การศึกษาความคิดเห็นและแนวทางการปรับใช้แนวคิดเรกจิโอ เอมิเลีย กับโรงเรียนอนุบาลเอกชนในกรุงเทพมหานคร

Main Article Content

เจนจิรา อินทรสมบัติ
พิบูลย์ ตัญญบุตร

บทคัดย่อ

         งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้ปกครองและแนวทางการปรับใช้แนวคิด   เรกจิโอ เอมิเลียกับโรงเรียนอนุบาลเอกชนในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยประกอบด้วย ผู้บริหาร ๓ คน ครู ๑๓ คน และผู้ปกครอง ๒๐ คน ของโรงเรียนอนุบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่นำแนวคิดเรกจิโอ เอมิเลียมาปรับใช้ โดยใช้วิธีการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ ๑) แบบสอบถาม (มีค่า IOC เท่ากับ ๑.๐๐ และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ ๐.๘๘) และ ๒) แนวทางการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง (มีค่า IOC เท่ากับ ๑.๐๐) ข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์โดยการวิเคราะห์เนื้อหา และนำผลทั้งสองส่วนมาเปรียบเทียบเชื่อมโยงกัน


         ผลการวิจัยพบว่า ผู้ปกครองมีความพึงพอใจต่อการนำแนวทางเรกจิโอ เอมิเลียมาปรับใช้ในโรงเรียนอนุบาลเอกชนในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (Mean = ๔.๒๑, SD = ๐.๔๐) โดยมีความพึงพอใจมากที่สุดในด้านการเลี้ยงดู รองลงมาคือด้านการสื่อสาร การอาสาสมัคร การเรียนรู้ที่บ้าน การตัดสินใจ และการร่วมมือกับชุมชน ผลการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพเผยให้เห็นถึงแรงบันดาลใจและวัตถุประสงค์ของผู้บริหารในการนำแนวคิดมาใช้ ความรู้ความเข้าใจและการสนับสนุนบุคลากรและผู้ปกครอง สมรรถนะของผู้บริหาร ข้อเสนอแนะในการปรับใช้ และความสำคัญของบทบาทผู้ปกครองและชุมชน แนวทางการปรับใช้แนวคิดเรกจิโอ เอมิเลียในบริบทโรงเรียนอนุบาลเอกชนเน้น ๖ องค์ประกอบสำคัญ ได้แก่ วิสัยทัศน์และเป้าหมาย ความรู้ความเข้าใจในหลักการ การปรับปรุงกระบวนการจัดการเรียนรู้ การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การพัฒนาปัจจัยสนับสนุน และการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งสอดคล้องกับหลักการและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยนี้มีประโยชน์ต่อโรงเรียนอนุบาลเอกชนในการปรับปรุงการจัดการศึกษาตามแนวทางเรกจิโอ เอมิเลีย และเป็นข้อมูลสำหรับผู้ปกครองในการสนับสนุนการเรียนรู้ของบุตรหลาน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินทรสมบัติ เ., และ ตัญญบุตร พ. “การศึกษาความคิดเห็นและแนวทางการปรับใช้แนวคิดเรกจิโอ เอมิเลีย กับโรงเรียนอนุบาลเอกชนในกรุงเทพมหานคร”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 12, ฉบับที่ 2, กรกฎาคม 2025, น. 476-91, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/280795.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

รักลูก เลิร์นนิ่ง กรุ๊ป. กระบวนการพัฒนาทักษะอารมณ์และสังคม (Social-Emotional Skills) ในเด็กปฐมวัย. (ม.ป.ท. สถาบัน RLG., ๒๕๖๔.

ราตรี อิงมั่น. “ความพึงพอใจของผู้ปกครองที่มีต่อการจัดการศึกษาปฐมวัยของโรงเรียนพันธะวัฒนา กรุงเทพมหานคร”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์, ๒๕๕๗.

วราภรณ์ ขัดทาน. ระวิวรรณ แสงฉาย, ปิยะธิดา ขจรชัยกุล, & พรวิภา เย็นใจ. “ความสัมพันธ์และความร่วมมือระหว่างโรงเรียนและครอบครัวในการจัดการศึกษา”. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ปีที่ ๑๔ ฉบับที่ ๓ (๒๕๖๕): ๒๗-๔๐.

ศูนย์พัฒนาการเด็กปฐมวัย มหาวิทยาลัยมหิดล. โครงการนำร่องการจัดการเรียนการสอนโดยใช้ EF (Executive Functions) ในเด็กปฐมวัย. มหาวิทยาลัยมหิดล, ๒๕๖๗.

สำนักงานส่งเสริมการศึกษาปฐมวัย. แนวทางการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยอย่างสมดุล: ด้านร่างกาย สติปัญญา อารมณ์ และสังคม. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ, ๒๕๖๘.

Edwards, C., Gandini, L., & Forman, G. (Eds.). The hundred languages of children: The Reggio Emilia experience in transformation. 3rd ed.. 2012.

Epstein, J. L. School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. Westview Press, 1995.

Epstein, J. L. School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. 2nd ed. Westview Press, 2010.

Fullan, M. (). The new meaning of educational change. 5th ed.. Teachers College Press, 2016.

Gandini, L. “Reggio Emilia education: Reflections on its development and suitability for a global context”. International Journal of Early Childhood. Vol.43 No.2 (2011) : 65–82.

Lovell International School. ปรัชญาเรจจิโอ เอมิเลีย คืออะไร?. ๒๐๒๔.