปีที่ ๖ ฉบับที่ ๖ (สิงหาคม ๒๕๖๒) : ๒๘๓๐.

พระศรีปริยัติเวที (ลำไย สุวฑฺฒโน). “ศึกษาวิเคราะห์ความเชื่อในรอยพระพุทธบาทของคนไทย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๒.

ว่าที่ ร.ต. ณัฐวรรณ์ สงึมรัมย์. “การจัดการท่องเที่ยวทางพระพุทธศาสนาของวัดพระพุทธบาท วัดศาลาแดง และวัดพระพุทธฉาย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๒.

สำนักนายกรัฐมนตรี. ประวัติวัดพระพุทธบาท. สำนักนายกรัฐมนตรีพิมพ์แจกในงานถวายผ้าพระกฐินพระราชทานของสำนักนายกรัฐมนตรี ณ วัดพระพุทธบาทราชวรมหาวิหาร อำเภอพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี, ๘ พฤศจิกายน ๒๕๒๓.

Claudio Cicuzza. A Mirror Reflecting the Entire World, the Pali Buddhapādamańgala or Auspicious Signs on The Buddha’s Feet. Bangkok, Thailand: Fragile Palm Leaves Foundation, Lumbini International Research Institute, 2011.

Jutharat Thonginchan. “A Critical Study of Buddhist Principles from the Buddha’s Footprints”. A Dissertation Doctor of Philosophy. Graduate School: Mahachulalongkornrajavidayalaya University, 2018.

Unchalee Pinrod. “Buddhapādamańgala: An Edition and a Critical Study”. Thesis Master of Arts. Graduate School: Chulalongkorn University, 1982.

S. Sirikudta & P, Archarungroj & Sirisuthikul, Varintra. “Sustainable Creative Tourism for Fulfilling the Gap between Tourists’ Expectation and Perception towards Tourism Routes in the Upper Greater Mekong Sub region”. International Journal of Humanities, Arts and Social Sciences, 5 (2019): 43-53.

Waldemer C. Sailer. The Word of the Buddha footprint, Source: [Online]. Available: www.dralbani.com/Buddha Footprint [14 August 2021], and “Chronology of Buddha Footprint”, academic article in “Buddhapadalakkhana and the Buddha’s footprint in Thailand”. Bangkok: Department of Arts, 1993.

Duxbury Nancy and team. Creative Tourism Development Models towards Sustainable and Regenerative Tourism, Sustainability 2021, 13, 2. [Online]. Available: https://dx.doi.org/10.3390/su13010002 https://www.mdpi.com/journal/sustainability [6 May 2022].

Bunpo Kojima. Some Thoughts on Buddha's Footprints. [Online]. Available: https://www.jstage.jst.go.jp/article/ibk1952/10/2/10_2_736/_pdf/-char/ja, [8 August 2021].