การพัฒนาการบริการสาธารณะเพื่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (๑) เพื่อศึกษาสถานการณ์เกี่ยวกับผู้สูงอายุในอดีตและปัจจุบันในช่วงการพัฒนาประเทศตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑-๑๑ (ระหว่าง พ.ศ. ๒๕๐๔-๒๕๕๙) (๒) เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารงานของหน่วยงานภาครัฐในการให้บริการสาธารณะเพื่อดูแลผู้สูงอายุในปัจจุบัน (ช่วงปีแรกของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔)
(๓) เพื่อศึกษาแนวโน้มผลกระทบจากภาวะสังคมผู้สูงอายุในช่วงสิ้นสุดแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) และ (๔) เพื่อศึกษาแนวโน้มการปรับตัวด้านการบริการสาธารณะของหน่วยงานภาครัฐเพื่อคุณภาพผู้สูงอายุในช่วงสิ้นสุดแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) พบผลการวิจัยดังนี้ (๑) การระบุถึงสาเหตุของการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของหน่วยงานต่างๆ สอดคล้องกัน แต่ผลการดำเนินงานตามแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ.๒๕๔๕-๒๕๖๔) ในส่วนที่ยังไม่ผ่านเกณฑ์ คือ การเตรียมความพร้อมของประชากรเพื่อวัยสูงอายุที่มีคุณภาพ (๒) กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ เป็นหน่วยปฏิบัติงานหลักด้านการให้บริการสาธารณะเพื่อดูแลผู้สูงอายุในปัจจุบัน  โดยใช้กลไกคณะกรรมการระดับชาติและระดับกระทรวง กลไกศูนย์การพัฒนาในภูมิภาคต่างๆ  และการทำงานลักษณะเครือข่าย ในขณะที่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) เริ่มกำหนดเป้าหมายการพัฒนาที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับกลุ่มผู้สูงอายุอย่างชัดเจน (๓) แนวโน้มผลกระทบที่จะเกิดขึ้นจากการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุในช่วงสิ้นสุดแผนพัฒนา ฯ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) คือ ผลกระทบจากปัญหาเดิมในอดีตและปัจจุบันและจะเกิดขึ้นในอนาคต และปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเพิ่มเติมจากปัญหาเดิมในอดีตและปัจจุบัน และ (๔) แนวโน้มการปรับตัวด้านการบริการสาธารณะของหน่วยงานภาครัฐเพื่อคุณภาพผู้สูงอายุเมื่อสิ้นสุดแผนพัฒนา ฯ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) คือ การบริการสาธารณะแนวใหม่ ๔ ด้าน และการแก้ปัญหาในอนาคตตามยุทธศาสตร์ ๖ ด้าน