การจัดการศึกษาปฐมวัย : นโยบายและการจัดการเชิงพุทธบูรณาการ

บทคัดย่อ

การพัฒนามนุษย์มีความสำคัญทุกช่วงชีวิตตั้งแต่ปฏิสนธิจนกระทั่งวาระสุดท้ายโดยเฉพาะช่วงปฐมวัย การพัฒนาเด็กในวัยนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับการพัฒนาทางสมองของบุคคลโดยเฉพาะระบบประสาทและเซลล์สมองจะเจริญโตประมาณร้อยละ ๗๐-๘๐ ของผู้ใหญ่ การศึกษาในช่วงวัยนี้เป็นการเตรียมความพร้อมให้เด็กได้เจริญเติบโตเต็มตามศักยภาพ ตามแนวนโยบายกับการจัดการศึกษาปฐมวัยนั้นเริ่มต้นมาเป็นเวลานานแล้ว ตั้งแต่สมัยกรีกและโรมัน เช่นนักปรัชญา เพลโต (Plato) และ อริสโตเติล (Aristotle) รวมทั้งนักปรัชญาอีกหลายๆ ท่าน ในสมัยนั้นได้มองเห็นความสำคัญของเด็กในอนาคตช่วง ๖ ปีแรกของชีวิต จากแนวคิดของนักปรัชญาต่างๆ เหล่านี้ จึงเป็นพื้นฐานที่สำคัญต่อการจัดการศึกษาปฐมวัยเพื่อการพัฒนาสังคมในสมัยต่อมา (Howard James Cannatella : ๒๐๐๖: ๕-๑๓). เช่น Froebel, Friedrich Wilhelm ให้ความหมายถึงการสอนเด็กผ่านกิจกรรมการเล่น เป็นครั้งแรกที่ใช้ในชั้นที่ประเทศเยอรมัน ของโรงเรียนอนุบาลซึ่งเขาใช้คำว่า kindergarten - "อนุบาล" หรือ "children's garden" "สวนของเด็ก ๆ " เป็นชื่อเรียกที่ Friedrich Fröbel สร้างขึ้นเพื่อชี้ให้เห็นว่า การพัฒนาของเด็กนั้นเปรียบเสมือนเมล็ดพืชที่เจริญเติบโต