การวิเคราะห์ภาษาเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา: กรณีศึกษาปริจเฉทเทศนาธรรมในเพจเฟซบุ๊ก “พระศักดา สุนฺทโร”
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กลวิธีทางภาษาเพื่อการเผยแผ่ธรรมะของพระศักดา สุนฺทโร โดยการวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพประเภทวิเคราะห์เนื้อหาตามแนวคิดของจันทิมา อังคพณิชกิจ ซึ่งเก็บข้อมูลจากการปริจเฉทธรรมะที่ถอดความเป็นตัวหนังสือจากคลิปของพระศักดา สุนทฺโรที่เผยแพร่ผ่านเฟซบุ๊กเพจ “พระศักดา สุนทฺโร” ในช่วงวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๓ - วันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ มีจำนวนปริจเฉททั้งหมด ๗๒๓ ปริจเฉท
ผลจากการวิจัย พบว่า พระศักดา สุนฺทโรใช้กลวิธีทางภาษาในการเผยแผ่ธรรมะ จำนวน ๕ กลวิธี ได้แก่ (๑) กลวิธีทางศัพท์ (๒) กลวิธีการขยายความ (๓) กลวิธีทางวัจนปฏิบัติศาสตร์และวาทกรรม (๔) กลวิธีทางวาทศิลป์ และ (๕) กลวิธีอื่น ๆ พระศักดา สุนฺทโรมีลักษณะเด่นเฉพาะตัว กล่าวคือ การเล่นเสียง การใช้คำซ้ำ การใช้สำนวน และการใช้คำคล้องจอง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เจตน์ ตันติวณิชชานนท์. “บทบาทของพระพุทธศาสนาในการพัฒนาชาติ : มุมมองของอาจารย์ ป๋วยอึ๊ง ภากรณ์”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม - ธันวาคม ๒๕๕๙): ๓๔๑-๓๕๕.
ชัชวิน วรปัญญาภา. “การเปลี่ยนแปลงสถานะของศาสนาพุทธในประเทศไทยภายหลังการเปลี่ยนผ่านอำนาจทางการเมือง”. รายงานการประชุมวิชาการสาขานิติศาสตร์ระดับชาติครั้งที่ 1 หัวข้อ “ระบบกฎหมายไทย : ปฏิรูป / เปลี่ยนผ่าน/ ปฏิสังขรณ์”. (มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ๒๕๖๑): ๒๑๗-๒๓๔.
ทรงธรรม วงศ์วิรุฬห์. “การวางโครงเรื่อง ในปริเฉทเรื่องเล่า จากประสบการณ์ตรงและประสบการณ์อ้อมในภาษาไทย”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๔๗.
ทวีศักดิ์ ทองทิพย์, ชนิศร์ ชูเลื่อน, พระใบฎีกาสุพจน์ ตปสีโล, สหัทยา วิเศษ, และ ธนู ศรีทอง. “ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม : ประวัติศาสตร์ เส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาและหลักพุทธธรรมในประเทศไทย”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม – ธันวาคม ๒๕๖๒): ๘๙-๑๐๐.
ปวิรศา ประดิษฐศร. “ปริจเฉทการเล่าข่าวในรายการโทรทัศน์ : "เรื่องเล่าเช้านี้" และ "เรื่องเล่าเสาร์-อาทิตย์". วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, ๒๕๖๐.
พระครูปลัดสุวัฑฒนพรหมจริยคุณ (คำมาก). “พระพุทธศาสนากับการพัฒนาทางการเมืองการปกครองในสังคมไทย”. วารสารปัญญาปณิธาน. ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - มิถุนายน ๒๕๖๓): ๑-๑๔.
พระเริ่ม ไขตะขบ, นลินทิพย์ พิมพ์กลัด, และ กิ่งแก้ว ปะติตังโข. “แนวทางการมีส่วนร่วมระหว่างวัดและชุมชน ในการจัดกิจกรรมวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา”. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University. ปีที่ ๑๐ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - เมษายน ๒๕๖๐): ๑๘๙๕-๑๙๐๗.
พิชญาวี ทองกลาง. “กลวิธีทางภาษากับการนำเสนออัตลักษณ์เด็กไทยในหนังสือวันเด็กแห่งชาติ”. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ปีที่ ๒๒ ฉบับที่ ๓ (กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๕): ๓๒๔-๓๕๔.
เพียรศิริ วงศ์วิภานนท์. “ปริจเฉท: แนวใหม่ในการศึกษาวากยสัมพันธ์ไทย”. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๒ (สิงหาคม ๒๕๓๐): ๒๕๗-๒๖๓.
วราพร สารกุล. “กลวิธีทางภาษากับการนำเสนออัตลักษณ์ของตุ๊ด จาก ไดอารี่ตุ๊ดซี่ส์ เดอะซีรีส์”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, ๒๕๖๓.
สมบูรณ์ วัฒนะ, ประยูร สุยะใจ, เริงวิชญ์ นิลโคตร, สุวิญ รักสัตย์ และ พีรวัฒน์ พันศิริ. “พระพุทธศาสนากับวิถีชีวิตคนไทยในดินแดนสุวรรณภูมิ”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. ปีที่ ๙ ฉบับที่ ๓ (พฤษภาคม ๒๕๖๔): ๙๕๐-๙๖๔.
Georgakopoulou, A. & Goutsos, D. Discourse Analysis: An Introduction. Edinburgh: Edinburgh University Press, 2001.