ความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ: การรับรู้และสภาพแวดล้อมภายในองค์การ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ (๑) เพื่ออธิบายระดับความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ (๒) เพื่อเปรียบเทียบความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยการรับรู้ และ (๓) เพื่อค้นหาความสัมพันธ์ของปัจจัยสภาพแวดล้อมภายในองค์การกับความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ รวมทั้งสิ้น ๒๖๐ คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐานด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน
ผลการศึกษาพบว่า (๑) ความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซแบอร์ของข้าราชการสำนักข่าวกรองแห่งชาติอยู่ในระดับมากที่สุด (๒) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ ระดับการศึกษา สายการทำงาน ประสบการณ์ในการอบรมด้านภัยคุกคามทางไซเบอร์ และปัจจัยการรับรู้ที่แตกต่างกัน มีความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ และ ๓) ปัจจัยสภาพแวดล้อมภายในองค์การกับความตระหนักต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ ในทิศทางบวก (r = .๗๑๗, p < .๐๑)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
นันท์ณิภัค นันทวัฒน์วงษ์. “ความตระหนักความมั่นคงปลอดภัยด้านระบบสารสนเทศของหน่วยงานด้านการบิน กรณีศึกษา ท่าอากาศยานนานาชาติอุดรธานี กรมท่าอากาศยาน กระทรวงคมนาคม”. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานโยบายและการบริหารดิจิทัล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๖๑.
ปารวีร์ บุษบาศรี. “ความตระหนักรู้และทัศนคติของผู้บริหารและพนักงานต่อการประชาสัมพันธ์ภายในของบริษัท จัดการและพัฒนาทรัพยากรน้ำภาคตะวันออก จำกัด (มหาชน)”. การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานิเทศศาสตร์การตลาด: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, ๒๕๕๕.
พระทองมี อํสุธโช (แอมไธสง). “ความตระหนักรู้และการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการป่าชายเลน แขวงท่าข้าม เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร”. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาการพัฒนาสังคม: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๑.
เมธาพร ธรรมศิริ และศิรภัสสรศ์ วงศ์ทองดี. “ความตระหนักรู้ด้านภัยคุกคามทางไซเบอร์ของบุคลากรในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร”. วารสารวิชาการไทยศึกษาและการจัดการ. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (พฤษภาคม-สิงหาคม ๒๕๖๕) : ๑-๑๗.
สุธาเทพ รุณเรศ. “ปัจจัยที่มีผลต่อการตระหนักถึงภัยคุกคามทางไซเบอร์ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในกรุงเทพมหานคร”. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขานโยบายและการบริหารดิจิทัล: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๖๑.
สุภาพร พรมโส, ปราลี มณีรัตน์ และประสงค์ ปราณีตพลกรัง. “สถานภาพความพร้อมและดัชนีความพร้อมต่อภัยคุกคามทางไซเบอร์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ”. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนายเรืออากาศ. ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม-ธันวาคม ๒๕๖๔) : ๑๗-๓๐.
อัษฎา หิรัญบูรณะ. “ความตระหนักรู้ด้านการข่าวของข้าราชการกรมศุลกากรที่ปฏิบัติหน้าที่สืบสวนและปราบปราม”. สารนิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขารัฐประศาสนศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๖๔.
เอกลักษณ์ ธนเจริญพิศาล. “ความตระหนักและการยอมรับการนำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO ๑๔๐๐๑) มาใช้ในองค์การภาครัฐ: ศึกษากรณีสำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม”. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม: สถาบันบัณฑิตพัฒน
บริหารศาสตร์, ๒๕๕๔.
