แนวทางการประยุกต์หลักอภิสมาจารเพื่อส่งเสริมมารยาทของพระสงฆ์ไทย

Main Article Content

พระมหามนูญ ปริญฺญาโณ
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร
สานุ มหัทธนาดุลย์

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ (๑) เพื่อศึกษาสภาพมารยาทของพระสงฆ์ไทยในปัจจุบัน (๒) เพื่อศึกษาอภิสมาจารในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท และ (๓) เพื่อศึกษาแนวทางการประยุกต์หลักอภิสมาจารเพื่อส่งเสริมมารยาทของพระสงฆ์ไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากเอกสารและสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลัก ๙ รูป/คน วิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอรายงานในลักษณะการพรรณนาความ


          ผลการวิจัยพบว่า (๑) สภาพมารยาทของพระสงฆ์ในการใช้เครื่องมือสื่อสารและเทคโนโลยีในประเด็นลักษณะของการใช้งานส่วนตัวเพื่อการนำเสนอกิจกรรมและเรื่องราวของผู้ใช้สื่อไม่ว่าจะเป็นการแต่งกายการใช้วาจา การแสดงความคิดเห็นออกสื่อช่องทางที่สร้างขึ้นหรือการอยู่ในสถานที่และภาพส่วนตัวที่ไม่เหมาะสม แต่ก็ได้มีการใช้เครื่องมือสื่อสารร่วมกับการทำงาน การติดต่อสื่อสาร การประชาสัมพันธ์กิจกรรมของวัด การสืบคันหาข้อมูลเพื่อการเรียนรู้ (๒) สภาพมารยาทการปฏิบัติตนในที่สาธารณะในประเด็นการบิณฑบาต การนุ่งห่ม การยืน เดิน นั่ง และการปฏิบัติตนในที่สาธารณะ (๓) สภาพมารยาททางสังคมของพระบวชใหม่ ในประเด็น ค่านิยมการบวชตามประเพณี ที่ไม่ได้ศึกษาพระวินัยก่อนอุปสมบทและความย่อหย่อนในระเบียบปฏิบัติของวัด ในมุมมองเชิงลบส่งผลในวงกว้าง คือ ภาพลักษณ์และความศรัทธาที่มีต่อพระสงฆ์และพระพุทธศาสนา ตลอดจนสะท้อนถึงพระผู้ปกครองและวัดต้นสังกัดที่ไม่สามารถควบคุม ดูแลพระที่อยู่ในการปกครองให้ประพฤติตามหลักของอภิสมาจารได้ การศึกษาอภิสมาจารในพระพุทธศาสนาเป็นหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติสิกขาบทที่พระสงฆ์พึงปฏิบัติ ในการแต่งกายนุ่งห่ม การแสดงความเคารพ การบิณฑบาต การฉันภัตตาหาร การสนทนา การยืน เดิน นั่งและการประพฤติตนในที่สาธารณะ และพึงประพฤติด้วยการรักษากาย วาจาใจให้บริบูรณ์เพื่อมารยาทที่งดงามเกิดความเลื่อมใส ศรัทธาของคนในสังคม นำมาใช้เป็นแนวทางการประยุกต์ใช้อภิสมาจารมาส่งเสริมมารยาทของพระสงฆ์ไทย ในระดับบุคคล ประการแรกคือต้องคำนึงถึงวัตถุประสงค์ของการสื่อสารและการสืบค้นข้อมูล การคำนึงถึงผลประโยชน์ต่อตนเอง คณะสงฆ์ สังคม ต้องมีความละอายต่อการประพฤติตนที่ไม่เหมาะสม สร้างจิตสำนึกของการเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า สร้างจิตสำนึกในการพัฒนาวินัยและคุณธรรมให้เกิดขึ้นกับตนเอง พึงรู้จักกาลเทศะ ตระหนักในมารยาทที่ควรปฏิบัติ และระดับนโยบายนำหลักอภิสมาจารแปลงสู่การปฏิบัติจริง จัดทำคู่มือมารยาทของพระสงฆ์ไทย การเน้นย้ำและสะท้อนให้เห็นถึงความคาดหวังของสังคมต่อพระสงฆ์ ด้วยการบ่มเพาะมารยาทตั้งแต่อยู่ในครอบครัว การให้ความรู้ในทุกระดับการศึกษา จนกระทั่งการเข้ามาบวชฐานะผู้สืบทอดพระพุทธศาสนาเพื่อสร้างความศรัทธาและรักษาพระพุทธศาสนาให้ยั่งยืนสืบไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปริญฺญาโณ พ., วุฑฺฒิกโร พ., และ มหัทธนาดุลย์ ส. “แนวทางการประยุกต์หลักอภิสมาจารเพื่อส่งเสริมมารยาทของพระสงฆ์ไทย”. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, ปี 10, ฉบับที่ 3, ธันวาคม 2023, น. 222-35, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/267728.
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เฉลิมศรี พรายพงษา. “มารยาทไทย: วัฒนธรรมบนรากฐานของพระพุทธศาสนา”. ปริญญานิพนธ์ศิลป ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, ๒๕๔๕.

ประมาณเลิศ อัจฉริยปัญญากุล. “การพัฒนาวิธีการพิจารณาอธิกรณ์พระสงฆ์กระทำผิดพระวินัยเป็นรูปแบบศาลวินัยสงฆ์และพระสังฆาธิการกระทำผิดทางปกครองสงฆ์ เป็นรูปแบบศาลปกครองสงฆ์”. รายงานการวิจัย. คณะสังคมศาสตร์: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๐.

พระครูสาครสุทธิธรรม (ดิลก กิตฺติติลโก) และคณะ. “สิกขาบทของพระพุทธศาสนาเถรวาทกับมหายาน”. วารสาร มจร ปรัชญาปริทรรศน์. ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม-ธันวาคม ๒๕๖๒) : ๑๑๕.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ ๑๑. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๔๖.

พระปลัดนอบ รกฺขิตสีโล. คู่มือวิทยากรอบรมคุณธรรม “ค่ายพุทธบุตร”. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพิมพ์ดี จำกัด, ๒๕๓๖.

พระมหาสมชาย บัวแก้ว และคณะ. “อภิสมาจาร: กระบวนการพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพระพุทธศาสนา”. วารสารศิลปะการจัดการ. ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๓ (กันยายน-ธันวาคม ๒๕๖๔) : ๙๐๐-๙๐๑.

พระมหาอำนาจ อจฺฉริยเมธี (ดีรัตน์). “ความรับผิดทางอาญาและพระธรรมวินัยของภิกษุสงฆ์: กรณีศึกษาพระภิกษุรับของโจร”. สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๕.

พระวันชัย ภูริทตฺโต (อนนตรี). “การศึกษาเชิงวิเคราะห์มูลเหตุของผู้เป็นต้นบัญญัติสิกขาบทในพระไตรปิฎกกับมูลเหตุแห่งการละเมิดพระวินัยของพระสงฆ์ไทยในปัจจุบัน”. วิทยานิพนธ์ ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพุทธศาสนาและปรัชญา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๕๒.

พระอธิการสมบัตร จารุธมฺโม (ถาวร). “การศึกษาเปรียบเทียบลักษณะของอภิสมาจารสิกขาบทของพระภิกษุในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาทและมหายาน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๖๒.

พระอภินันท์ เหมโก (ตีทอง). “การศึกษาวิเคราะห์สิกขาบทที่เป็นโลกวัชชะและปัณณัติวัชชะในภิกษุปาฏิโมกข์”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสนามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

พิธพิบูลย์ กาญจนพิพิธ และคณะ. “การศึกษาวิถีชีวิตของสามเณรในวัดเขตกรุงเทพมหานคร”. รายงานการวิจัย. คณะครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๓.

ภารดี พูลประภา เอี่ยมเจริญ. “รูปแบบการแก้ไขวิกฤติศรัทธาในพระสงฆ์ตามหลักพระวินัย”. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. ปีที่ ๗ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-มิถุนายน ๒๕๖๑) : ๒๕.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์, ๒๕๕๔.

ศิริโรจน์ นามเสนา. “อภิสมาจารในพระวินัยปิฎกกับการเผยแผ่ของพระสงฆ์”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๘.

สมศรี สุกมลนันท์. มารยาทสังคม. กรุงเทพมหานคร: บริษัทปูนซิเมนต์ไทย จำกัด, ๒๕๓๕.

อัญชลี ปิยปัญญาวงศ์ และคณะ. “การพัฒนาสมณสารูปของพระภิกษุในบริบทสังคมไทย”. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. ปีที่ ๑๑ ฉบับที่ ๕ (กันยายน-ตุลาคม ๒๕๖๕) : ๓๔๕-๓๔๖.

โชว์ข่าวเช้านี้. “แชทหลุดพระนักเทศน์ ทักคุยกับ ด.ญ.เชิงชู้สาว”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.pptvhd๓๖.com/news [๒๓ มกราคม ๒๕๖๖].

ไทยรัฐออนไลน์. “พบหลวงพี่นักโบก นั่งข้างถนนเรียกรถหยุด ขายวัตถุมงคล โกยเงินเข้ากระเป๋า”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.thairath.co.th/news/society/1864731 [๒๓ มกราคม ๒๕๖๖].

มติชนออนไลน์. ศาสนา-วัฒนธรรม. “พระสงฆ์ทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายเหตุจากแย่งพื้นที่บิณฑบาต”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.matichon.co.th/religious-cultural [๒๓ มกราคม ๒๕๖๖].