ทุนวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทลื้อบ้านลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่

ฐิติมา  อังกุรวัชรพันธุ์; กิ่งกนก  เสาวภาวงศ์

ผู้แต่ง

ฐิติมา อังกุรวัชรพันธุ์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
กิ่งกนก เสาวภาวงศ์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

การท่องเที่ยวโดยชุมชน, การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน, การพัฒนาการท่องเที่ยว, ทุนวัฒนธรรม, ไทลื้อบ้านลวงเหนือ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและรวบรวมทุนวัฒนธรรมของชุมชนไทลื้อบ้านลวงเหนือ วิเคราะห์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนตามหลักเกณฑ์ GSTC และเสนอแนวทางการนำทุนวัฒนธรรมมาใช้เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน โดยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง การสำรวจภาคสนาม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการประชุมกลุ่มย่อย จากตัวแทนผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนไทลื้อบ้านลวงเหนือ ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนไทลื้อบ้านลวงเหนือ มีองค์ประกอบของทุนทางวัฒนธรรม รวม 6 ด้าน การวิเคราะห์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนตามหลักเกณฑ์ GSTC พบว่าครอบคลุมทั้งด้านการบริหารจัดการด้านความยั่งยืนที่มีประสิทธิภาพ ด้านการเพิ่มผลประโยชน์และลดผลกระทบเชิงลบทางสังคม เศรษฐกิจแก่ชุมชนท้องถิ่น ด้านการเพิ่มผลประโยชน์และลดผลกระทบเชิงลบทางวัฒนธรรมแก่ชุมชนและนักท่องเที่ยว และด้านการเพิ่มผลประโยชน์และลดผลกระทบด้านลบทางสิ่งแวดล้อม ทั้งนี้ เสนอแนวทางการการนำทุนวัฒนธรรมมาใช้เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน โดยมีระบบจัดการให้เกิดกระบวนการเรียนรู้ระหว่างชาวบ้านกับนักท่องเที่ยว รวมถึงสร้างจิตสำนึกเรื่องการอนุรักษ์ทรัพยากรทางวัฒนธรรมทั้งในส่วนของชาวบ้านและนักท่องเที่ยว และกิจกรรมการท่องเที่ยวของชุมชนไทลื้อบ้านลวงเหนือ ควรมุ่งเน้นการนำเสนอมรดกทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น เพื่อสร้างการแลกเปลี่ยนรู้ระหว่างนักท่องเที่ยวและคนในชุมชน

References

Act on Promotion and Protection of Intangible Cultural Heritage. (2559).

http://book.culture.go.th/newbook/ich/ich2559.pdf

Chareonwongsak, K. (2017). Cultural Strategies for Thailand to be a High-Income Country.

Journal of Business, Economics and Communications. 12(1), 6-21.

Choibamroong, T. & Sucher, W. (2017). Outline a Case Study of Cultural Tourism in Ban

Nam Chieo Community, Laem Ngop District, Trat Province. National Institute of Development Administration.

Committee for tourist destinations approval by the community. (2012). Development plans

for Community-Based Tourism at Ban Nam Chieo Community, Lam Ngob District, Trat Province. Designated areas of the Koh Chang Islands and connective areas 2012-2015. Designated Area for Sustainable Tourism Administration.

Designated Areas for Sustainable Tourism Administration. (2016). Sustainable Tourism.

Cocoon & Co Company Limited.

Designated Areas for Sustainable Tourism Administration. (2022). Global Sustainable Tourism

Criteria.

Office of the National Economic and Social Development Council. (2019). Master Plan under

National Strategy. https://shorturl.asia/JcrX4

Rochrungsat, P. (2010). Community Based Tourism. Odeonstore.

The Thailand Community Based Tourism Institute. (2011). CBT Dimensions. Wanida Karnpim

Limited Partnership.

The Thailand Community Based Tourism Institute. (2018). Tai Lue Muang Luang Nuea

Community Tourism Enterprise. https://cbtthailand.dasta.or.th/webapp/community/content/39/