ตัวแปรที่ส่งผลต่อการปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรม ของนักศึกษามหาปชาบดีเถรีวิทยาลัยฯ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรม และเพื่อศึกษาตัวแปรที่ส่งผลต่อการปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรมของนักศึกษา เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า ๕ ระดับ กลุ่มเป้าหมายเป็นนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาปชาบดีเถรีวิทยาลัยฯ ปีการศึกษา ๒๕๕๙ จำนวน ๘๙ คน สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์ความแปรผัน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่าย ค่าสหสัมพันธ์พหุคูณ ค่าสหสัมพันธ์พหุคูณยกกำลังสอง ผลการวิจัยพบว่า การปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรมของนักศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานการวิจัยที่ตั้งไว้ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างค่าตัวแปรต้นกับตัวแปรตาม พบว่า มีความสัมพันธ์ทางบวกกันทุกด้าน ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานการวิจัยที่ตั้งไว้ ค่าการถดถอยพหุคูณ ของตัวแปรต้นที่มีต่อตัวแปรตาม พบว่า มีเพียงระดับการเข้าร่วมกิจกรรมส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม, ระดับสภาพแวดล้อมของสถานศึกษา และระดับความเข้าใจในหลักธรรมของนักศึกษา ที่ส่งผลต่อระดับการปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ =.๐๑ ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานการวิจัยที่ตั้งไว้ ส่วนตัวแปรต้นด้านการเห็นคุณค่าการปฏิบัติตนตามหลักธรรม, ความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อน และการรับรู้คุณธรรมจริยธรรม ไม่ส่งผลต่อระดับการปฏิบัติตนด้านคุณธรรมจริยธรรมของนักศึกษา ซึ่งไม่เป็นไปตามสมมติฐานของงานวิจัยที่ตั้งไว้