การสื่อสารทางการเมืองกับการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในยุคโลกาภิวัตน์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาวิธีการสื่อสารทางการเมืองและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และ วิธีการสร้างภาพลักษณ์ การโน้มน้าวใจ และการปรับตัวเจ้ากับยุคสมัยชองการสื่อสารทางการเมืองและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เพื่อให้ประชาชนได้รับความรู้ ความเข้าใจสถานการณ์ และนโยบายต่าง ๆ อย่างละเอียดถี่ถ้วน
การสื่อสารทางการเมืองที่ยึดหลักธรรมในพุทธศาสนาที่เน้นความจริงและความเมตตา ช่วยลดความขัดแย้ง อคติ และความแตกแยกในสังคม ส่งเสริมให้ผู้นำมีความรับผิดชอบต่อส่วนรวม และสร้างคุณธรรมจริยธรรมอันดีงามได้
ในยุคที่เทคโนโลยีหรือโลกาภิวัตน์ การสื่อสารทางการเมืองและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาจำเป็นต้องปรับตัวอย่างมาก การสร้างภาพลักษณ์ที่น่าเชื่อถือ การโน้มน้าวใจ และการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ที่นักการเมืองควรให้ความสำคัญกับการสร้างภาพลักษณ์ที่ดี ทั้งการแต่งกาย ท่าทาง คำพูด และการใช้ภาษาที่กระชับ เข้าใจง่าย และเข้าถึงประชาชนได้ง่าย ในขณะเดียวกัน ประชาชนเองก็มีบทบาทสำคัญในการรับรู้และมีส่วนร่วมในการสื่อสารทางการเมือง
ผลลัพธ์ของการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อเผยแผ่ธรรมะและการสื่อสารทางการเมืองในมุมมองพุทธศาสนา มีหลากหลายรูปแบบ เช่น การปาฐกถา/แสดงธรรมออนไลน์ และกิจกรรมทางศาสนาในรูปแบบทันสมัย นอกจากนี้ ยังช่วยสร้างสังคมสงบสุขด้วยการสื่อสารที่สร้างภาพลักษณ์ โน้มน้าว และปรับตัวตามยุคสมัย โดยเข้าใจความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย ทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพและบรรลุวัตถุประสงค์ในการสร้างสังคมที่ดีงาม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Damjab, W. (2017). Communication in the digital age. Interdisciplinary Sripatum Chonburi Journal, 3(1), February-May 2017.
De Munck, V.C., Korotayev, A., & McGreevey, J. (2016). Romantic Love and Family Organization: A Case for Romantic Loveas a Biosocial
Universal. Evolutionary Psychology (October-December 2016), 1-13.
Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (1996). Thai Tipitaka, Mahachulalongkornrajavidyalaya Edition. Bangkok:
Mahachulalongkornrajavidyalaya Printing.
McNair, B. (2003). An Introduction to Political Communication. London: Routledge.
Phrachinakon Suchitto (Thongdi). (2021). The integration of Buddhist principles to promote political communication for people in Phra
Nakhon Si Ayutthaya Province (Doctoral dissertation). Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Phra Nakhon Si Ayutthaya.
Prayoot Payutto, (P. A. Payutto). (1995). Buddhadhamma: Expanded Edition (6th ed.). Mahachulalongkornrajavidyalaya University Press.
Prathumkaew, S., Phimthong, P. M., & Thammahawee, P. M. (2022). Buddhist ethics and political communication in Thai society. MJRU
Ubon Review, 7(3), 1-15.
Ramasoota ,P., & Panichpapiboon ,S. (2014). Online privacy in Thailand: Public and strategic awareness. Journal of Law, Information and
Science 23 (1), 97-136.
Suriyawongkul, A., Saisanit, B., Piuwattanapanich, P., & Kaewsakul, S. (2022). Buddhist way: Political communication. Mahamakut
Buddhist University, Mahavajiralongkornrajavidyalaya Campus.
Turner, R., & Zolin, R. (2012). Forecasting success on large projects: Developing reliable scales to predict multiple perspectives by
multiple stakeholders over multiple time frames. Project Management Journal, 43(1), 87–99.
