การพัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อการเตรียมความพร้อมก่อนการเรียน เรื่อง เเนวคิดในการแก้ปัญหาวิชาวิทยาการคำนวณ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖

Main Article Content

สุพิชญา พันธเสริม
เมธี พิกุลทอง

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (๑) พัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อการเตรียมความพร้อมก่อนการเรียน เรื่อง แนวคิดในการแก้ปัญหา วิชาวิทยาการคำนวณ (๒) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการใช้สื่อบทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐาน และ (๓) ศึกษาดัชนีประสิทธิผลการเรียนรู้ ของบทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖/๒ โรงเรียนดวงกมล ซึ่งได้มาโดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างง่ายด้วยวิธีจับสลากเลือก ๑ ห้องเรียน จากทั้งหมด ๔ ห้องเรียน จำนวนนักเรียน ๓๐ คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย (๑) บทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐาน (๒) แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการใช้สื่อบทเรียนออนไลน์


           ผลการวิจัยพบว่า (๑) บทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐาน มีคุณภาพด้านสื่ออยู่ในระดับดีมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ ๔.๕๐ และมีคุณภาพด้านเนื้อหาอยู่ในระดับดีมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ ๔.๕๘ (๒) นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการใช้สื่อหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ และ (๓) ดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้ นักเรียนมีความรู้และมีความก้าวหน้าเพิ่มขึ้น ร้อยละ ๘๙.๔๓

Article Details

How to Cite
พันธเสริม ส., และ พิกุลทอง เ. “การพัฒนาบทเรียนออนไลน์โดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐานเพื่อการเตรียมความพร้อมก่อนการเรียน เรื่อง เเนวคิดในการแก้ปัญหาวิชาวิทยาการคำนวณ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 11, ฉบับที่ 1, เมษายน 2024, น. 104-16, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/265204.
บท
บทความวิจัย

References

กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร, ๒๕๕๙.

เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. การออกแบบสื่อการศึกษาสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๙.

ทิศนา แขมมณี. รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๐.

นิตยา วงศ์ใหญ่. แนวทางการพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลของดิจิทัลเนทิฟ. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.พ., ๒๕๖๐.

ปรัชญนันท์ นิลสุข. ครูอาชีวะแห่งศตวรรษที่ ๒๑. กรุงเทพมหานคร: ฐานการพิมพ์, ๒๕๕๘.

ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ชมรมเด็ก, ๒๕๓๙.

วิจารณ์ พานิช. วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ ๒๑. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์, ๒๕๕๕.

แววตา เตชาทวีวรรณ และ อัจฉรา ประเสริฐสิน. การพัฒนาแบบวัดการรู้ดิจิทัลสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ๒๕๕๙.

เสริมศรี ลักษณศิริ. หลักการสอน. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชา หลักสูตรการสอน คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏพระนคร, ๒๕๔๐.

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติม. การรู้ดิจิทัล (Digital Literacy). [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: www.nstda.or.th/th/nstda-knoeledge/๑๔๒-knowledges/๒๖๓๒, [๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖].