ผลของโปรแกรมการเสนอตัวแบบและการใช้เบี้ยอรรถกรเพื่อพัฒนาพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕ โรงเรียนวิสุทธรังษี จังหวัดกาญจนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการเสนอตัวแบบและการใช้เบี้ย อรรถกรเพื่อพัฒนาพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕ โรงเรียนวิสุทธรังษี จังหวัดกาญจนบุรี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ (๑) โปรแกรมการเสนอตัวแบบและการใช้เบี้ยอรรถกรเพื่อพัฒนาพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิต (๒) แบบวัดพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิต
ผลการวิจัยพบว่า (๑) นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนจากแบบวัดพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตภายหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๑ (๒) นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนจากแบบวัดพฤติกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตภายหลังการทดลองสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๑
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนิษฐา หอมกลิ่น และมนัสนันท์ หัตถศักดิ์. “ผลของโปรแกรมการเรียนรู้ทางปัญญาสังคม เพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ โรงเรียนเทศบาล ๑ บ้านชะอำ (ชะอำวิทยาคาร) จังหวัดเพชรบุรี”. ครุศาสตร์สาร. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๖๐) : หน้า ๑๐-๒๑.
จิตต์ภิญญา ชุมสาย ณ อยุธยา. “ลักษณะผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีสุดท้าย”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาการอุดมศึกษา : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๑.
ชูศักดิ์ เอื้องโชคชัย อาชัญญา รัตนอุบล และสุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. “คุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับเยาวชนไทย”. วารสารครุศาสตร์. ปีที่ ๔๔ ฉบับที่ ๔ (ตุลาคม-ธันวาคม ๒๕๕๙) : ๖๓-๘๐.
ปนพงษ์ งามมาก. “ผลของโปรแกรมการเสนอตัวแบบและการเสริมแรงทางสังคมที่มีต่อการพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ โรงเรียนบ้านแสลงพันธ์ จังหวัดสุรินทร์”. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๓ (กันยายน-ธันวาคม ๒๕๕๖) : ๑๖๑-๑๖๘.
พิชชาพัชร อรรถบท และมนัสนันท์ หัตถศักดิ์. “ผลของโปรแกรมปรับพฤติกรรมทางปัญญาที่ส่งผลต่อพฤติกรรมกล้าแสดงออกของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ โรงเรียนวิเชียรกลิ่นสุคนธ์อุปถัมภ์จังหวัดพระนครศรีอยุธยา”. วารสาร มจร มนุษศาสตร์ศาสตร์ปริทรรศน์. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๖๐) : ๑๐-๒๑.
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. พิมพ์ครั้งที่ ๙. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๖๒.
สุรางค์ โค้วตระกูล. จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ ๑๒. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๙.
สุบิน ไชยยะ, พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์, และ ปิยพงษ์ สุเมตติกุล. “ทักษะที่จำเป็นต่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของนิสิตนักศึกษามหาวิทยาลัย : กรอบแนวคิดเชิงทฤษฎี”. วารสารสงขลานครินทร์. ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๓ (กรกฎาคม-กันยายน ๒๕๕๘) : ๑๔๙-๑๗๖.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. รายงานการสังเคราะห์ผลการติดตามและประเมินการดำเนินงานปฏิรูปการศึกษาตั้งแต่ประกาศใช้พระราชบัญญัติ การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๔๒ ถึงสิ้นสุดปีงบประมาณ ๒๕๔๘. กรุงเทพมหานคร : พริกหวานกราฟฟิค, ๒๕๔๙.
อุไรวรรณ กิตตินนทิกร. “ผลของการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวตามทฤษฎีปัญญาสังคมที่มีต่อการพัฒนาทักษะการคบเพื่อนต่างเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนควนขนุน จังหวัดพัทลุง”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ :มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๕๖.
อเนชา วิลาไชย. “การส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิตโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยรูปแบบโมไบล์ – เลิร์นนิง (M – Learning) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ เรื่องสมบัติของธาตุและสารประกอบ”. วารสารวิจัยราชภัฏเชียงใหม่. ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๒ (พฤษภาคม-สิงหาคม ๒๕๖๓) : ๒๐-๓๔.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. แผนฯ ๑๒ ฉบับประชาชน นวัตกรรมคือหัวใจของการพัฒนา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://planning.dld.go.th/th/images/stories/section-๕/๒๕๖๑/strategy๐๙.pdf [๑ พฤษภาคม ๒๕๖๓].
