A Comparative Study of the Lanna Palm-leaf Manuscripts in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng and Fah Tuang
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research article was to (1) study the background of the Lanna manuscripts in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng and Fah Tuang (2) exchange and translate the Lanna manuscripts in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng and Fah Tuang, and (3) compare the Lanna manuscripts in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng and Fah Tuang. Document research was used in this study.
This research was found that the background of the Lanna palm-leaf manuscripts in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng was a manuscript by Wat Bankok Tumbon Thanao Aumpher Phupiang, Nan and rewritten in new manuscripts by Kanchai P̣hikkhu on BE 2470 aged 94 years. The Maddi Kantha of Fah Tuang Scriptures was an original of Wat Bankok Tumbon Thanao Aumpher Phupiang, Nan, which was rewritten by Kanjai P̣hikkhu in BE. 2443, aged 121 years. In the part of exchange and translation, the original of the Lanna palm-leaf manuscript in Maddi Kantha of Phai Chae Hiao Daeng was 50 pages. Researcher exchanged and translated it to 44 pages. The original of the Lanna palm-leaf manuscript in Maddi Kantha of the Fah Tuang was 46 pages. Researcher exchanged and translated it to 35 pages. A comparison of the Lanna palm-leaf manuscripts Ep.Maddi, the Phai Chae Hiao Daeng and the Fah Tuang, which compared in 7 parts; historical, theme, content and structure, language style, literary style, aesthetics (rasa) and Buddhist teaching.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
บรรเจิด ชวลิตเรืองฤทธิ์. “การศึกษาเปรียบเทียบพระไตรปิฎกบาลีฉบับใบลานเพื่อวินิจฉัยต่างในพระไตรปิฎก : กรณีศึกษาจากสุภสูตรแห่งคัมภีร์ทีฆนิกาย”. วารสารธรรมธารา. ปีที่ ๕ ฉบับที่ ๑ (มกราคม – มิถุนายน ๒๕๖๒) : ๑๑๘.
ประสิทธิชัย เลิศรัตนเคหกาล และคณะ. “การพัฒนารูปแบบการจัดการคัมภีร์ใบลานในประเทศไทย”. วารสารอินฟอร์เมชั่น. ปีที่ ๒๕ ฉบับที่ ๑ (มกราคม-มิถุนายน ๒๕๖๒) : ๔๖ - ๔๗.
ประสิทธิชัย เลิศรัตนเคหกาล. “การพัฒนารูปแบบการจัดการคัมภีร์ใบลานในประเทศไทย”. ดุษฎีนิพนธ์,บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, ๒๕๕๙.
พระครูอดุลสีลกิตติ์. ประเพณีตั้งธรรมหลวงเทศน์มหาชาติเวสสันดรชาดก. ม.ป.ท.: ม.ป.พ, ๒๕๓๗.
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์. มหาชาติภาคพายัพสำนวนเอกกัณฑ์มัทรีฉบับสร้อยสังกร. เชียงใหม่: โรงพิมพ์ธาราทองการพิมพ์, ๒๕๑๖.
มัชฌิมา วีรศิลป์. “การศึกษาวรรณกรรมล้านนาเรื่องเวสสันดรชาดก สำนวนไม้ไผ่แจ้เรียวแดง”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร, ๒๕๔๙.
ลิขิต ลิขิตานนท์. ยุคทองแห่งวรรณกรรมพุทธศาสนาของล้านนาไทย. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ๒๕๖๒.
สรัสวดี อ๋องสกุล. ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพมหานคร: อัมรินทร์, ๒๕๕๑.
สิงฆะ วรรณสัย. ปริทัศน์วรรณคดีล้านนาไทย. เชียงใหม่: โครงการตำราคณะมนุษศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ๒๕๓๓.
สุรพล ดำริห์กุล. ล้านนาสิ่งแวดล้อมสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: มรดกไทย, ๒๕๔๒.
อุดม รุ่งเรืองศรี. วรรณกรรมล้านนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, ๒๕๔๖.