บทบาทของโรงละครแห่งชาติในการสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ

บทคัดย่อ

     งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทและการจัดการของโรงละครแห่งชาติ และนำเสนอแนวทางการจัดการในโรงละครแห่งชาติเพื่อการสืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยระเบียบวิธีวิจัยเชิงผสมผสานด้วยการสังเกตการณ์ การสัมภาษณ์เชิงลึก และการใช้แบบสอบถามเกี่ยวกับความคิดเห็นและความพึงพอใจต่อการเข้าชมการแสดงในโรงละครแห่งชาติกับกลุ่มผู้บริหาร นักวิชาการที่มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการด้านศิลปะการแสดงและการบริหารงานโรงละคร และกลุ่มผู้เข้าชมการแสดงในโรงละครแห่งชาติทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติจำนวน ๔๐๐ คน

     ผลการวิจัยพบว่า โรงละครแห่งชาติประกอบด้วยทรัพยากรการบริหารสำคัญ ๖ ปัจจัย ได้แก่ ๑) คน ๒) เงิน ๓) วัตถุดิบ ๔) วิธีการ ๕) การจัดการ ๖) เครื่องจักรกล โดยมีการจัดการแสดงเผยแพร่มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมให้ประชาชน ตามรายการแสดงประจำของโรงละครแห่งชาติที่แบ่งออกเป็น ๕ ประเภทคือ ๑) โขน ๒) ละคร ๓) ดนตรีไทย ๔) ดนตรีสากล ๕) รายการพิเศษอื่น ๆ ซึ่งรายการเกี่ยวกับการแสดงโขนได้รับความนิยมมากที่สุดจากจำนวนผู้เข้าชม อีกทั้งกลุ่มผู้เข้าชมมีความคิดเห็นพึงพอใจเป็นอย่างมากในภาพรวมต่อการเข้าชมการแสดงในโรงละครแห่งชาติ

     ผลการวิจัยสามารถนำเสนอแนวทางการจัดการในโรงละครแห่งชาติได้ว่า ควรกำหนดขั้นตอนการปฏิบัติงานที่ชัดเจนให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์และพันธกิจของกรมศิลปากร โดยศึกษาวิเคราะห์การตลาดในปัจจุบันสำหรับกำหนดแผนกลยุทธ์ให้สอดคล้องกับยุคสมัย และจัดการประเมินผลเพื่อให้การปฏิบัติงานแต่ละฝ่ายมีคุณภาพมากขึ้น รวมถึงสร้างการรับรู้และให้ข้อมูลเกี่ยวกับการแสดงต่าง ๆ ของโรงละครแห่งชาติให้มากขึ้น ช่วยให้เกิดการสืบสานและพัฒนามรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมให้แพร่หลาย สู่กลุ่มคนทุกเพศ ทุกวัย และกลุ่มชาวต่างชาติ