การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการเลิกบุหรี่เชิงพุทธบูรณาการ

Main Article Content

พระสุระศักดิ์ ธุวสีโล

บทคัดย่อ

     งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑) เพื่อศึกษาการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเลิกบุหรี่ของ โพชาสกาและไดคริเม้น (๒) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของโปรแกรมการเลิกบุหรี่เชิงพุทธบูรณาการ และ(๓) เพื่อนำเสนอกระบวนการเจริญวิปัสสนาตามแนวสติปัฏฐาน ๔ ในการเลิกสูบบุหรี่ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสม วัดผลเปรียบเทียบข้อมูลก่อนและหลังการฝึกอบรม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมทางสถิติ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ที่มาขอรับการฝึกอบรมโครงการบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ต้องขังติดยาเสพติด พ.ศ. ๒๕๖๒ เป็นเพศชาย อายุ ๒๐-๖๐ปี จำนวน ๒๐๐ คน ณ ทัณฑสถานบำบัดพิเศษกลาง กรมราชทัณฑ์วันที่ ๑๘ - ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ ซึ่งใช้วิธีการฝึกวิปัสสนาตามแนวสติปัฏฐาน ๔


     ผลการศึกษาพบว่า การศึกษาประสิทธิภาพของการเลิกบุหรี่เชิงพุทธวิธี เปรียบเทียบก่อนและหลังเข้าร่วมโครงการฝึกอบรม ได้แก่ ด้านความคิดเห็นทั่วไปเกี่ยวกับการสูบบุหรี่ ด้านสภาพแวดล้อมทางครอบครัว ด้านการเสริมสร้างสมาธิและค่านิยมตามแนวพุทธบูรณาการ (ปัจจัยให้ละเว้น) พบว่าก่อนและหลังการอบรมมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ ๙๕ ชุดฝึกอบรมพัฒนาจิตพิชิตบุหรี่ด้วยฝึกปฏิบัติวิปัสสนา มีส่วนช่วยให้ผู้ปฏิบัติเห็นทุกข์ เห็นสาเหตุของทุกข์เห็นหนทางในการดับทุกข์ และเมื่อลงมือปฏิบัติจึงทำให้ทุกข์นั้นดับไปตามหลักอริยสัจ ๔ จึงมีหลักที่ถูกต้องสามารถนำไปใช้กับชีวิตได้ในอนาคต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธุวสีโล พ. “การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการเลิกบุหรี่เชิงพุทธบูรณาการ”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 7, ฉบับที่ 2, สิงหาคม 2020, น. 229-38, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/241715.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา สิงห์ภู่. “ประสิทธิผลการอบรมเชิงปฏิบัติการเพื่อการเปลี่ยนแปลงความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมในการเลิกสูบบุหรี่”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ๒๕๔๐.

กิติศักดิ์ เมืองหนู. “ได้ศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมในการเลิกสูบบุหรี่ของผู้นํา ชุมชน อําเภอเมือง จังหวัดพัทลุง”. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล, ๒๕๔๔.

ธานินทร์ สุธีประเสริฐ. “ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการสูบบุหรี่ ของนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิค จังหวัดสุพรรณบุรี”. วารสารส่งเสริมสุขภาพ และอนามัยสิ่งแวดล้อม. ปีที่ ๒๔ ฉบับที่ ๑ (มกราคม – มีนาคม ๒๕๔๔): ๗๑-๗๙.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตโต). พุทธรรมภาษาไทย ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ ๒๐. กรุงเทพมหานคร: สหธรรมิก บจก., ๒๕๔๕.

มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

สาระสุขภาพ. “สถานการณ์การสูบบุหรี่ของคนไทย”. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. บทความ วันที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๕.

สรุปการสำรวจพฤติกรรมการสูบบุหรี่และการดื่มสุราของประชากร พ.ศ. ๒๕๕๔. สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.

อมรรัตน์ โพธิพรรค, มณฑา เก่งการพานิช และลักขณา เติมศิริกุลชัย. แนวทางควบคุมและกำกับการระบาดของยาสูบ. กรุงเทพมหานคร: เจริญมั่นคงการพิมพ์, ๒๕๕๐.

โพรชาสก้า และไดคริเม้นท์ Prochaska.J.o., DiClemente, C.C. Stage and processes of self-change of smoking: Toward an integrative model of change. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56(4), 1983.

World Health Organization. “The global tobacco crisis”. (online). Retrieved from: http://www.who.int/entity/tobacco/mpower/mpower report tobacco crisis 2008, [April 17. 2018].