ความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยของรัฐในกรุงเทพมหานคร ปัญหาและแนวทางส่งเสริม

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) ศึกษาระดับความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยของรัฐในกรุงเทพมหานคร ๒) เปรียบเทียบความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล ๓) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ตัวแบบทางสังคมกับความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา และ ๔) ระบุปัญหาและข้อเสนอแนะในการส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา การศึกษาเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามกับนักศึกษา จำนวน ๓๘๘ คน  สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test, one - way Anova และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน การศึกษาเชิงคุณภาพเป็นการสัมภาษณ์เชิงลึกกับอาจารย์และนักศึกษาจำนวน ๒๐ คน  ผลการวิจัยพบว่า ๑) ความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษาอยู่ในระดับปานกลาง ๒) นักศึกษาที่มีปัจจัยส่วนบุคคลด้าน เพศ ชั้นปี และการเข้าร่วมกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัยต่างกันมีความรับผิดชอบต่อสังคมแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ๓) การรับรู้ตัวแบบทางสังคมมีความสัมพันธ์กับความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา และ ๔) ปัญหาเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา ได้แก่ การขาดความเข้าใจถึงขอบเขตของความรับผิดชอบต่อสังคม การยึดถือประโยชน์ส่วนตัวหรือความสะดวกสบายของตนเองเป็นสำคัญ และการทำตามตัวแบบที่ไม่เหมาะสม  แนวทางการส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษา  ได้แก่  การจัดการเรียนการสอนรายวิชาศึกษาทั่วไป การมอบหมายงาน การเข้มงวดในชั้นเรียน การให้อาจารย์เป็นตัวแบบ การให้นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมนักศึกษา การจัดบรรยาย/อบรม การให้รางวัล และการรณรงค์