การคุกคามทางเพศ กรณีผู้เสียหายกลุ่มเปราะบาง

บทคัดย่อ

          บทความนี้มุ่งศึกษาเกี่ยวกับการคุกคามทางเพศที่เป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบอย่างรุนแรง ต่อสังคมโดยเฉพาะในกลุ่มผู้เสียหายที่มีความเปราะบางที่ได้รับการคุ้มครองเป็นพิเศษตามรัฐธรรมนูญ เช่น เด็ก ผู้สูงอายุ และบุคคลที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือจิตใจรวมถึงสตรีมีครรภ์ ซึ่งกลุ่มเหล่านี้ มีความเสี่ยงสูงที่จะตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมของการคุกคามทางเพศเนื่องจากความอ่อนแอทาง ชีวภาพ แต่กฎหมายอาญาปัจจุบันในฐานความรับผิดคุกคามทางเพศที่กฎหมายยังไม่ครอบคลุมถึง ลักษณะของกระทำคุกคามทางเพศที่เกี่ยวกับผู้เสียหายกลุ่มเปราะบางไว้เป็นการเฉพาะ ส่งผลให้ยัง ไม่สามารถข่มขู่ยับยั้งอาชญากรรมที่เกิดขึ้นกับบุคคลกลุ่มนี้ ตลอดจนไม่สามารถลดการกระทำผิดซ้ำ ในการคุกคามทางเพศผู้เสียหายกลุ่มเปราะบางได้

          ในประเทศไทยนั้นได้มีการบัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา ตามมาตรา 397 ที่บังคับ ใช้ในกรณีความผิดฐานคุกคามทางเพศ ปัจจุบันยังมิใช่บทบัญญัติที่ใช้บังคับโดยตรงเนื่องจาก การคุกคามทางเพศมีลักษณะที่ไม่มีการสัมผัสเนื้อตัวร่างกาย แต่มีผลกระทบต่อสภาวะจิตใจของถูกกระทำ ทำให้ได้รับความอับอายหรือเดือดร้อนรำคาญ และเกิดความวิตกกังวลโดยเฉพาะกลุ่ม บุคคลที่มีความอ่อนแอทางชีวภาพที่ได้รับการการคุ้มครองจากรัฐเป็นพิเศษตามรัฐธรรมนูญที่ตกเป็น เหยื่ออาชญากรรมมากที่สุด เมื่อไม่มีบทบัญญัติกฎหมายเป็นการเฉพาะ จึงทำให้กฎหมายที่บังคับ ใช้ขาดความชัดเจนแน่นอน ทำให้ยากแก่การตีความกฎหมายและมีความคลุมเคลือในการเข้าใจ ลักษณะหรือรูปแบบในการถูกคุกคามทางเพศซึ่งทำให้ไม่สอดคล้องกับความร้ายแรงของอาชญากรรม ที่เกิดขึ้นกับผู้เสียหายกลุ่มเปราะบาง โดยบทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับการตีความกฎหมายคุกคาม ทางเพศ กรณีผู้เสียหายกลุ่มเปราะบางประเภทใดบ้างควรได้รับความคุ้มครองในฐานความผิดนี้ ตลอดจนกำหนดอัตราโทษที่เหมาะสมกับสัดส่วนการกระทำความผิดต่อคนกลุ่มนี้เป็นเหตุฉกรรจ์ เพื่อแก้ไขปัญหาการคุกคามทางเพศผู้เสียหายกลุ่มเปราะบางให้มีความเหมาะสมและสามารถข่มขู่ ยับยั้งอาชญากรรมที่เกิดขึ้นกับบุคคลกลุ่มนี้ และลดการกระทำผิดซ้ำในการคุกคามทางเพศ ผู้เสียหายกลุ่มเปราะบางได้ต่อไปในอนาคต