Cybersecurity awareness among the National Intelligence Agency’s government officials: perception and internal organizational environment
Main Article Content
Abstract
This study has 3 objectives: (1) to describe the level of cybersecurity awareness among the National Intelligence Agency’s (NIA) government officials (2) to compare factors affecting the cybersecurity awareness, classified by demographical and perception factor and (3) to investigate the relationships between internal organizational environment and cybersecurity awareness. The data was collected from ๒๖๐ samples of NIA’s government officials. The statistics were presented in percentage, mean, and standard deviation, One - Way ANOVA and Pearson’s Correlation Coefficient.
The results showed that (1) the overall level of cybersecurity awareness among the NIA’s government officials was at the highest level. (2) The demographical factors, namely education, career fields and cybersecurity training experience as well as perception factors were found statistically significant difference at .05 level of significance. And (3) there was a positive relationship between internal organizational environment factors and cybersecurity awareness (r = .717, p < .01).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
นันท์ณิภัค นันทวัฒน์วงษ์. “ความตระหนักความมั่นคงปลอดภัยด้านระบบสารสนเทศของหน่วยงานด้านการบิน กรณีศึกษา ท่าอากาศยานนานาชาติอุดรธานี กรมท่าอากาศยาน กระทรวงคมนาคม”. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานโยบายและการบริหารดิจิทัล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๖๑.
ปารวีร์ บุษบาศรี. “ความตระหนักรู้และทัศนคติของผู้บริหารและพนักงานต่อการประชาสัมพันธ์ภายในของบริษัท จัดการและพัฒนาทรัพยากรน้ำภาคตะวันออก จำกัด (มหาชน)”. การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานิเทศศาสตร์การตลาด: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, ๒๕๕๕.
พระทองมี อํสุธโช (แอมไธสง). “ความตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการป่าชายเลน แขวงท่าข้าม เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร”. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาการพัฒนาสังคม: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๑.
เมธาพร ธรรมศิริ และศิรภัสสรศ์ วงศ์ทองดี. “ความตระหนักรู้ด้านภัยคุกคามทางไซเบอร์ของบุคลากรในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร”. วารสารวิชาการไทยศึกษาและการจัดการ. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (พฤษภาคม-สิงหาคม ๒๕๖๕) : ๑-๑๗.
สุธาเทพ รุณเรศ. “ปัจจัยที่มีผลต่อการตระหนักถึงภัยคุกคามทางไซเบอร์ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในกรุงเทพมหานคร”. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานโยบายและการบริหารดิจิทัล: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๖๑.
สุภาพร พรมโส, ปราลี มณีรัตน์ และประสงค์ ปราณีตพลกรัง. “สถานภาพความพร้อมและดัชนีความพร้อมต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ”. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนายเรืออากาศ. ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม-ธันวาคม ๒๕๖๔) : ๑๗-๓๐.
อัษฎา หิรัญบูรณะ. “ความตระหนักรู้ด้านการข่าวของข้าราชการกรมศุลกากรที่ปฏิบัติหน้าที่สืบสวนและปราบปราม”. สารนิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขารัฐประศาสนศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๖๔.
เอกลักษณ์ ธนเจริญพิศาล. “ความตระหนักและการยอมรับการนำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO ๑๔๐๐๑) มาใช้ในองค์การภาครัฐ: ศึกษากรณีสำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม”. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม: สถาบันบัณฑิตพัฒน
บริหารศาสตร์, ๒๕๕๔.