การเล่านิทานเป็นฐานเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมจริยธรรมของเด็กปฐมวัยที่ศึกษาอยู่ในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก จังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมจริยธรรมของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการเล่านิทานและ 2) เพื่อทราบถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจริยธรรมของเด็กปฐมวัย กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กปฐม วัยที่ศึกษาอยู่ในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 30 คน และครู ผู้ปกครองของเด็ก กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 10 คน ใช้วิธีการคัดเลือกกลุ่ม ตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง โดยผู้วิจัยทำการเก็บข้อมูลจากแบบประเมินพฤติกรรมจริยธรรมในเด็กปฐมวัยและแบบแผนการสัมภาษณ์ที่ได้รับการอนุเคราะห์จาก สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งเป็นข้อมูลจากการวิจัยเชิงทดลองแบบหนึ่งกลุ่มทดสอบก่อน-หลังการทดลอง และข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก และนำมาวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และ Dependent Sample t-test และวิเคราะห์เชิงเนื้อหาในส่วนของข้อมูลเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) นิทานคุณธรรม 9 เรื่อง 2) แบบประเมินพฤติกรรมจริยธรรมในเด็กปฐมวัย และ 3) ข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกของครูและผู้ปกครองของนักเรียนกลุ่มตัวอย่าง

ผลการวิจัยพบว่า 1) คะแนนพฤติกรรมจริยธรรมของกลุ่มตัวอย่างหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 ทั้ง 3 ด้าน โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยเพิ่มมากที่สุดคือ ด้านการรู้จักควบคุมตนเอง รองลงมาคือ ด้านความเมตตากรุณาและด้านการรู้จัก พึ่งพาตนเอง ตามลำดับ และ 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจริยธรรมของเด็กปฐมวัย ได้แก่ ปัจจัยด้าน สภาพแวดล้อม และปัจจัยด้านพัฒนาการ