การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อสร้างมาตรฐานการศึกษาอย่างมีคุณภาพ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการนำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการศึกษา ซึ่งการนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในการศึกษานั้นมีมานานแล้ว เช่น คอมพิวเตอร์ช่วยสอน (Computer Assisted Instruction) อีเลิร์นนิ่งส์ (e-Learning) สื่อประสม (Multimedia) เป็นต้น โดยในปัจจุบันเทคโนโลยีดิจิทัลได้ถูกพัฒนามาอย่างต่อเนื่องจนทำให้เกิดเทคโนโลยีประเภทใหม่ ๆ ที่มีประสิทธิภาพสูง ทำให้เราสามารถนำเทคโนโลยีดิจิทัลใหม่ ๆ มาประยุกต์ใช้ในการศึกษาได้ ก่อให้เกิดการยกระดับการเรียนการสอนและยังทำให้การเรียนการสอนมีคุณภาพและประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้น นอกจากนั้นยังลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาได้เป็นอย่างมาก โดยเปิดโอกาสให้ผู้เรียนได้เข้าถึงเนื้อหาความรู้ได้อย่างทั่วถึง ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญในยุคศตวรรษที่ ๒๑ เทคโนโลยีดิจิทัลที่จะกล่าวถึงในบทความนี้ได้แก่เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม (AR), เทคโนโลยีความเป็นจริงเสมือน (VR) และ เทคโนโลยีเมตาเวิร์ส (Metaverse) ซึ่งแต่ละเทคโนโลยีก็มีลักษณะ วิธีการใช้ ข้อดี ข้อจำกัดที่แตกต่างกันออกไป การนำไปประยุกต์ใช้ในด้านการศึกษาให้เหมาะสมก็จะได้ประโยชน์จากการใช้เทคโนโลยีเหล่านี้ ยกตัวอย่างเช่น การเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การสร้างแรงจูงใจ การส่งเสริมทักษะ ซึ่งจะสร้างมาตรฐานการศึกษาอย่างมีคุณภาพ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กิดานันท์ มลิทอง. สื่อการสอนและการบริหารจัดการเทคโนโลยีทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: อรุณการพิมพ์, ๒๕๕๙.
ธาดา จันตะคุณ. “สภาพแวดล้อมการเรียนรู้แบบดื่มด่ำเสมือนจริงด้วยการเล่าเรื่องดิจิทัลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงลึกของนักศึกษาระดับปริญญาตรี”. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, ๒๕๖๑.
นิคม ทาแดง. เทคโนโลยีการศึกษาเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ภาคพิมพ์, ๒๕๕๕.
พรทิพย์ กลมดี. “การพัฒนาแอปพลิเคชันความเป็นจริงเสริม เรื่องระบบสุริยะจักรวาล สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑”. วารสารกลุ่มมนุษยศาสตร์-สังคมศาสตร์. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๒ (กรกฎาคม – ธันวาคม ๒๕๖๓) : ๒๗.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์, ๒๕๕๔.
อรรถศาสตร์ เวียงสงค์และคณะ. “การพัฒนาสื่อความเป็นจริงเสมือน”. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ ๒๙ ฉบับที่ ๔ (ตุลาคม – ธันวาคม ๒๕๕๓) : ๔๔๖-๔๕๕.
อรวี ขุมมินและคณะ. “เทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเพื่อพัฒนาทักษะต่าง ๆ ของผู้เรียนในโลกชีวิตวิถีใหม่”. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. ปีที่ ๒๑ ฉบับที่ ๑ (มกราคม – เมษายน ๒๕๖๕) : C๙–C๑๕.
อเนก พุทธิเดช และคณะ. “การพัฒนาบทเรียนเรื่องการประยุกต์ปริพันธ์จำกัดเขต โดยประยุกต์ใช้เทคนิคความจริงเสริมบนโทรศัพท์เคลื่อนที่สมาร์ทโฟน”. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ, ๒๕๖๑.
เอกรัฐ หล่อพิเชียร. “การใช้สื่อการเรียนรู้ความเป็นจริงเสริม (Augmented Reality) เรื่อง โปรโตคอล TCP/IP เพื่อเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา วิชาการสื่อสารข้อมูลและเครือข่ายคอมพิวเตอร์ สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศการศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี”. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ ๙, ๒๕๖๐ : ๑๑๑๖-๑๑๒๒.
David Grider. “THE METAVERSE Web 3.0 Virtual Cloud Economies”. Grayscale Research Journal, (November 2021) : pp 8-9.
ปณิดา ประทุมคำ. “การพัฒนาห้องเรียนเสมือนจริง ด้วย Metaverse Spatial เรื่อง หน่วยของสิ่งมีชีวิต วิชาวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.kroobannok.com/board_view.php?b_id=๑๘๓๔๖๗&bcat_id=๑๖. [๑๗ ตุลาคม ๒๕๖๔].