พระไตรปิฎก ต้องศึกษา ; อรรถกถา ต้องสืบค้น

Main Article Content

จินดา จันทร์แก้ว
สมิทธิพล เนตรนิมิตร

บทคัดย่อ

     พระไตรปิฎกบาลีเป็นคัมภีร์หลักสำหรับพุทธบริษัท ๔ เป็นแหล่งรวบรวมประมวลพุทธวจนะ เรารู้จักพระธรรมวินัยจากพระไตรปิฎกบาลี เราต้องศึกษาพระไตรปิฎกบาลีในฐานะคัมภีร์หลักที่ให้ทิศทางที่ถูกต้องในการเรียนรู้พระพุทธศาสนา ทั้งยังเป็นฐานสำหรับการปฏิบัติอีกด้วย


     อรรถกถาเป็นคัมภีร์ขยายความพระไตรปิฎกบาลี พระอรรถกถาจารย์อธิบายส่วนที่ต้องการคำอธิบายให้กระจ่างชัด อธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมตลอดจนอธิบายความหมาย คำศัพท์ในพระไตรปิฎกบาลี เราเรียนรู้พระไตรปิฎกบาลีเพื่อรักษาคำสอนแม่บทให้คงอยู่อย่างเดิม ในขณะเดียวกัน เราสืบค้นอรรถกถาเพื่อช่วยให้เข้าใจได้มากขึ้นถึงความเป็นมาของเรื่องนั้น ๆ ที่มีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับพุทธวจนะ


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จันทร์แก้ว จ., และ เนตรนิมิตร ส. “พระไตรปิฎก ต้องศึกษา ; อรรถกถา ต้องสืบค้น”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 2, ฉบับที่ 2, สิงหาคม 2018, น. 69-79, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/141601.
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). จารึกอโศก รัฐศาสตร์แห่งธรรมาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์, ๒๕๕๒.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ ๒๕๐๐. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ม.ป.ป.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, โรงพิมพ์วิญญาณ, ๒๕๓๒ - ๒๕๓๔.

K. Warder A. K., Indian Buddhism 3rd. Varanasi : Motilal Banarasidass, 1990.

D. K. Barua, An Analytical Study of Four Nikayas 2nd. Delhi : Munshiram Manoharlal, 2010.

Hirakawa Akira, A History of Indian Buddhism From Sakymuni to Early Mahayana 3rd. Varanasi: Motilal Banarasidass, 1990.