The Effects of Cognitively Guided Instruction with Inductive Learning Management on Mathematical Problem Solving and Reasoning Abilities of Mathayomsuksa 3 Students
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were; (1) to compare mathematical problem solving ability of Mathayomsuksa III students after learning with CGI and inductive learning management with the criterion 70% and; (2) to compare mathematical reasoning ability of Mathayomsuksa III students after learning with CGI and inductive learning management with the criterion 70%. The sample were 37 students of Mathayomsuksa III students of the second semester in academic year B.E 2566 they were selected by cluster random sampling method. The research instruments used in this research consisted of; (1) five lesson plans on circle using CGI and inductive learning management, (2) Mathematical problem solving and reasoning abilities test, with the reliability of 0.81. The statistical for analyzing the collected data were mean, standard deviation and t-test for one sample.
The result indicated that (1) Mathematical problem solving ability of Mathayomsuksa III students after learning with CGI and inductive learning management was higher than the set criterion of 70% at .05 level of statistical significance. (2) Mathematical reasoning ability of Mathayomsuksa III students after learning with CGI and inductive learning management was higher than the set criterion of 70% at .05 level of statistical significance.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
๑. กระทรวงศึกษาธิการ. ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. ๒๕๖๐) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย, ๒๕๖๐.
๒. กุลวดี อำภาวงษ์. “ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบการสอนแนะให้รู้คิด (CGI) เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรูปเรขาคณิตสองมิติและสามมิติ ที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๖๐.
๓. ณัฎฐปิญชาน์ พิชญาชมชื่น. “ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบอุปนัยที่มีต่อมโนทัศน์ทางคณิตศาสตร์และความสามารถในการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์เรื่อง ความสัมพันธ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๕๘.
๔. ทัศนัย กีรติรัตนะ. “การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ด้วยรูปแบบการสอนแบบการสอนแนะให้รู้คิด (Cognitively Guided Instruction: CGI)”. วารสารครุศาสตร์สาร. ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - มิถุนายน ๒๕๕๘) : ๙๗–๑๐๖.
๕. ทิศนา แขมมณี. ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ ๒๑. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๖๐.
๖. ปรีชา เนาว์เย็นผล. หน่วยที่ ๙ การแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ในประมวลสาระชุดวิชาสารัตถะและวิทยวิธีทางคณิตศาสตร์. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๕๖.
๗. ภัทรอร อริยธนพงศ์. “ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบสอนแนะให้รู้คิดที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์เรื่อง ความน่าจะเป็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๕๘.
๘. เวชฤทธิ์ อังกนะภัทรขจร. ครบเครื่องเรื่องควรรู้สำหรับครูคณิตศาสตร์ หลักสูตรการสอนและการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: จรัสสนิทวงศ์การพิมพ์, ๒๕๕๕.
๙. เวชฤทธิ์ อังกนะภัทรขจร. ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ : เอกสารคำสอนวิชา ๔๑๐๕๔๑ = Mathematical skills and processes. ชลบุรี: ภาควิชาการจัดการเรียนรู้ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๕๔.
๑๐. ศศิธร แม้นสงวน. พฤติกรรมการสอนคณิตศาสตร์ ๒ Teaching Behavior in Mathematics 2 CMA 4102 (TL 462). พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง, ๒๕๕๖.
๑๑. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. การให้เหตุผลในวิชาคณิตศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: รากขวัญ, ๒๕๔๗.
๑๒. สัมภาษณ์ เจิมจันทน์ ขวัญแก้ว, ครูชำนาญการพิเศษโรงเรียนแสนสุข จังหวัดชลบุรี, ๑๒ มกราคม ๒๕๖๕.
๑๓. สิริพร ทิพย์คง. งานวิจัยการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ ๒๕๒๑-๒๕๓๘. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาคณิตศาสตร์และสถิติ สถาบันราชภัฏพระนคร, ๒๕๓๙.
๑๔. สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. ๒๑ วิธีจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์, ๒๕๔๕.
๑๕. อนุรักษ์ วภักดิ์เพชร. “ผลการใช้ชุดการสอนแบบนิรนัยและอุปนัยร่วมกับการเรียนแบบร่วมมือเทคนิค STAD ที่ส่งผลต่อการแก้ปัญหา เจตคติและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ โรงเรียนบะฮีวิทยาคม”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, ๒๕๕๘.
๑๖. อัมพร ม้าคนอง. ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการคณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๓.
๑๗. National Council of Teacher of Mathematics. Principles and standards for school mathematics. Reston, Va: NCTM, 2000.
๑๘. Polya, G. How to solve it. 3rd ed. New York: Double Day, 1957.
๑๙. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. ผลการประเมิน PISA ๒๐๑๘ : บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://pisathailand.ipst.ac.th/pisa2018-summary-result/ [๒๑ มกราคม ๒๕๖๕].
๒๐. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. สรุปผลการวิจัยโครงการ TIMSS ๒๐๑๕. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER6/DRAWER056/GENERAL/DATA0000/00000071.PDF [๒๓ มกราคม ๒๕๖๕].
๒๑. สิริพร ทิพย์คง. “การอภิปรายในการจัดการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์”. วารสารคณิตศาสตร์. [ออนไลน์]. ๖๑(๖๘๙), หน้า ๑-๑๕. แหล่งที่มา: https://doi.nrct.go.th/ListDoi/Download/255895/b240fc6b4b57e7d88edd6c0b90bdf381? Resolve_DOI=10.14456/mj-math.2016.5 [๒๔ เมษายน ๒๕๖๗].