ภาวะพึ่งพิงการเห็นคุณค่าในตนเอง และภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ ตำบลท่าขนอน อำเภอคีรีรัฐนิคม จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับภาวะพึ่งพิง การเห็นคุณค่าในตนเอง และภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ (2) ศึกษาเปรียบเทียบภาวะซึมเศร้าโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล (3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะพึ่งพิงกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุและ (4) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้สูงอายุในตำบลท่าขนอน อำเภอคีรีรัฐนิคม จังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 308 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test ค่า F-test การเปรียบเทียบเป็นรายคู่โดยวิธี LSD (Least Significant Difference) และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน  โดยกำหนดค่านัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ .01

          ผลการวิจัย พบว่า (1) ภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุอยู่ในระดับต่ำ ภาวะพึ่งพิงอยู่ในระดับปานกลาง และการเห็นคุณค่าในตนเองอยู่ในระดับสูง (2) ผู้สูงอายุที่มีอายุ สถานภาพสมรส โรคประจำตัว ลักษณะการอยู่อาศัยและรายได้แตกต่างกันมีภาวะซึมเศร้าแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  (3) ภาวะพึ่งพิงมีความสัมพันธ์ทางบวกกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ (4) การรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเองมีความสัมพันธ์ทางลบกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01