หลักพุทธธรรมกับการแก้ปัญหาและพัฒนาเศรษฐกิจ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความทางวิชานี้ วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักพุทธธรรมกับการแก้ปัญหาและพัฒนาเศรษฐกิจ หลักพุทธธรรมคือคำสอนหรือแนวคิดในพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเศรษฐกิจโดยตรง คำสอนหรือแนวคิดของพุทธศาสนาที่เรียกว่า “พุทธธรรม” นี้ มีจำนวนไม่น้อยที่เกี่ยวข้องหรือสามารถนำมาดัดแปลงประยุกต์ใช้กับเรื่องเศรษฐกิจ จุดประสงค์ของเศรษฐกิจนั้น ก็เพื่อบำบัดหรือสนองความต้องการของมนุษย์ให้เกิดความมั่งคั่งสมบูรณ์ด้วยโภคทรัพย์ หรือจะกล่าวอย่างง่าย ๆ ก็เพื่อให้ประชาชนมีการอยู่ดีกินดี หรือมีมาตรฐานในการครองชีพสูงขึ้น ในทางเศรษฐกิจถือว่า ยิ่งมีการอยู่ดีกินดีด้วยเครื่องอุปโภคบริโภคมากเพียงใด ชีวิตย่อมมีความสุขและสะดวกสบายมากเพียงนั้น และเชื่อว่า เมื่อมีสินค้า และมีการบริการที่ผลิตได้ให้แก่ประชาชนโดยทั่วถึงมากยิ่งขึ้น ประชาชนก็จะมีความสุขและความเป็นอยู่ดีขึ้น ความสุขดังกล่าว จึงกล่าวได้ว่าเป็นความสุขในด้านวัตถุ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
คูณ โทขันธ์. พุทธศาสนากับชีวิตประจำวัน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์. ๒๕๓๒.
เชาว์ โรจนแสง. การตลาดและกระบวนการบริหารการตลาด เอกสารการสอนชุดวิชาการบริหารการตลาด เล่ม ๑ หน่วยที่ ๑ สาขาวิชาวิทยาการจัดการ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๔๐.
ณรงค์ศักดิ์ ธนวิบุลย์ชัย, ดร. และคณะ. หลักเศรษฐศาสตร์เบื้องต้น. (หน่วยที่ ๑-๘). พิมพ์ครั้งที่ ๑๒.นนทบุรี: คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๓๔.
ณัฐพล ขันธไชย. แนวความคิดและทฤษฎีในการพัฒนาประเทศและการพัฒนาชนบท. ในการบริหารงานพัฒนาชุมชน, ๒๕๒๗.
ดิเรก ฤกษ์หร่าย. การพัฒนาชนบท: เน้นการพัฒนาสังคมและแนวคิดความจำเป็นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์, ๒๕๒๔.
ตรีรณ พงศ์เมฆพัฒน์. เศรษฐศาสตร์บนทางสายกลาง. The Middle Path of Economics. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันสร้างสรรค์, ๒๕๖๐.
นราทิพย์ ชุติวงศ์. หลักเศรษฐศาสตร์: จุลเศรษฐศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา, ๒๕๓๒.
พระมหาจุลศักดิ์ จิรวฑฺฒโน (รถน้อย). “แนวคิดและวิธีการแก้ปัญหาเศรษฐกิจแนวพุทธของปราชญ์อีสาน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๗.
พุทธทาสภิกขุ. รากฐานที่มั่นคง แห่งความเป็นมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา, ๒๕๒๑.
พุทธทาสภิกขุ. การสังคมสงเคราะห์ส่วนที่ยังขาดอยู่. นนทบุรี: พิมพ์ดี, ๒๕๓๗.
ภัทรพร สิริกาญจน. เอกสารวิชาการเรื่อง “สามทศวรรษของการพัฒนามนุษย์ สังคม และ เศรษฐกิจไทย”. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, ๒๕๓๑.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๓๙. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญ, ๒๕๓๙.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, ๒๕๔๖.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. พระไตรปิฏก ฉบับสำหรับประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ ๑๕. กรุงเทพมหานคร: มหา มกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๗.
สุนทรี โคมิน. “ผลกระทบของการพัฒนาในแง่มุมของจิตวิทยาสังคม”. พัฒนบริหารศาสตร์. ปีที่ ๑๙ ฉบับ ที่ ๓ กรกฎาคม ๒๕๒๒.
อภิชัย พันธเสน. พุทธเศรษฐศาสตร์ วิวัฒนาการ ทฤษฎีและการประยุกต์กับเศรษฐศาสตร์สาขาต่าง ๆ. พิมพ์ครั้งที่ ๓. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์, ๒๕๔๗.
Samuelson, Paul A. and William D. Nordhaus. Microeconomics. 18th ed. New York: McGraw – Hill, 2005.
พุทธศาสนากับการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ. [ออนไลน์] แหล่งที่มา : https: //www.baanjomyut.com library_4/political_crisis/02.html [๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๕].
ระบบเศรษฐกิจ. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://mosszyeuei.blogspot.com [๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๕].
สุทธิชัย เจนการ. การพัฒนาเศรษฐกิจตามหลักของพระพุทธศาสนา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา : https: //saoc.rtaf.mi.th/images/ONE_DS/10.pdf [๑๔ สิงหาคม ๒๕๖๕].