การสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี

Main Article Content

ธนกฤต ผลโกศล
สมเกียรติ ไชยภูมิ

บทคัดย่อ

     วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ ดังต่อไปนี้ (๑) เพื่อศึกษาการสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ (๒) เพื่อศึกษาการสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี และ (๓) เพื่อวิเคราะห์คุณค่าการสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี วิทยานิพนธ์นี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจาก พระไตรปิฎกอรรถกถา ตำรา เอกสาร งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญและผู้ทรงคุณวุฒิ นำมาวิเคราะห์จัดระบบหมวดหมู่แล้วสรุปผลการวิจัยนำเสนอแบบเชิงพรรณา ผลการวิจัยพบว่า (๑) การสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ เป็นการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเยาวชนให้มีเป้าหมาย โดยการฝึกฝนพัฒนา ให้มีความขยันหมั่นเพียร มีระเบียบวินัย อันจะเป็นบันไดไปสู่ความสำเร็จในชีวิตทั้งด้านการเรียน และการงาน (๒) การสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี หมายถึง ความขยัน ความหมั่นเพียรพยายามจะทำให้เยาวชนมีความตั้งใจทำจริง เห็นคุณค่าของสิ่งที่ทำ มีความอดทนต่ออุปสรรคต่าง ๆ ทำให้บรรลุเป้าหมายในชีวิตได้ หลักธรรมที่ส่งเสริมประกอบไปด้วย อิทธิบาท ๔ สัมมัปปธาน ๔ อินทรีย์ ๕ บารมี ๑๐ และ โพชฌงค์ ๗ และ (๓) ผลการวิเคราะห์คุณค่าการสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี พบว่า ๑) คุณค่าด้านการสร้างชาติ คือ การทำให้ประเทศชาติที่เกิดความเจริญก้าวหน้าอย่างยั่งยืน ๒) คุณค่าด้านการบรรลุเป้าหมายในชีวิต คือ การทำให้ชีวิตประสบกับความสำเร็จตามเป้าหมาย และ ๓) คุณค่าด้านการเป็นต้นแบบแก่เยาวชนรุ่นต่อไป คือ การประพฤติตนเป็นแบบอย่างที่ดีต่อเยาวชน
รุ่นใหม่ เพื่อที่จะเติบโตไปในโลกแห่งวิวัฒนาการและมีพุทธิปัญญาที่นำไปใช้ประโยชน์ได้ในชีวิตประจำวัน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ผลโกศล ธ., และ ไชยภูมิ ส. “การสร้างเยาวชนรุ่นใหม่ตามหลักการบำเพ็ญวิริยบารมี”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 8, ฉบับที่ 1, เมษายน 2021, น. 96-108, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/240530.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ปรีดา ปัญญาจันทร์. นิทานคุณธรรมจากพระราชดำรัส : ความเพียร เล่ม ๓. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แพรวเพื่อนเด็ก, ๒๕๕๗.

พร มลิทอง. อิทธิบาท ๔ หนังสือสอนพระพุทธศาสนาแก่เด็ก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

พระมหาบุญเลี้ยง เตชพโล (บุตรตะเคียน). “มโนทัศเรื่องตบะในพระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๔๔.

พระมหาปรีชา ปภงฺคโร (มั่นเขตกิจ). “มโนทัศน์เรื่องความเพียรในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

พระมหาสมศักดิ์ ญาณโพธิ์ และธานี สุวรรณประทีป. “แนวทางการเสริมสร้างวิริยบารมีแก่เยาวชนไทยในสังคมปัจจุบัน”. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - มิถุนายน ๒๕๖๐) : ๖๙.

พระสมุห์วัชรินทร์ ถาวโร (ผาสุข). “ศึกษาการบําเพ็ญเพียรของพระโสณโกฬิวิสเถระในคัมภีร์พระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๔.

พระสุทัศน์ สุทสฺสโน (วงค์สถาน). “การนำหลักอิทธิบาท ๔ ไปใช้ในการศึกษาเล่าเรียนของนักเรียนโรงเรียนสามัคคีวิทยาทาน อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๕๕.

สุวรรณี เลื่องยศลือชากุล. “การศึกษาความเพียรของพระโสณาเถรีที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

อนงค์ ชีระพันธุ์. “ปัญหาที่มีผลต่อพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ๒๕๔๔.