เกษตรวิถีกับการบริหารจัดการตามแนวคิด LEAN THINKING

Main Article Content

รัตติยา พรมกัลป์

บทคัดย่อ

                ต้นทุนการผลิตสูง ตลาดไม่แน่นอน ผลผลิตตกต่า เสี่ยงต่อภัยธรรมชาติ มีรายได้ไม่เพียงพอ และเป็นหนี้สิน ถือเป็นปัญหาสาคัญสาหรับเกษตรกร การจัดการต้นทุนจึงถือเป็นปัจจัยสาคัญที่จะเป็นตัวชี้วัดและบ่งบอกได้ว่าการเกษตรในปัจจุบันนี้จะมีโอกาสการอยู่รอดมากแค่ไหน ขณะเดียวกันการทราบต้นทุนที่แท้จริงยังจะมีส่วนช่วยให้เกษตรกรสามารถกาหนดรายละเอียดในการวางแผนการเพาะปลูกและการหาช่องทางการจัดจาหน่ายให้เหมาะสมในอนาคตด้วย
                 การนาแนวคิดทางการบริหารจัดการของ Lean Thinking มาประยุกต์ใช้ในภาคการเกษตร ไม่ได้มุ่งหมายเพียงแค่การกาจัดความสูญเปล่าในการเพาะปลูกเท่านั้น หากแต่แนวคิดแบบ Lean ยังมุ่งสู่การป้องกันการสูญเปล่าก่อนเกิดเหตุหรือเผชิญความเสี่ยง ทาให้แนวคิดเกษตรวิถีที่ผสมผสานกลิ่นไอแนวความคิดแบบ Lean จึงเป็นการทาการเกษตรที่มุ่งหมายจะอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างพึ่งพาอาศัย ธารงรักษาไว้ซึ่งความยั่งยืน มีการพึ่งพาตนเองอย่างมีเหตุมีผล มีวิธีการจัดการต้นทุนการผลิตในขั้นตอนต่างๆ ผ่านกระบวนการวางแผนเพื่อลดความสูญเปล่าที่จะเพิ่มรายจ่าย มีการพัฒนาทางด้านทักษะการเรียนรู้แล้วนาไปสู่การปฏิบัติ จนเกิดประสบการณ์ที่ตกผลึกเป็นองค์ความรู้ในการ 1) ลดรายจ่าย 2) เพิ่มรายได้ และ 3) ขยายโอกาส เป็นการส่งเสริมให้เกิดการพอมี พอกิน และเลี้ยงดูครอบครัวให้มีความสุข มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น โดยการพึ่งพาตนเองบนพื้นฐานของความซื่อสัตย์สุจริต ทั้งทางกาย ทางวาจาและทางใจ คานึงถึงสังคม ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไม่เบียดเบียนสิ่งแวดล้อม และพึ่งพิงและแอบอิงกับธรรมชาติ

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

กรรณิการ์ มัฆวาล และคณะ. “การลดต้นทุนการผลิตถั่วเหลืองด้วยแนวทางเกษตรกรรมทางเลือกของเกษตรกรบ้านท่าสองแคว หมู่ที่ 8 ต.แม่ลาน้อย อ.แม่ลาน้อย จ.แม่ฮ่องสอน ระยะที่ 2”. รายงานวิจัยเพื่อท้องถิ่นฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: สานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.), 2553.
ชาตรี คาจิ่งและคณะ. “แนวทางการลดต้นทุนการผลิตกระเทียมนา บ้านนาปลาจาด ตาบล ห้วยผา อาเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน”. รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย สกว., 2554.
ดวงสมร ฟักสังข์. “การบริหารต้นทุนของกลุ่มผู้ผลิตน้าตาลมะพร้าวในจังหวัดสมุทรสงคราม”. รายงานการวิจัย. คณะวิทยาการจัดการ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2555.
พรม จาระณะและคณะ. “รูปแบบการลดต้นทุนการผลิตพืชเศรษฐกิจเพื่อการพึ่งตนเองของชุมชน : กรณีศึกษาพืชเศรษฐกิจ 3 ชนิด ข้าว อ้อย มันสาปะหลัง ตาบลหูทานบ อาเภอปะคา จังหวัดบุรีรัมย์”. รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว), 2553.
มีชัย เรามานะชัยและคณะ. 100 แนวคิดและเทคนิคพิชิตต้นทุนแบบรวบยอด. กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น), 2545.
รัตติยา พรมกัลป์. “การบริหารจัดการต้นทุนการผลิตสินค้าเกษตรที่เป็นผลกระทบจากปรากฏการณ์เอลนีโญของเกษตรกรอาเภอเมืองนครสวรรค์”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2559.
วรณี จิเจริญและคณะ. เศรษฐศาสตร์ทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคาแหง, 2552.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. 50 แนวคิด ตัวชี้วัด ตัวแบบของการบริหารจัดการและการบริหารจัดการที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สานักพิมพ์ เอ็นโฟร์ โปรพริ้น จากัด, 2559.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร : บริษัท ธรรมสาร จากัด, 2552.
สุธาสินี โพธิจันทร์. “PDCA หัวใจสาคัญของการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง”. วารสาร Productivity World. ฉบับวันที่ 27 มีนาคม 2515.
Alderfer. Clayton P. Existence Relatedness and Growth. New York: Free Press, 1972.