Using peer-to-peer learning techniques To promote participation in science experiments of Mathayomsuksa 3 students in a special classroom (Gifted): Case study.

Main Article Content

Achawin Soyjit
Pakamas Nantajeewarawat

Abstract

          The purpose of this research is to help case study students participate in science experiments. using peer-to-peer learning techniques The target group for the study was students in the special classroom case study (Gifted) whose behavior lacks participation in science experiments of Mathayomsuksa 3, 2nd semester, academic year 2022, Benchamaralai School under the royal patronage of 1 person. The research tools consisted of (1) 6 learning management plans, (2) observational form for lack of participation in science experiments, (3) interview form for behavioral lack of participation in science experiments, and (4) behavior observation forms for students helping friends. The data were analyzed by comparing the frequency data obtained from observing student behavior before and after using the peer-to-peer learning technique. The research results are presented in the form of bar charts and essays.


          The results showed that Using peer-to-peer learning techniques It can help case study students who exhibit a lack of participation in science experiments to decrease after receiving peer support.

Article Details

How to Cite
Soyjit, A., and P. Nantajeewarawat. “Using Peer-to-Peer Learning Techniques To Promote Participation in Science Experiments of Mathayomsuksa 3 Students in a Special Classroom (Gifted): Case Study”. Mahachula Academic Journal, vol. 11, no. 1, Apr. 2024, pp. 134-47, https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMA/article/view/265592.
Section
Research Articles

References

กนกอร ศรีสมพันธุ์. บังอร ศิริสกุลไพศาล และ ศุภาพิชญ์ โฟน โบร์แมนน์. “การเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนในกิจกรรมการสอบสาธิตย้อนกลับกลไกการคลอด”. วารสารทางวิจัยวิทยาศาสตร์สุขภาพ. (๒๕๖๐).

เกวลิน กลัญชัย และ ปิยวรรณ วิเศษสุวรรณภูมิ. “ผลของโปรแกรมการปรับความคิดและพฤติกรรมที่มีต่อความวิตกกังวลในการสอบ ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ ๓”. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษาภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษาคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (๒๕๖๑).

ฉวีวรรณ ท่าไม้สุข และ ประเสริฐ มงคล. “การโค้ชแบบเพื่อนช่วยเพื่อนเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. (๒๕๖๐).

ชวิส สว่างไพศาลกุล. “ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้กลวิธีรีแอ็คท์ที่มีต่อความสามารถในการคิดขั้นสูงและความวิตกกังวลในเคมีของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย”. ปริญญานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาวิทยาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๖๐.

นันทวัน วัฒนมงคลสุข. วรพงษ์ คุณเดชอมร และ ศิรินาถ บูรณพงษ์. “เทคนิคการสอนไวยากรณ์ภาษาอังกฤษแบบเพื่อนช่วยเพื่อน”.วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา. (๒๕๖๐).

บุษยากร ซ้ายขวา. ผาสุข บุญธรรม และ เพ็ญพิศุทธิ์ ใจสนิท. “การจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและศึกษาความพึงพอใจต่อการเรียนภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชนเผ่า ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ โรงเรียนแม่แอบวิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต ๓”. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. ปีที่ ๑๐ ฉบับที่ ๓ (กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๐) : ๗๗

ศศิมา แสงสว่าง. “การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง รําวงมาตรฐาน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย รังสิต ด้วยวิธีสอนแบบเพื่อนช่วยเพื่อน”. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ. ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - มิถุนายน ๒๕๖๒) : ๙๕

สายสุดา ปั้นตระกูล. “การจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนของผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยินและผู้เรียนปกติ”. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก. ปีที่ ๓๘ ฉบับที่ ๒ (พฤษภาคม – สิงหาคม ๒๕๖๓) : ๓๖

เสาวรส สารอรรถ. “การใช้กิจกรรมการตอบสนองต่องานเพื่อนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการเขียนภาษาอังกฤษและลดความวิตกกังวลในการเขียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔”. วารสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. ปีที่ ๑๕ ฉบับที่ ๑ (มกราคม - เมษายน ๒๕๖๓) : ๑

ญาดา สันติสุขสกุล. “Childhood Disrupted: บาดแผลในวัยเด็ก ส่งผลกระทบระยะยาวในตอนโต”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.matichon.co.th/ [๒๑ กันยายน ๒๕๖๒].