The creative tourism management based on resource with the participation of the Don Du community, Khan Than Rat Sub-district, Kantharawichai District, Maha Sarakham Province
Main Article Content
Abstract
This research articles aims to study the creative tourism management based on resource capital with the participation of Don Du community, Khan Than Rat Subdistrict, Kantharawichai District Maha Sarakham Province. This is a qualitative research using survey, interview, group discussion and participatory creative tourism management practices.
The results of research showed that the process of creative tourism management based on resource capital by participation of Don Du community consists of 6 parts: 1) an analysis of cost factors affecting creative tourism of the community, 2) a creating a conceptual framework for creative tourism management that is appropriate to the context of the community, 3) a participative design of creative tourism implementation plans, 4) an integration of creative tourism plans and activities with community lifestyles, 5) an assessment of creative tourism management, and 6) to develop creative tourism management from resource costs and integrate creative tourism management concepts to develop communities to support creative tourism through community participation processes by designing creative tourism programs and activities in accordance with the context of the way of life and tourism management potential of the community.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกร็ก ริชาร์ดส และคณะ. คู่มือกระบวนการพัฒนาและยกระดับกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน) งานท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ สำนักท่องเที่ยวโดยชุมชน, ๒๕๖๑.
จิดาภา เรืองกิตติญา และคณะ. “การประยุกต์หลักการจัดการธรุกิจตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกับวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดสุรินทร์ บุรีรัมย์ และศรีสะเกษ”. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการจัดการ. ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - มิถุนายน ๒๕๖๓).
ธีรเดช ชื่นประภานุสรณ์. “การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ตามรอยวัฒนธรรมเปอรานากัน อันดามันวิถีในเขตภาคใต้ของประเทศไทยตามแนวทาง AuthenticityW. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, ๒๕๖๑.
นภธร ศิวารัตน์ และภักดี โพธิ์สิงห์. “นโยบายการจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์โดยชุมชนอย่างยั่งยืน”. วารสาร มจรอุบลปริทรรศน์. ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-เมษายน ๒๕๖๒).
ปิรันธ์ ชิณโชติ และธีระวัฒน์ จันทึก. “รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของสวนผึ้ง”. Veridian E-Journal, Silpakorn University. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ. ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๑ (มกราคม – เมษายน ๒๕๕๙).
พรทิพย์ กิจเจริญไพศาล. “การศึกษาทรัพยากรท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนชาวมอญเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในจังหวัดปทุมธานี”. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๓.
พระครูวิมลศิลปกิจ (เรืองฤทธิ์ ธนปญฺโญ) และคณะ. “การศึกษารูปแบบและสภาพแหล่งเรียนรู้ของวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงราย”. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๕.
ภัยมณี แก้วสง่า และนิศาชล จำนงศรี. “การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : ทางเลือกใหม่ของการท่องเที่ยวไทย”. Suranaree J. Soc. Sci., Vol. 6 No. 1 (June 2012).
วรัชยา ศิริวัฒน์. การบริหารร่วมสมัย (Contemporary Administration). กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๕๔.
John M.Cohen and NormanT. Rural–Development Participation : Concepts and Measures for Project Design, Implementation and valuation. The Rural Development Committee Center for International Studies Cornell University, 1977.
Wurzburger, Introduction to the SantaFe & UNESCO International Conference A Global Conversation on Best Practices and New Opportunities. In Wurzburger, R. (Ed.). Creative Tourism A Global Conversation how to provide unique creative experiences for travelers worldwide: at present at the 2008 Santa Fe & UNESCO International Conference on Creative Tourism in Santa Fe. New Mexico. USA., 2010.