พระไตรปิฎก ต้องศึกษา ; อรรถกถา ต้องสืบค้น
Main Article Content
บทคัดย่อ
พระไตรปิฎกบาลีเป็นคัมภีร์หลักสำหรับพุทธบริษัท ๔ เป็นแหล่งรวบรวมประมวลพุทธวจนะ เรารู้จักพระธรรมวินัยจากพระไตรปิฎกบาลี เราต้องศึกษาพระไตรปิฎกบาลีในฐานะคัมภีร์หลักที่ให้ทิศทางที่ถูกต้องในการเรียนรู้พระพุทธศาสนา ทั้งยังเป็นฐานสำหรับการปฏิบัติอีกด้วย
อรรถกถาเป็นคัมภีร์ขยายความพระไตรปิฎกบาลี พระอรรถกถาจารย์อธิบายส่วนที่ต้องการคำอธิบายให้กระจ่างชัด อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมตลอดจนอธิบายความหมาย คำศัพท์ในพระไตรปิฎกบาลี เราเรียนรู้พระไตรปิฎกบาลีเพื่อรักษาคำสอนแม่บทให้คงอยู่อย่างเดิม ในขณะเดียวกัน เราสืบค้นอรรถกถาเพื่อช่วยให้เข้าใจได้มากขึ้นถึงความเป็นมาของเรื่องนั้น ๆ ที่มีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับพุทธวจนะ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). จารึกอโศก รัฐศาสตร์แห่งธรรมาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์, ๒๕๕๒.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ม.ป.ป.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๓๒ - ๒๕๓๔.
K. Warder A. K., Indian Buddhism 3rd. Varanasi : Motilal Banarasidass, 1990.
D. K. Barua, An Analytical Study of Four Nikayas 2nd. Delhi : Munshiram Manoharlal, 2010.
Hirakawa Akira, A History of Indian Buddhism From Sakymuni to Early Mahayana 3rd. Varanasi: Motilal Banarasidass, 1990.