ประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้างการรู้เท่าทันสื่อเพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางอย่างปลอดภัยในนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

ผู้แต่ง

  • จักรกฤษณ์ พลราชม ภาควิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร
  • เทวินทร์ แพงอนันต์ นักวิจัยอิสระ

คำสำคัญ:

การรู้เท่าทันสื่อ, โปรแกรมการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ, ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพและความงาม, นักเรียนหญิง

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้างการรู้เท่าทันสื่อเพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางอย่างปลอดภัยในนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนโพธิแสนวิทยา อำเภอกุสุมาลย์ จังหวัดสกลนคร ที่ได้จากการคัดเลือกแบบเจาะจงตามเกณฑ์ ได้กลุ่มเป้าหมายจำนวน 40 คน เข้ารับโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นจำนวน 4 ครั้ง ภายใน 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามการรู้เท่าทันสื่อ และแบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางอย่างปลอดภัยที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสถิติ paired t-test 

ผลการวิจัย พบว่า โปรแกรมการเสริมสร้างการรู้ เท่าทันสื่อเพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางอย่างปลอดภัยมีประสิทธิผล ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของคะแนนการรู้เท่าทันสื่อ และพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางอย่างปลอดภัยของกลุ่มเป้าหมายเพิ่มขึ้นกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

References

Authamontree, S. (2012). Effectiveness of experiential health education instruction model to promote media literacy regarding health products on internet for high school students. Journal of Humanities, 19(1), 163-176. [in Thai].

Bergsma, L.J. & Carney, M.E. (2008). Effectiveness of health-promoting media literacy education: a systematic review. Health Education Research, 23(3), 522-542. doi: 10.1093/her/cym084

Chaikoolvatana, A. & Soontara, C. (2011). The effect of health education program on high school mastering the media advertisement of dietary supplement among female students in the Northeastern Thailand. Srinagarind Medical Journal, 26(1), 25-34. [in Thai].

Chiawsutthi, P., Sriprasertpap, K. & Sriarunrasmee, J. (2020). The study effects by using learning activity package for enhancing creative skills in media literacy for lower secondary students. Journal of Educational Measurement, 37 (101), 159-170. [in Thai].

Duran, R.L., Yousmman, B., Walsh, K.M. & Longshore, M.A. (2008). Holistic media education: an assessment of the effectiveness of a college course in media literacy. Communication Quarterly, 56(1), 49-68. doi: 10.1080/01463370701839198

Fuchs, M. (2008). An introduction to media literacy. Journal of Media Literacy Education, 2(3), 246-247.

Fuller, H.A., Damico, A.M. & Rodgers, S. (2004). Impact of a health and media literacy curriculum on 4th grade girls: a qualitative study. Journal of Research in Childhood Education, 19(1), 66-78. doi: 10.1080/02568540409595055

Geraee, N., Kaveh, M.H., Shojaeizadeh, D. & Tabatabaee, H.A. (2015). Impact of media literacy education on knowledge and behavioral intention of adolescents in dealing with media messages according to stage of change. Journal of Advances in Medical Education & Professionalism, 3(1), 9-14.

Hobbs, R. (2003). Measuring the acquisition of media literacy skill. Reading Research Quarterly 38(3), 330-355. doi: 10.1598/RRQ.38.3.2

Hobbs, R. (2011). The state of media literacy: a response to potter. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 55(3), 419-430. doi: 10.1080/08838151.2011.597594

Huesmann, L.R. & Taylor, L.D. (2006). The role of media violence in violent behavior. Annual Review of Public Health, 27, 393-415. doi: 10.1146/annurev.publhealth.26.021304.144640

Jirawatkul, A. (2016). Statistic for health science research (4th ed.). Bangkok: Wittayapat. [in Thai].

Joyce, B., Weil, M. & Calhoun, E. (2004). Model of teaching (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.

Levin-Zamir, D., Lemish, D. & Gofin, R. (2011). Media Health Literacy (MHL): development and measurement of the concept among adolescents. Health Education Research, 26(2), 323-335. doi: 10.1093/her/cyr007

Livingstone, S. (2004). What is Media Literacy?. Intermedia 32(3): 18-20.

Makesrithongkum, B. & Bunnag, K. (2014). The news consumption behavior through facebook by people of different ages in Thai society. Warasan of Graduate Studies Valaya Alongkorn Rajabhat University, 8(3), 230-247. [in Thai].

Potisanwittaya school. (2019). School information of Phothisanwittaya school academic year 2019. Retrieved from https://data.boppobec.info/ web/index_view_stu.php?School_ID= 1047540634&Edu_year=2562&p=y. [in Thai].

Potter, W.J. (2008). Media literacy (4th ed.). London: SAGE.

Rodprapan, P., Thamrongsotthisakul, W. & Vibulrangson, S. (2016). Development of a youth media literacy curriculum based on participation learning for junior secondary school students. Journal of Education Naresuan University, 8(14), 156-170. [in Thai].

Rovinelli, R.J., & Hambleton, R.K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(2), 49–60.

Streiner, D.L., & Norman, G.R. (1995). Health measurement scales: a practical guide to their development and use (2nd ed.). Oxford: Oxford University Press.

Thiarawiboon, S. & Boonchuaythanasit, K. (2019). Construction of a consumer cosmetic consumption safety behavior scale for high school students. Journal of Health Science Research, 13 (1), 40-50. [in Thai].

Ulaş, A.H., Epçaçan, C. & Koçak, B. (2012). The concept of “media literacy” and an evaluation on the necessity of media literacy education in creating awareness towards Turkish language. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 31, 376-384. doi: 10.1016/j.sbspro.2011.12.070

Wan, G. & Gut, D.M. (2008). Media use by Chinese and U.S. secondary students: implications for media literacy education. Theory Into Practice, 47(3), 178-185. doi: 10.1080/00405840802153783

Downloads

เผยแพร่แล้ว

30-04-2022