Application of Digital Technology to Create Quality Education Standards

Main Article Content

Aekkarat Lorphichian
Noppadol Prammanee

Abstract

          This article presents the content of digital technology applied to education. The adoption of digital technology in education has been used for a long time, such as Computer Assisted Instruction, e-Learning, and Multimedia. Nowadays, digital technology is constantly evolving to create new high-efficiency technology. This allows us to apply new digital technology in education. This has resulted in the upgrading of teaching and learning and the quality and efficiency of teaching and learning. It also significantly reduces educational inequality, especially in the 21st century. The digital technologies discussed in this paper are augmented reality (AR), virtual reality (VR), and metaverse, each of which technology has its characteristics. The pros and cons are varied. Proper application in education will also benefit from the use of these technologies. For example, the increase in academic achievement, motivation, and skills promotion which will create a quality education standard.

Article Details

How to Cite
Lorphichian, A., and N. Prammanee. “Application of Digital Technology to Create Quality Education Standards”. Mahachula Academic Journal, vol. 10, no. 1, Apr. 2023, pp. 312-2, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/262514.
Section
Academic Articles

References

กิดานันท์ มลิทอง. สื่อการสอนและการบริหารจัดการเทคโนโลยีทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: อรุณการพิมพ์, ๒๕๕๙.

ธาดา จันตะคุณ. “สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบดื่มด่ำเสมือนจริงด้วยการเล่าเรื่องดิจิทัลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงลึกของนักศึกษาระดับปริญญาตรี”. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, ๒๕๖๑.

นิคม ทาแดง. เทคโนโลยีการศึกษาเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ภาคพิมพ์, ๒๕๕๕.

พรทิพย์ กลมดี. “การพัฒนาแอปพลิเคชันความเป็นจริงเสริม เรื่องระบบสุริยะจักรวาล สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑”. วารสารกลุ่มมนุษยศาสตร์-สังคมศาสตร์. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม – ธันวาคม ๒๕๖๓) : ๒๗.

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์, ๒๕๕๔.

อรรถศาสตร์ เวียงสงค์และคณะ. “การพัฒนาสื่อความเป็นจริงเสมือน”. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ ๒๙ ฉบับที่ ๔ (ตุลาคม – ธันวาคม ๒๕๕๓) : ๔๔๖-๔๕๕.

อรวี ขุมมินและคณะ. “เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเพื่อพัฒนาทักษะต่าง ๆ ของผู้เรียนในโลกชีวิตวิถีใหม่”. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๑ (มกราคม – เมษายน ๒๕๖๕) : C๙–C๑๕.

อเนก พุทธิเดช และคณะ. “การพัฒนาบทเรียนเรื่องการประยุกต์ปริพันธ์จำกัดเขต โดยประยุกต์ใช้เทคนิคความจริงเสริมบนโทรศัพท์เคลื่อนที่สมาร์ทโฟน”. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ, ๒๕๖๑.

เอกรัฐ หล่อพิเชียร. “การใช้สื่อการเรียนรู้ความเป็นจริงเสริม (Augmented Reality) เรื่อง โปรโตคอล TCP/IP เพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา วิชาการสื่อสารข้อมูลและเครือข่ายคอมพิวเตอร์ สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศการศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี”. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ ๙, ๒๕๖๐ : ๑๑๑๖-๑๑๒๒.

David Grider. “THE METAVERSE Web 3.0 Virtual Cloud Economies”. Grayscale Research Journal, (November 2021) : pp 8-9.

ปณิดา ประทุมคำ. “การพัฒนาห้องเรียนเสมือนจริง ด้วย Metaverse Spatial เรื่อง หน่วยของสิ่งมีชีวิต วิชาวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.kroobannok.com/board_view.php?b_id=๑๘๓๔๖๗&bcat_id=๑๖. [๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๔].