การวิจัยและพัฒนาพระนิสิตธรรมทายาทภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

บทคัดย่อ

                การวิจัยเชิงปฏิบัติการเรื่อง “การวิจัยและพัฒนาพระนิสิตธรรมทายาทภาคตะวันออกเฉียงเหนือ” มีวัตถุประสงค์ 4 ประการ คือ 1) เพื่อพัฒนากระบวนการและยกระดับผลสัมฤทธิ์ของการปฏิบัติศาสนกิจ ให้สอดคล้องกับสอดคล้องกับบริบททางสังคมและวัฒนธรรม 2) เพื่อส่งเสริมให้พระนิสิตปฏิบัติศาสนกิจสามารถพัฒนาบทบาทการทางานสนองกิจการคณะสงฆ์ ตลอดจนการผู้นาสุขภาวะองค์รวมถ่ายทอดสู่สังคมท้องถิ่น 3) เพื่อสร้างและพัฒนาเครือข่ายการทางานด้านสุขภาวะและการพัฒนาสังคมในการปฏิบัติศาสนกิจให้กับพระนิสิตของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 4) เพื่อผลักดันข้อเสนอเชิงนโยบายการพัฒนาการปฏิบัติศาสนกิจของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยในวิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
                ผลการศึกษาพบว่า ประการที่หนึ่ง เกิดกระบวนการพัฒนาและยกระดับการปฏิบัติศาสนกิจผ่านการจัดการอบรมเชิงปฏิบัติการและการอบรม อาทิ การเขียนโครงการและการเตรียมความพร้อมให้กับพระนิสิตก่อนออกปฏิบัติศาสนกิจ ประการที่สอง เกิดโครงการปฏิบัติศาสนกิจต้นแบบ จานวน 18 โครงการที่สามารถตอบสนองต่อกิจการคณะสงฆ์ 6 ประการ สอดคล้องกับประเด็นด้านการพัฒนาสุขภาวะ และมีความเหมาะสมกับสภาพบริบททางสังคมและวัฒนธรรมของพื้นที่ดาเนินโครงการ ประการที่สาม เกิดเครือข่ายการทางานด้านสุขภาวะและการพัฒนาสังคมที่มาจากเครือข่ายภายในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เครือข่ายระดับชุมชนของพระนิสิตปฏิบัติศาสนกิจ และเครือข่ายหน่วยงานภายนอก ประการที่สี่ เกิดข้อเสนอเชิงนโยบายในด้านการปฏิบัติศาสนกิจไปยังกองกิจการนิสิต สานักงานอธิการบดี โดยข้อเสนอเชิงนโยบายดังกล่าวสามารถนาไปพัฒนาและยกระดับการปฏิบัติศาสนกิจของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เพื่อให้การปฏิบัติศาสนกิจเป็นกระบวนการหนึ่งในการพัฒนาพระนิสิต เกิดกลไก ในการส่งเสริมสนับสนุนที่ถูกต้อง สามารถยกระดับให้การปฏิบัติศาสนกิจเกิดประสิทธิภาพและก่อให้เกิดประโยชน์กับชุมชนและสังคมสืบไป